Behind her MASK

Chapter 55

YNNA's POV

3 days have passed and I'm totally bored. Bukas pa ang final presentation nila Cons so wala akong nagagawa sa loob ng tatlong araw. Hindi ako mahilig magliwaliw. Actually nothing interesting happened to me since I came but I am looking forward to it. Alam ko naman kasing busy sina Cons and Sharlene to impress me. Mahiya sila kung bibigyan nila ako ng walang kwentang deal. Pero hindi ko na sila papahirapan pa.

After checking my mails ay nakatanggap ako ng tawag mula kay Drew. Atat na talaga siyang makita ako. How sweet.

Pumunta ako sa veranda ng kwarto ko and lit a cigarette. Wala namang sisita sa akin dito atsaka minsan lang ito. Tinawagan ko siya at tama ako ng hinala na sasagutin niya agad ito.

"HELLO!"

Nailayo ko ang tenga ko sa cellphone ko. Damn! Para siyang babae kung makasigaw.

"Lower down your voice! Ganyan ka ba makipag-usap sa isang----"

"Yeah, I get it. Sadyang excited lang."

"Whatever! Let's meet---"

"Woah! Did I hear it right? Magkikita tayo?!"

Nakakairita! Kailan pa naging isip-bata 'to?

I just rolled my eyes hoping makita niya ga'no ako naiirita sa inaakto niya.

"Yes. Ang OA mo."

He just laughed.

"Alam mo namang miss na kita. I'll take this as our date."

"Don't assume. I'm just bored so I accept your proposal. Date my ass!"

Tumawa lang ulit ang nasa kabilang linya. I told him when and where we will meet.

Minsan naiisip ko ring iwasan si Drew pero 'di ko magawa. Siya yung tumulong at nandiyan para sa'kin nung nangangapa pa ako sa pagkilala at pagtanggap ng bago kong responsibilidad. I just can't leave him hanging but I can't take seeing him hurting just because I can't love him back.

I sighed. Bahala na.

Naghanda na ako and drove myself to a fine dining restaurant. Nakapaligid lang ang mga escorts ko, bahala silang pagtinginan. Hindi naman kasi padadaig ang mga security escorts ko, they have the looks and the body idagdag mo pang naka-black amerikana sila. Syempre utos ni Harris. I looked at them at talagang gusto kong matawa kung paano sila napapangiwi kapag may mga nagpapacute sa kanila.

Tiningnan ko ang relo ko, five minutes late na siya. Where the hell is he?! I sipped my juice while tapping my fingers on the table.

Naramdaman kong may tao sa giliran ko pero hindi ko tiningnan.

"You're late." I coldly said.

Umupo siya sa harapan ko at ngumiti nang malapad na inirapan ko lang.

"5 minutes lang naman."

Tiningnan ko siya. Nagmature ang hitsura niya at medyo mas tumangkad din siya.

"Done checking me out? Matunaw naman kasi ako niyan."

Tiningnan ko lang siya coldly.

"Where is your professionalism? Alam mong ayokong pinaghihintay."

He chuckled a bit.

"Business meeting ba ito?"

I 'tsked' at him. We order and talked things we missed. Hanggang mapunta kami sa isang topic.

"How is SHE? I miss her."

Alam na alam ko kung sinong SHE ang tinutukoy niya.

"She's doing good. You can visit her."

"Bakit 'di mo siya isinama?"

"It's not yet the right time."

Tinitigan ko siya at hindi ako umiwas.

"You're scared. Huwag mo siyang itago."

When he said that doon na ako umiwas.

"I'm not. I just don't want to take risk."

"Kung talagang hindi, dalhin mo siya dito."

"I have lot of things to do."

"Kung hindi yan makakabuti sa inyo, huwag mo nang ituloy."

I looked at him and secretly balled my fist before I smirked.

"Wala naman akong gagawing makakasama sa akin. I just want to get even."

"Revenge isn't your thing...Masca."

I flinched upon hearing my codename. Sa pangalang iyan ako nagtago at natuto. I even learned how to kill but in right terms.

"Yeah. I'm Masca and my motto is ayoko nang may naagrabyado so don't you dare mess up with me."

Pagkasabi ko nun ay tumayo at tumalikod ako sa kanya.

"It's nice to see you again Drew but I guess I need to go. Hintayin niyo na lang invitation ko for a big event."

Umalis na ako sa restaurant. I become sensitive when the topic is about HER. Hindi man halata pero natatakot ako. Siya ang kahinaan ko and what happened 7 years ago is the damn reason of this fear. I just don't want anyone to know. Selfish mang sabihin pero akin lang siya. I can't take risk her life. Ayokong may makaalam ng kahinaan ko. Walang dapat makaalam.

"Ms. Burce, you look exhausted." Levish said.

"I'm fine. Anyway, tumawag ba si Harris sa'yo?"

"No Ms. Burce. I haven't receive any call from him."

Humina ang boses niya pagkasabi ng 'him'. Hindi lingid sa akin ang lihim na pagtitinginan ng kapatid ko at ng sekretarya ko. Pero alam kong takot sumugal si Levish kaya nga pasimple niyang binasted ang kapatid ko pero parang wala lang kay Harris dahil kinukulit pa rin niya ito. Takot si Levish dahil na rin sa kung ano ang estado nila sa buhay. Alam ko ang lahat pero ayoko silang pakialaman. I know because I have my ways. Actually I like her for my brother kahit nga sa Katelyn ay boto rin sa kanya. Katelyn is Harris' sister syempre half-sister ko rin.

"You miss him, don't you?"

Napaiwas siya ng tingin pero nahuli kong lumungkot ang mga mata niya.

"I don't have anyone to be missed Ms. Burce." mahina niyang sabi.

Para rin siyang ako noon. Nakikita ko sa kanya ang sarili ko sa kanya na nagmahal sa isang tao kahit na hindi pwede, yun nga lang sa magkaibang rason.

"Why are you depriving yourself to love him Levish?"

Napatingin siya sa akin na para bang nagtatanong kung may alam ako.

"Of course I know. He's my brother and you're my secretary. Ako ang kinukulit niya kapag wala ka."

Napayuko siya.

"Dahil hindi pwede." mahina niyang sagot at napatingin sa labas ng sasakyan.

"I was once there. I've been inlove to a person that I shouldn't love but what can I do? Mahal ko eh. I can see myself to you. Mahirap at masakit pero kalaunan matatanggap mo rin."

Then I looked outside the window. I was never been open to anyone before pero nung umalis ako ay natuto akong makihalubilo ngunit sa piling tao lamang. Naramdaman kong napatingin siya sa akin pero 'di siya nagsalita. Hanggang nakauwi kami ay wala nang nagsalita.

I throw myself in the bed.

I remember those days na palihim ko pa lang na iniibig si Cons dahil 'supportive' cousin pa ako ni Sharlene nun. Andun ako nung umalis si Sharlene at nakita ko kung paano naging miserable ang buhay ni Cons hanggang naging magbestfriend kami to the point na naging lovers. Pero yung akala mong masaya na saka pa dadating ang problema. We need to pretend na walang kami dahil kay Sharlene pero kinaya ko yun kahit masakit tinanggap ko.

Pinahid ko yung luha sa mga mata ko. Wala akong karapatang umiyak. Ako ang nang-iwan. Maraming nasaktan pero kailangan kong gawin.
Yes, revenge isn't my thing but I'll make sure to get even to that heartless bitch.