Behind her MASK

Chapter 10

MASCA's POV

tss.

nakakapagod magsayaw. mabuti na lang I'm good at it.

I remembered him nung tumayo siyang kuyom ang kamao.

ha!

siya pala si Wilbur.

I smirked.

naglalakad na ako sa hallway ngayon dahil gusto ko ng magpahinga.

I am fucking tired!

nakamask pa rin ako at nakalagay sa bulsa ng black hoodie ko ang mga kamay ko.

"Hey! Ella!"

psh! istorbo -_-

nilingon ko ang babaeng kasama ko sa troupe.

I think her name is Shyra. Whatever -_-

"What?" bored kong sabi.

"Grabe ang cold mo talaga.."

tiningnan ko lang siya with no-expression eyes.

"alam mo kahit cold yang mga mata mo, maganda pa rin. It's hazel-green kasi.."

"yun lang ba ang sasabihin mo?" cold ko pa ring sabi.

"hehehe eto naman, nagmamadali ka ba?"

"tss.."

tatalikod na sana ako ng hawakan niya ako sa braso.

napatitig ako sa kamay niya at pinakiramdaman ang pagkakahawak niya.

medyo mahigpit.

tiningnan ko siya sa mata. GALIT?

tinabig ko ang kamay niya.

"get straight to the point, will you?"

"ha? ah-eh.. magsecelebrate sana ang troupe for the success of the opening, they're asking kung sasama ka"

"no."

mabilis kong sabi sa kanya.

tumingin siya sakin.

and this time, INIS na ang nakikita ko.

"alam mo ang arte mo eh! ikaw na nga niyayaya, tatanggihan mo pa!"

tiningnan ko lang siya.

"simula nung dumating ka, everything was ruined! agaw-atensyon ka masyado! wala ka namang binatbat sa galing ko sa pagsasayaw! this is my passion pero umeksena ka! inagaw mo sa akin ang lahat.HA! akala mo ba ginusto kong yayain ka? NEKNEK mo! napilitan lang ako!"

"tapos ka na?"

"hindi pa! dahil sayo nawala ako sa mata ng mga tao. puro pangalan mo na lang naririnig ko! Letseng buhay to! ginagawa ko ito to prove something to my parent and friends na hindi ako lampa and I can do better than what they think..."

tahimik lang ako na nakatitig sa kanya.

"...eto na lang ang way ko na mapansin nila ako pero inaagaw mo!"

dinuro niya ako.

hinawakan ko ang hintuturo niya at tinabig ito.

"wala akong pakialam"

I saw shock in her face.

I smirked.

"w-what?! HOW DARE YOU---"

akma niya akong sasampalin pero naharang ito ng kamay ko. hinawakan ko siya ng mahigpit.

"a-araay.."

"wala akong pakialam sa popularity na sinasabi mo. I DON'T HAVE A FUCKING CARE TO ALL THOSE SHITS." malamig kong sabi.

mukhang natakot siya sa pagmumura ko.

"sa iyo na yun.. isaksak mo sa baga mo"

"pero---"

"hindi ko naman hiningi yun.. wala akong pakialam sa kung anong pinagsasabi nila"

"bakit?"

I smirked.

"dahil di lang ikaw ang may problema sa mundo. keep that in mind."

"ha?"

tila di niya naintindihan ang sinabi ko.

napailing na lang ako.

"Nevermind. Sabi ko wala ka nang pakialam dun"

tatalikod na sana ako nang hinawakan niya ulit ako.

"what? again.."

napayuko siya. "sorry..."

"kung kapalit lang lahat ng sakit o pagkakasala ang isang sorry, sana wala ng mga pulis na nanghuhuli ng mga taong nagkakasala.."

napailing lang ako ulit.

"pasensya ka na.."

"nah! eto lang tandaan mo, DON'T YOU DARE MESS WITH ME"

ngumiti siya at tumango.

weird.

panakot yun pero nakangiti siya. baliw.

tumalikod na ako at naglakad sa di inaasahan ay may nakasalubong ako.

apat na lalaking sabay-sabay na naglalakad.

"AaaaaaahhhhhHH! ANG GWAPO TALAGA NILA!" sigaw ng mga brats.

"tss.."

magkakasalubong kami.

huminto ako at tiningnan sila isa-isa.

tinitigan ko si Wilbur.. ah hindi, yung sugat pala niya.

pinalipat-lipat ko ang tingin sa kanila at nilagpasan ko sila.

"She's weird.."

narinig kong sabi ng isa sa kanila.

I smirked. AGAIN.