Wat na de trouw?

Deel 18

Na 10 minuten kwam ze uit de badkamer en ging ze terug naar de kamer. Ze zag dat Vince zich ook aan het omkleden was dus bleef ze staan in het deurgat om te kijken… Tot opeens Vince zich omdraaide en zei: “Ah vlinder eindelijk uit de badkamer geraakt zie ik.” Caro lachte even maar ging dan op bed liggen met een droevig gezicht. Vince ging naast haar liggen en wou haar terug beginnen kietelen om haar op te beuren maar ze hield hem tegen: “Nee Vince, nu niet.” “Is er iets?”, vroeg hij bezorgd. “Nee, allee gewoon een beetje buikpijn van mijn maandstonden en ik ben moe, gaan we slapen want we moeten morgen naar school.” “Ja is goed”, zei Vince. Hij deed het licht uit en kwam terug bij Caro onder het dekbed liggen. Caro kreeg traanogen. “Ohh, kom eens hier.” Hij deed zijn armen rond haar en vroeg: “Heb je zoveel pijn?” Caro knikte. Vince legde zijn hand op haar buik en zo vielen ze in slaap.
De volgende morgen
Vince werd wakker om 7u en zag dat Caro nog sliep. Hij maakte haar rustig wakker met kusjes in haar nek. Ze werd weer wakker met een ochtendhumeur deze keer was het wel iets minder erg: “Nee Vince, laat mij slapen.” “Sorry maar het is school hè vlinder.” “Och, ook waar. Haaa! Ik wil niet naar school gaan! Ik wil hier bij jou blijven liggen.” En ze kroop terug onder het dekbed. “Ik zou ook veel liever hier bij jou blijven maar ja dat gaat niet. Hoe is het nu met je buikpijn van je maandstonden?” Caro zette zich dan toch recht in het bed en zei: “Gaat wel, gisteren was het gewoon even te veel voor mij.” “Ik snap je wel.” “Hoe kun jij mij nu snappen, je hebt dat toch helemaal niet.”, lachte ze. “Nee gelukkig niet als ik het zo hoor maar ik zit wel met je in als je zoveel pijn hebt.” “Ohh, das kei lief.” Ze gaven een kus en gingen zich aankleden. Daarna aten ze ontbijt en vertrokken ze samen te voet naar school.
Op school
Als ze aankwamen op de speelplaats keek iedereen naar hen ook al liepen ze niet hand in hand. Caro vroeg aan Vince: “Zou iedereen het hier al weten?” “Geen idee maar dat konden we wel verwachten, niet?” “Ja maar toch…” Toen kwamen Yemi & Maria naar hen. “Hey Caro & Vince!”, riep Maria vrolijk toen ze naar hen toe kwam. “Dag Vinnieboy! Hey Carootje, wat is er, je kijkt zo serieus.”, zei Yemi. “Hey Maria, dag Yemi. Nee tis gewoon… Weten jullie misschien hoe heel de school nu al weet dat wij samen zijn?” “Hebben jullie het dan nog niet gezien op het internet?”, vroeg Yemi serieus. “Wat zouden we dan moeten gezien hebben?”, vroeg Caro terwijl ze van Yemi naar Maria keek. Maria zei: “Of hebben jullie de kranten nog niet gelezen?”