The Hiding Mafia's Book 2 of The Secret Mafia

Chapter 60

One year later...

Meggan's P.O.V

It's been a one year but she is still not awake. Everything changed in just a snap of it.

Phoebe is now eight months pregnant, next month is her due, Kevin already propose to me.

Savannah and Kyle is now on vacation, Olivia and River is both working here right now.

We keep waiting for her to wake up but everyday keep changing.

Siya na lang ang hinihintay kong magising para sa kasal ko.

Patricio already decide to leave the company, some of famous Company invited him to be their Engineer and he's now in the France.

Lagi kong iniisip na, Bakit kailangan niyang salagin ang balang iyon? Bakit kailangan niyang isipin si Hannah samantalang hindi naman niya anak iyon? Bakit hinayaan niya na ang sarili niya ang maghirap dahil sa lalaking nagpahirap sa kanya?

I have so many what if's, What if dumating ako ng maaga ro'n? What if sinamahan ko na lang siya sa mansyon para hindi siya umalis? Damn this what if's nothing will fucking change.

"CEO Kyoto." Napabalikwas ako at napatingin ako sa Secretary ko.

"I'm sorry, what is it again?"

"Here are the papers po na pinapahanap niyo sa'kin," wika niya kaya tumango ako.

"You can put it here, Thankyou."

Tumango ito at nagpaalam na umalis. Limang buwan na ang nakakaraan nang gawin akong CEO ni Mommy.

Hindi ko pa rin pinalitan ang pangalan ko at legal pa rin akong Kyoto. Napailing na lang ako at pumirma na lang sa mga documento sa aking desk.

Dahil sa stress ay inipitan ko ang mahabang buhok ko. Lumipas ang oras at dumating na ang uwian, as usual ay sinusundo ako ni Kevin.

Nagpa-pagawa na rin kami nang bahay na lilipatan namin kapag kinasal kami, hinihintay ko lang si Meggay na gumising para siya ang maging maid of honor ko.

"How's your day, Wifey?" he asked and carry my bag.

"I'm tired, Let's go home."

"Your Butler cook steak for tonight," wika niya kaya tumango ako at sumakay sa kotse. Sumakay din siya sa kotse at pinaharurot iyon nang mabilis.

Nang makarating ay dumiretso agad ako sa kwarto ni Meggay. Napabuntong hininga ako nang makitang natutulog si Ken habang nakahiga ang ulo nito sa kamay ni Meggay.

Lagi niyang binabantayan iyon at nililinisan. Hindi ko alam kung ilang taon pa ba kaming maghihintay sa pag gising ni Meggay.

Five years? Six years? Or we will lost count.

I keep wondering how Ken survive of waiting? I mean he keep waiting, Mawawalan kaya siya ng pag-asa tulad ko?

Pero kapatid ako hindi dapat ako nawawalan nang pag asa.

Lumapit ako kay Ken, kumuha ako nang kumot at nilagay iyon sa balikat niya. Lumabas ako nang kwarto at dumiretso sa kwarto namin ni Kevin.

"Ken is sleeping." I said, busy siya sa laptop pero tumingin pa rin sa'kin.

"Hayaan mo na siya, alam mo naman mahal niya si Meggay, akalain mo 'yon si Meggay ang unang babaeng minahal niya, kahit noong nag highschool kami ay wala siyang paki sa mga babae, kahit sa collage ang iniisip niya ang pagiging Doctor niya, kaya ganyan siya kabaliw sa kapatid mo." Natawa pa ito saglit kaya napangiti ako.

"Hintayin na lang natin magising si Meggay" I said and smiled widely.

Patricio P.O.V

It's been a one year...

Iniisip ko lang kung gising na ba si Meggay, kung maayos na kaya siya? Nawala na rin si Hannah sa tabi ko.

Nalaman nang tunay na pamilya na may anak pala ang tunay ama ni Hannah.

The video leaked in the whole social media, kaya nalaman na hindi ko totoong anak si Hannah, Kinuha siya sa'kin legally.

Pumayag naman ako dahil hindi ko siya tunay na anak at kailangan din malaman ng pamilya ng lalaki na may anak iyon.

Hannah is more happy now... I'm happy that she found her new self. Mas magalang na siya ngayon at mas maganda pa.

"Are you okay, boss?" Napaangat ang tingin ko sa empleyado ko.

"Yeah, you can go home now. I'm sorry for the trouble that I brought you."

"It's okay, boss! See you tommorrow," wika nito bago umalis.

I'm more capable and peace right now, before I can't even sleep because of nightmare, Meggay keep playing to my eyes the way she fall asleep and never wake up.

She's in coma because of me.

I keep saying na kasalanan ko 'yon... Kaya siguro ako tumakbo palayo dahil sa nangyari pero sa tingin ko ay mas okay na ako ngayon.

Meggan told me it's okay... Iniisip niya si Hannah noon kaya niya ginawa iyon.

I did the things I wanted to do and became happy as well, but the empty hole in my heart can't even fulfill and I don't even know why.

I'm still empty person.

Maybe if I go back in the Philippines, I can full the empty hole in my heart but when I came back there what will happened? Kaya ba nila akong tingnan nang maayos? Kaya ko ba silang tingnan nang walang nararamdaman na kasalan ko ang lahat?

I don't know what will I do...

Bumaba ako at dumiretso sa parking, malamig ang panahon ngayon. Sumakay ako sa kotse ko at pinaharurot iyon pauwi.

Hindi ko pa siguro kaya na umuwi at magpakita sa kanila.

Sa tingin ko ay kasalanan ko ang lahat.

At hindi ko sila kayang tingnan katulad nang dati.

Pero iniisip ko na sana... Sana napatawad na nila ako kasi ako ay hindi ko magawang mapatawad ang sarili ko sa mga nangyari.

I'm still the fool and idiot on this story.

I suffered enough and I made them suffered so much, What will I do huh?

I hate myself more than any one but I keep thinking that maybe... Maybe they now forgive me.

Meggan's P.O.V

"Madam, I make this steak for two hours!" reklamo niya kasi iniinis ko siya.

"Parang katulad lang ng steak sa steak house eh, Binili mo 'yan no?" I smirked. Nalukot ang mukha niya at umiling.

"Just eat, Madam. Tingnan mo 'yang Fiance mo, Madam. Sarap na sarap sa steak na gawa ko."

"Shut up."

"Meggan!" Napatigil ako sa pagkain at napaangat ang tingin kay Ken.

"What?"

"Si Meggay... si Meggay gising na!"