Wat na de trouw?

Deel 23

Ondertussen bij Vince
Vince was ongerust over Caro, dus besloot hij om naar haar te gaan. Als hij aangekomen was bij haar huis, belde hij aan. Titin deed open en vroeg: “Ah Vince, ik wist niet dat jij ging komen? Hebben jullie dan toch afgesproken om te praten?” Vince antwoordde niet op haar vragen. “Hey Titin. Euhh… Is alles in orde met Caro?” “Met Caro?? Ja, ik denk van wel? Waarom?” “Is ze thuis?”, vroeg hij zenuwachtig omdat hij heel bezorgd was. “Euhh… Ja, ze is boven. Alles in orde, Vince??” “Jaja met mij alles prima maar mag ik haar zien?” “Ja natuurlijk, ga maar naar boven”, zei Titin terwijl ze hem doorliet. “Danku Titin”, zei hij terwijl hij doorliep naar boven. Caro was nog steeds aan het huilen toen Vince op haar deur klopte. Ze zei: “Nu niet, Titin!” Caro lag met haar gezicht naar de muur dus zag ze niet dat Vince was binnengekomen. Vince ging bij haar op het bed zitten en legde een hand op haar en vroeg: “Alles ok, vlinder?” Caro draaide zich meteen om en zette zich recht. Ze viel in zijn armen en begon heel hard verder te wenen. Vince drukte haar hard tegen zich aan en probeerde haar te troosten maar ze bleef maar huilen. Na een tijdje kwam Titin kijken waarom Caro huilde, ze zag dat Vince haar al aan het troosten was dus ging ze terug weg.
20 minuten later
Caro was al een beetje minder hard aan het huilen maar ze lag nog steeds in Vince zijn armen die wreef over haar rug om haar te troosten. Als ze eindelijk een beetje rustiger was zette ze zich recht en zei ze: “Sorry Vince!” “Jij moet toch geen sorry zeggen, je hebt niks fout gedaan hè. Het is Merel die hier de schuldige is.” “Ik heb merel wel geslagen hè!”, zei ze al snikkend van het huilen. “Ja maar als jij het niet had gedaan, had ik het zeker gedaan! Dus geen zorgen, je bent niet de enige die kwaad was”, zei hij terwijl hij haar nog eens vastpakte en een kus op haar hoofd gaf. “Maar wat Merel gedaan heeft kan echt niet! Ik snap echt niet wat die bezielde om zoiets te zeggen tegen al die journalisten!”, zei Vince kwaad. “Ik snap haar ook echt niet! Komaan, wat hebben wij haar nu misdaan!?”, riep Caro die weer begon te huilen. “Ik weet het ook niet, vlinder.”, zei Vince die Caro terug vastnam om haar te troosten. Zo bleven ze weer even zitten tot Caro zich terug rechtzette en zei: “Ik moet het weten! Ik moet weten waarom ze dat gedaan heeft!” “Ja, begrijp ik maar ze wilt niks zeggen.” Caro pakte haar gsm en stelde zich recht. “Wat ga je doen?”, vroeg Vince onbegrijpend. “Ik ga haar bellen, ik wil weten waarom ze dat gedaan heeft!” Ze wilde net op het icoontje ‘bellen’ drukken maar Vince stond recht en trok haar gsm uit haar handen. “Dat lijkt me echt geen goed idee, Caro. Je moet iets anders verzinnen.” “Maar wat dan!? Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, Vince!” Ze begon opnieuw te huilen. Vince pakte haar vast en fluisterde in haar oor: “Sttt… Het komt goed, Vlinder. Dat beloof ik. Ik zal anders vragen aan mijn vader of ik niet bij jou mag blijven slapen.” “Zou je dat echt willen doen voor mij?” “Tuurlijk!”, zei hij en drukte haar nu nog dichter tegen zich aan. Daarna stuurde hij een berichtje naar zijn vader:

Vince: Hey papa, ik ben bij Caro thuis. Mag ik hier blijven slapen? Ze heeft mij echt nodig!

Olivier: Vince! Je weet wat we hebben afgesproken over blijven slapen!

Vince: Ja papa, dat weet ik! Maar ze heeft mij echt echt nodig! Ze is echt ontroostbaar door wat er allemaal geschreven stond in de kranten over ons! Jij hebt dat toch ook gelezen!?

Olivier: Ja, ik vind het ook echt heel heel erg voor jullie maar wij hadden een afspraak over blijven slapen.

Vince: Komaan papa plsss… Ik kan ze nu echt niet zo alleen achterlaten!