Wat na de trouw?

Deel 59

“Oh nee, wat is die weer van plan”, dacht Caro luidop. “Wie? Yemi?”, vroeg Camille. Caro knikte en toonde haar gsm aan Vince & Camille zodat ze de berichten zouden kunnen lezen. Vince moest lachen en zei: “We zullen wel zien zeker?” “Ja maar ik hoop dat hij toch weer niet al te zot gaat doen hè”, zuchtte Caro. “Het komt wel goed Vlinder!”, stelde Vince haar gerust en hij gaf haar een kus en een knuffel. Een paar minuten later ging de bel: *Tringgg!* “Daar zul je hem hebben”, lachte Caro. Vince & Camille lachten ook. Ze gingen alle drie naar de deur, benieuwd wat Yemi deze keer voor hen in petto had. Ze deden de voordeur open, daar zagen ze Yemi, Maria & Nona staan met een gigantische knuffelbeer waarop stond ‘Veel Beterschap Carootje! Groetjes Yemi xxx’. “Verrassing!”, riep Yemi enthousiast. “Yemi!”, riep Caro lachend. “Oei, is het niet goed?”, vroeg hij. “Jawel, hij is heel mooi maar waarom zo groot? Een klein beertje was ook al goed geweest, ik kan deze toch nergens zetten!”, lachte ze. Yemi keek een beetje sip. Caro twijfelde even maar zei dan: “Ok, tis goed. Ik vind wel plekje, Yemi.” Er verscheen terug een lach op Yemi’s gezicht en hij vloog Caro rond de nek. Hij gaf haar een dikke knuffel tot Caro: “Wow, Yemi! Je hoeft me ook niet te stikken hè!” “Oeps sorry, maar ik ben gewoon blij dat jij ook terug gelukkig en ok bent.” “Oh das lief!”, lachte Caro en ze gaf hem nog een knuffel. “Komen jullie maar naar binnen want het feestje is al begonnen”, zei Scott die ook aan de voordeur verscheen. “Woohoo! Let’s party!!!”, riep Yemi super enthousiast waarna hij naar binnen liep samen met Camille & Scott. Nona & Maria duwden de knuffelbeer in Caro’s handen en volgden Yemi even enthousiast naar de living. “En wat moet ik hier nu weer mee?”, lachte Caro die moeite had om de beer vast te houden. Vince hielp haar en zette hem op de grond tegen de muur, hij zei: “Laat die hier maar staan, we nemen die wel mee als we naar Titin gaan morgen, tenzij je niet blijft slapen vanavond?” “Tuurlijk, graag zelfs! Ik heb je lang genoeg moeten missen!”, zei Caro met een verliefde blik. Vince gaf haar een lange kus en daarna gingen ze terug naar de rest.
2 uren later
Iedereen was hevig aan het feesten, ze dronken frisdrank, ze aten super veel hapjes, er was goeie muziek en veel ambiance; een zeer geslaagd feestje dus als je het mij vraagt! Caro & Camille stonden even wat meer uit de drukte om wat bij te babbelen en omdat Caro toch wel al een beetje vermoeid was geraakt van al dat dansen. “En is al nu terug koek & ei tussen jullie 2?” vroeg Camille knipogend aan Caro die de hele tijd verliefd naar Vince aan het staren was. Caro moest lachen en knikte, zij vroeg dan aan Camille: “En hoe is het met Scott & jou?” “Niks, we zijn gewoon goede vrienden, meer niet”, glimlachte Camille terwijl ze naar Scott staarde die ook aan het dansen was net als Vince. Hij had het gezien en knipoogde terug naar haar. “Gewoon vrienden noem jij dat?”, lachte Caro die het wel had gezien. Camille begon te blozen en wist niet wat daarop te zeggen. Ze werd gered door Vince die naar hen toe kwam. “Ah dames, gezellig onderonsje?” “Vrouwenzaken…”, knipoogde Caro. Terwijl ze hem een kus gaf. Op dat moment kwam er een slow dus vroeg Vince aan Caro: “Mag ik deze dans, Vlinder?” “Graag!”, antwoordde ze enthousiast. Camille bleef alleen achter maar niet voor lang want daar was Scott al om haar te vergezellen tijdens de slow. Camille lachte verlegen en ging met hem mee. Na de slow ging iedereen weer uit zijn dak en amuseerden ze zich rot. Na een tijdje ging Camille even drinken, Scott ging met haar mee. “Oei mijn glas is leeg, is er nog wat te drinken?”, vroeg ze. “Tuurlijk, meer als genoeg! Kom even mee naar de keuken, er staat nog wat in de koelkast.” Scott ging Camille voor en vulde haar glas bij. Toen Camille even afgeleid werd door Nona die kwam vragen wat ze aan het doen was, nam Scott een post-it die hij op voorhand al had geschreven en plakte het op de zijkant van Camille’s glas. Camille zag het briefje niet meteen hangen, pas toen ze een beetje had gedronken van haar glas, had ze het door. Ze nam het papiertje eraf en las het in stilte. Ondertussen stond iedereen al nieuwsgierig om de hoek van de keuken te kijken, maar Scott & Camille hadden het niet door. “En?”, vroeg Scott zenuwachtig. “Ja, tuurlijk wil ik dat!”, zei ze heel blij toen ze naar hem toeliep en hem omhelsde. Eventjes daarna kusten ze elkaar liefdevol. Iedereen begon te fluiten en te juichen. “Proficiat!!!”, riep iedereen in koor. Camille en Scott lachten en gingen terug met hen mee naar de living waar Nona zei: “Wow, hoe cool is dit!? Nu zijn er gewoon 2 verliefde koppeltjes in onze klas #Cute!!” Scott & Camille glimlachten naar elkaar en ook Vince & Caro wisselden verliefde blikken met elkaar uit. “Yes! Nu zijn we echt terug ‘ONE BIG HAPPY FAMILY’!!!”, zei Nona nog blijer. Deze keer kon iedereen er wel om lachen. “Ok, jongens…”, begon Vince. Maar Caro zei: “Zeg, tellen wij niet meer mee?” “Tuurlijk wel, jou zou ik toch nooit vergeten mijn Vlindertje!”, slijmde Vince. “Jaja tis al goed”, lachte ze. “Ok dus… jongens EN meisjes natuurlijk”, knipoogde hij naar Caro. “Nu het feestje helemaal compleet is en ook Merel voor goed weg is uit ons leven, kunnen we nu echt een stevig feestje bouwen!”, zei Vince heel blij. “WOOHOO!!! LET’S PARTY!!!”, riepen Nona & Yemi. Ze feesten nog een paar uurtjes verder. Naar het einde toe begint Caro zich toch wat minder goed te voelen dus vraagt ze aan Maria of ze even met haar wilt gaan zitten. “Gaat het wel?”, vroeg ze. “Ja hoor, gewoon wat moe, dat is alles”, antwoordde Caro gelogen omdat ze niemand ongerust wilde maken.
Maar tevergeefs want Vince kwam al naar haar toe. Maria ging terug verder dansen met de rest en zo kon Vince naast Caro gaan zitten in de zetel. “Ça va?”, vroeg hij. “Gewoon een beetje moe… Maar voor de rest prima!”, zei ze zo enthousiast mogelijk om hem niet nog meer ongerust te maken dan hij al was. “Zeker?”, vroeg hij terwijl hij toch eens aan haar hoofd voelde of ze geen koorts had. “Jaja, zeker, gewoon wat moe maar dat is toch normaal? Het is toch al laat, niet?” Vince keek naar zijn gsm, het was bijna half 12. Daarna keek hij haar bedenkelijk aan. Caro zweeg en keek naar de grond. “Zeg, kijk is naar mij…”, zei hij zachtjes. Caro keek hem met moeite recht in de ogen omdat ze wist dat hij doorhad dat ze zich niet helemaal goed voelde…