Wat na de trouw?

Deel 60

“Caro, ik ken u langer dan vandaag hè. Ik weet dat je je niet goed voelt en het toch probeert te verbergen, zoals altijd trouwens… En dat mag je echt niet doen, iedereen hier is bezorgd om jou en zijn ook bereid om naar jou te luisteren als je het eens moeilijk hebt, ik zeker!”, zei hij omdat hij met haar inzat. Caro keek weer weg, de andere kant op. Vince ging dus de andere kant van haar zitten zodat ze hem wel eens moest aankijken. “Wegkijken heeft geen zin hè Caro. Daarmee los je echt niks op, je maakt het alleen nog moeilijker voor jezelf om er niet over te praten”, zei hij terwijl hij haar hand vast wou nemen maar Caro trok haar hand weg en zei: “Ik wil niet dat je zo ongerust bent om me…” “Caro, zeg wat er is plss… Je maakt mij nog veel meer ongerust door niks te zeggen”, zei hij bezorgd. Het bleef even stil.  “En ik ben niet boos op jou hè, echt niet, daarvoor zie ik jou te graag…”, zei hij zacht terwijl hij haar in zijn armen sloot. Deze keer liet Caro het wel toe, ze klampte haar handen zelfs heel stevig rond hem vast. Daarna zei hij: “Dus nu eerlijk, hoe voel je je nu echt?” Hij had haar kunnen overtuigen en dus zei ze oprecht: “Ja… je hebt gelijk… Ik voel me niet zo goed, ik heb hoofdpijn en wat last van buikpijn en…” Ze zweeg weer want ze kreeg even een krop in haar keel. “En je mist je mama doordat het dit weekend Allerheiligen is…”, vulde hij haar zin aan terwijl hij haar handen vastnam. “Ja… ik moet nu gewoon constant terug aan haar denken…”, zuchtte ze van opluchting omdat ze het dan toch had verteld. “Dat lucht op hè, je gevoelens uiten?”, lachte Vince die het opmerkte. “Ja… je hebt gelijk, ik mag mijn gedachten zo niet opkroppen…”, zei ze met een klein glimlachje. “Zie je, ik heb altijd gelijk, onthoud dat maar”, knipoogde hij en haar daarna stevig vastnam. Caro lachte flauwtjes en nestelde zich in zijn armen, waar ze zich veilig & vertrouwd voelde. Zo bleven ze zitten in de zetel tot het feestje bijna was afgelopen. Caro was ondertussen al als een engeltje in slaap gevallen in Vince zijn armen. Vince streelde haar zachtjes over haar lichaam, hij genoot ervan om haar zo te zien liggen in zijn armen. Dit had hij nooit durven dromen een paar weken geleden. Misschien wel dromen maar hij had dat dit nooit verwacht na alles wat er al gebeurd was tussen hun de voorbije (bijna) 2 jaren. Dat ze nu zo vredig & vertrouwd zou liggen slapen in zijn armen, had hij een paar weken geleden nooit geloofd. “Oei slaapt ze?”, vroegen Camille & Maria aan Vince die flink uit zijn gedachten werd wakker geschud. “Sorry, wat zeiden jullie?”, vroeg Vince verward. “Amai, jij zat precies ook ver met je gedachten hè”, zei Maria. “Ah ja, nee niks speciaals”, antwoordde hij. Camille & Maria lachten en ze vroegen dan nogmaals al fluisterend: “Slaapt ze?” Vince keek even naar Caro en knikte dan. “Laat ze maar slapen, ze kan het waarschijnlijk goed gebruiken. Maar wij zijn dan eens weg hè”, fluisterde Camille. “Gaat Scott niet mee met jou?”, vroeg Vince fluisterend. “Nee, hij zei dat hij jou nog wat ging helpen met opruimen zo meteen. We hebben morgen wel afgesproken”, zei ze al glimlachend. “Geniet er maar van en bedankt om te komen hè!”, zei hij. “Jij bedankt voor ons uit te nodigen en Scott ook natuurlijk! Het was echt een geweldig feestje!”, zei Maria blij. “Allee salut, nog een goeie herfstvakantie!”, zei Camille toen ze Vince een kus op de wang gaf, Maria deed hetzelfde. Wel zo voorzichtig mogelijk zodat Caro niet wakker werd. “Ja, voor jullie ook hetzelfde!”, zei Vince. “Doe Caro nog de groetjes van ons als ze wakker is en wens haar ook nog een goeie herfstvakantie!”, zei Camille. “Zal ik zeker doen!”, zei Vince terwijl hij nog eens naar Caro keek. “En zorg nog goed voor haar maar zo te zien zal dat wel geen probleem zijn”, knipoogde Maria eerst naar Camille & dan naar Vince. “Ze lachten alle drie en daarna gingen Maria & Camille naar huis. Ondertussen vertrok de rest van de klas ook stilletjes aan en ze kwamen allemaal dag zeggen tegen Vince & Caro ook natuurlijk maar die lag nog steeds te slapen als een roos. Vince had ook al een dekentje over hen 2 gelegd zodat ze het niet te koud zou krijgen, allee tis te zeggen dat heeft Nona eigenlijk gedaan toen ze afscheid kwam nemen van hen 2. Want ja, Vince wou zich niet veel bewegen, uit schrik dat ze zou wakker worden dus vroeg hij aan Nona voor het deken over hen te leggen. Daar lagen ze dan… met twee… gezellig samen onder een warm dekentje, van liefde ook ;-) Iedereen was al naar huis behalve Scott, en Yemi ook, die hielp Scott nog wat met opruimen omdat Vince niet weg kon uit de zetel, maar dat vond hij helemaal niet erg trouwens. Hij lag daar goed zo met Caro in de zetel. Terwijl Scott & Yemi aan het opruimen waren in de woonkamer, waar Vince & Caro dus ook in de zetel lagen, trok Scott een stiekem een foto van hun 2 & stuurde die door naar Vince. *Ping!* Vince zijn gsm lag naast hem op de zetel dus die kon hij nog gemakkelijk nemen zonder Caro wakker te maken. Hij keek Scott raar aan toen hij zag dat het bericht van hem kwam. Scott deed alsof hij zijn blik niet zag en ruimde gewoon verder op. Vince opende zijn bericht & zag de foto. Vince glimlachte en zei: “Merci Scott!” Scott & Yemi lachten tegelijk, Yemi zat dus duidelijk mee in het complot had Vince door. “Lukt het met opruimen? Anders kom ik wel helpen en zal ik proberen om Caro…” Yemi zei toen hij Vince onderbrak: “Neenee, dat is niet nodig, we zijn toch bijna klaar! Blijf jij maar gezellig bij ons Carootje zitten, Vinnieboy!” Vince lachte en zei: “Bedankt dat jullie helpen opruimen hè!” “Das niks hoor, ik ben tenslotte ook medeverantwoordelijk voor dit feestje hè”, lachte Scott.
00.30 uur
Vince zijn ouders zouden over een half uur ongeveer terug thuis komen en dan moest ook alles opgeruimd zijn. Geen probleem want Yemi & Scott waren nu al klaar. “Zo! We zijn klaar!”, zei Yemi net iets te luid & te enthousiast. “Stttt! Ze slapen wel hè!”, fluisterde Scott. Ja, ondertussen was ook Vince al ingedommeld in een diepe slaap…  Maar toch niet zo heel diep zoals Scott & Yemi dachten want Vince werd wel wakker. Caro daarentegen, die sliep gewoon rustig verder in Vince zijn armen. “Oeps, sorry dat ik je heb wakker gemaakt”, verontschuldigde Yemi zich tegenover Vince. “Is niks, ik was toch niet van plan om hier in de zetel te slapen vannacht. Liever in mijn eigen bed, dat is iets minder hard”, lachte hij stilletjes. “Slaapt Caro nog?”, vroeg Yemi dan. “Ja, die is precies ver in dromenland”, glimlachte hij toen hij naar haar keek. “Blijft ze hier slapen?”, vroeg Scott. Vince knikte. “Goed, we zullen jullie dan maar alleen laten hè”, knipoogde Yemi. “Is goed, merci eh!”, zei Vince. “Graag gedaan en geniet nog van de herfstvakantie!”, zei Scott. “Ja, amuseer je maar met ons Carootje hier hè. Jullie kunnen samen Halloween vieren morgen, ah nee vandaag eigenlijk al oepsi haha! En dan kunnen jullie je verkleden en een horrorfilm kijken! Of nee wacht nog beter… een hele romantische zodat jullie dan…!” Yemi zijn fantasiewereld sloeg weer even op hol zoals altijd dus eigenlijk. Gelukkig snoerde Scott hem op tijd de mond. “Tis goed Yemi, zwijg maar!”, zei Scott. “Jaja Yemi, we zullen ons niet vervelen, wees maar gerust! Jullie ook nog een fijne vakantie!”, zei Vince al lachend. “Ja! Daaag! Doe nog veel groetjes aan ons Carootje hè!”, zei Yemi toen hij al naar de voordeur liep. Scott & Vince lachten met Yemi en namen daarna ook afscheid. Nu zij ook de deur uit waren, waren Caro & Vince eindelijk alleen. Een momentje waar Vince wel stiekem naar had verlangd gedurende de afgelopen uren. Hoewel Vince eigenlijk niet van plan was om samen met Caro in de zetel te slapen, viel hij toch terug in slaap met Caro in zijn armen en zijn hoofd op dat van haar.
Rond 01.00 uur
Een dik halfuur later kwamen Olivier & Philippe met veel lawaai thuis, die hadden precies wel iets te veel gedronken. Ze kwamen al lachend de woonkamer binnen, toen ze Vince & Caro zagen liggen, zwegen ze wel direct. “Ohh! Zie die twee daar nu liggen”, lachte Philippe. “Ja, precies of er nooit iets is gebeurd tussen hen”, vulde Olivier aan. “Ja, de liefde kan toch schoon zijn hè? En rare dingen doen met een mens dat vooral”, lachte Philippe. “Ja, absoluut”, lachte Olivier. “Zouden we die 2 niet beter wakker maken zodat ze in hun eigen bed kunnen slapen i.p.v. op de zetel?”, vroeg Olivier daarna. “Neenee, laat ze maar hier slapen. Kom gaan wij ook slapen?” “Ja, goed plan, zo kunnen we morgen met een fris hoofd vertrekken op huwelijksreis”, zei Olivier al gapend. “Ohh, ik kijk er nu al naar uit!”, zei Philippe blij. “Ik ook!”, zei Olivier waarna ze elkaar nog een kus gaven en naar boven gingen om te slapen.
Een halfuur later
Het was muisstil ten huize Dubois, iedereen sliep. Caro & Vince weliswaar nog steeds samen op de zetel en Philippe & Olivier gewoon boven in hun bed. Het was blijkbaar beginnen regenen buiten en Vince werd wakker door het geluid van de regen op de ruiten. Hij keek even rond zich en dan naar Caro, hij besloot om haar wakker te maken. “Vlinder?”, fluisterde hij zacht in haar oor. Dat werkte precies niet dus gaf hij haar een zacht lange kus op haar hoofd. Ze opende heel even vermoeid haar ogen maar ze vielen vanzelf alweer terug dicht. Vince probeerde nog eens met een kus op haar kaak en fluisterde nog eens in haar oor: “Vlinder?” Ze reageerde niet, Vince besefte dat dit geen zin had dus besloot hij om haar te laten liggen en alleen naar boven te gaan. Hij wou wel bij haar blijven liggen maar zijn rug begon zeer te doen van op die zetel te slapen. Hij legde op Caro nog een extra deken zodat ze het zeker niet te koud zou hebben en gaf haar nog een zachte zoen voor hij naar boven ging. Maar net toen hij bijna de woonkamer uitliep reageerde Caro toch. “Wat ga je doen Vince?”, vroeg ze slaperig. Vince liep terug naar haar en zei: “Ga je mee? Ik ga boven slapen.” “Hoe laat is het?”, vroeg ze terwijl ze zich rechtzette in de zetel. Vince hurkte voor haar neer en keek ondertussen op zijn gsm: “Het is… bijna 5 na half 2 ’s nachts.” “Is iedereen al weg? En zijn je ouders als thuis?”, vroeg ze. “Ja iedereen is al lang weg, al meer dan 1 uur geleden is iedereen vertrokken. En ik heb geen idee of ze al thuis zijn gekomen, ik ben samen met jou in slaap gevallen”, geeuwde Vince. “Waarom heb je me niet wakker gemaakt toen dat iedereen vertrok?”, zei ze een beetje sip. “Ik wou je laten slapen, dat leek me het beste omdat je zei dat je je niet goed voelde. Maar ik moest je van iedereen de groetjes doen!”, glimlachte hij. “Oh das lief van hun…”, zei Caro waarna ze heel luid moest geeuwen. “Kom we gaan boven slapen”, zei Vince toen hij Caro zag geeuwen. Caro knikte, Vince stak zijn hand uit en stond ondertussen terug recht. Caro nam zijn hand vast maar toen ze rechtstond werd ze duizelig & alles werd eventjes zwart voor haar ogen. Gelukkig was Vince bij haar en kon hij haar ondersteunen. “Gaat het?” “Jaja, ça va. Gewoon een beetje duizelig en hoofdpijn”, zei ze terwijl ze zijn hand goed vasthield. Vince zuchtte en drukte haar tegen zich aan: “Kom hier, ik zal boven eens kijken of we geen pijnstiller meer hebben.” Caro voelde zich echt niet goed dus besloot Vince om haar naar boven te dragen. Hij nam haar op en Caro deed haar benen rond zijn middel en haar armen rond zijn nek. Ze legde haar hoofd op zijn schouder omdat ze zo uitgeput was. Eenmaal boven zette Vince haar voorzichtig neer op zijn bed. Hij voelde nog eens aan haar voorhoofd met zijn hand en zei: “Ik zal eens kijken of we iets hebben tegen de koorts, goed?” Caro knikte en hij gaf haar een kus op haar hoofd daarna ging hij naar de badkamer. Hij had echt wel medelijden met haar en zat erg met haar in. Hij ging dus op zoek naar een pijnstiller in de kast. “Aha, gevonden!”, zei hij tegen zichzelf na eventjes zoeken. Hij ging terug naar Caro, toen hij op zijn kamer kwam was Caro zich net aan het omkleden. “Oei sorry, ik zal anders nog eventjes buiten wachten”, zei terwijl hij zich terug omdraaide. “Neenee dat hoeft echt niet, het is ok… Ik was toch bijna klaar”, lachte ze moeizaam door de hoofdpijn. “Ok zeker he?”, vroeg hij toch nog maar eens. “Jaja…”, antwoordde ze met een glimlach. Vince glimlachte ook en gaf haar een kus. Dan ging hij bij haar op bed zitten en zei: “Ik heb Nurofen bij, tegen pijn & koorts.” “Dankje”, glimlachte ze en legde haar hoofd tegen Vince aan. Hij sloeg zijn arm rond haar heen en zei: “Slapen zal je wel goed doen & die Nurofen zal ook wel helpen, dus neem hem maar in.” “Ja maar mag ik dan juist een beetje water om door te slikken”, lachte ze. “Ah ja natuurlijk, vergeten”, lachte hij. Vince stond recht & pakte een flesje water dat nog op zijn bureau stond en gaf het aan Caro. “Ik ga mij nog vlug omkleden en dan kom ik bij jou liggen”, zei hij. “Is goed”, glimlachte ze. Na een paar minuten was Vince terug en ging hij bij Caro onder de wol liggen. Caro vroeg: “Zijn je ouders nu eigenlijk al thuis?” “Jaja, daar ben ik zeker van, je kon ze daarnet tot op de gang horen snurken”, lachte hij. Caro lachte ook en ging dichter bij Vince liggen. Hij legde zijn hand op haar zij en ze keken elkaar heel diep in de ogen. Het gaf hen een heerlijk kriebelend gevoel totdat Caro luid moest geeuwen. Vince lachte en fluisterde zacht: “Slaapwel Vlinder!” “Slaapwel”, fluisterde Caro terug en waarna ze elkaar een lange zoen gaven. Daarna ging Caro tegen Vince liggen en hij deed weer zijn arm rond haar heen. Caro viel weer bijna meteen in slaap, Vince niet. Zijn ogen waren wel gesloten maar hij was nog aan het nadenken terwijl hij Caro stevig tegen zich aanhield. Vince vond het zalig, dat warme gevoel vanbinnen dat Caro hem gaf, maar ook vanbuiten doordat ze zo dicht tegen hem aanlag. De duizenden vlinders die in zijn buik rond fladderden van geluk. Hij voelde zich nog nooit zo oprecht gelukkig en dit allemaal door Caro… EINDEEEEE :))))))

DIKKE DIKKE DIKKE MERCI AAN IEDEREEN DIE DIT VERHAAL GELEZEN HEEFT!!! IK HOU ERVAN OM AL JULLIE LIEVE REACTIES TE ZIEN & TE LEZEN, IK KAN JULLIE NIET GENOEG BEDANKEN HIERVOOR!
IK HOU VAN JULLIE ALLEMAAL XXXXX