YNNA's POV
Andito na kami ngayon sa condo unit ko. Actually medyo naiilang ako. Hindi naman kasi ako sanay na kapag nagluluto ako eh may nakatingin. Ay let me rephrase that, NAKATITIG pala.
"Cons, stop staring. It's rude." sabi ko sabay tikim ng luto ko. Pork adobo lang naman ang niluluto ko.
I heard him chuckled kaya naman napatingin ako sa kanya. Problema nito?
"You look like a housewife to me. You, cooking while I'm waiting. Isn't it cute?" Nakangiti niyang sabi.
Napablush naman ako kaya nagmadali akong tumalikod sa kanya.
"Tse! Magtigil ka nga! Kakasagot ko pa sayo eh!"
"Bakit? May balak kang bawiin?" then he pout. WHAT?! Did he just pout infront of me?!
Nilapitan ko naman siya then niyakap since nakaupo nga siya, edi nakatayo ako.
"Walang makakabawi ng sagot ko, Cons.. I'm yours, only yours." tapos hinalikan ko siya sa pisngi. Ang sweet ko diba? Hahaha! Then bumalik na ako sa niluluto ko.
Napangiti tuloy siya.
"I'm done! Dali! Let's eat. Try natin kung papasa sa taste mo."
Umupo na kami sa dining table. Then sumubo siya. Hindi pa ako sumusubo kasi I'm waiting to his reaction dun sa niluto ko. Pero wala man lang siyang reaction. Nguya lang siya nang nguya. I know disappointment is written all over my face now. Siguro napansin niya kaya napatingin siya sakin.
"Oh! What's with the face Ynn?" sabay subo ulit.
"Nah, nothing.." then sumubo na lang ako. Nakakawala naman kasi ng gana. Ngumuya ako, masarap naman ah! Ayaw niya ba ng luto ko? Nakakalungkot naman.
Bigla na lang may humawak sa kamay ko. Napaigtad tuloy ako. Teka! Paano naman napunta si Cons sa tabi ko eh magkaharapan lang kaming kumakain kanina?! Aish!
"You're a good cook. Where did you learn that?"
Napakunot ang noo ko sa tanong niya. Akala ko ba...
"You're thinking that I don't like the food you cook, aren't you?"
I nodded.
"Silly. Of course I like it oh no I love it. Where did you learn that?"
Napangiti na lang tuloy ako.
"Hmm.. Self-learning lang. I used to live by myself Cons, you.know that. So, I tried my best to do household."
Then sumubo na ako. Nakakailang naman kasi ang titig niya eh.
"May amos ka.."
Napatingin ako sa kanya. "Ha???"
Pero imbes na sagutin ang tanong ko, he gave me a peck on my lips. O______O
I saw him smirked. So hooot!! Then I realized tumakbo na siya palabas ng kitchen habang tumatawa.
"Hey you! Argh!"
Tapos hinabol ko siya. I didn't mind the food I left sa table. Naghabulan lang kami at parang mga batang wala pang muwang sa mundo. Sana ganito na lang palagi. Yun bang walang ibang taong involved at malaya naming magagawa ang gusto namin.
But I know that It will not last.
*KRIIIInNNGg!
Napatigil kami sa paghahabulan nang magring ang phone ko. I stopped and opened it. I answered the call and signed Cons that I'll just answer the call. He just nodded so lumayo ako na konti sa kanya.
After the call lumapit ako sa kanya.
"Who was that?" he asked.
"Uhh si Dwayne. Bandmate ko, remember him? I'll just meet the band tonight, practice lang."
"Pero gabi na..." he pouted.
Lumapit ako sa kanya.
"It will not take that long. I'll be back immediately.."
"I'll drive you there.."
"Nah.. I can manage. Sandali lang ako."
Medy natagalan pa ako ng konti dun pero nakaraos naman at paalis na rin ako.
I am sorry Cons..
BINABASA MO ANG
Behind her MASK
Teen FictionSa likod ng maskara ay mga nakatagong lihim. Mga pasakit, galit, at pagkamuhi. Isama pa ang lungkot at pighati. Pretending is not easy. It may lead you to agony. Parte ng pag-ibig ang SAKRIPISYO. Ngunit hanggang saan? PAG-IBIG o RESPONSIBILIDAD? Kan...