Wat na de trouw?

Deel 50

HET GESPREK:
Caro: “Hallo, Yemi? Waarvoor bel je?” Yemi: “Omg Caro! Je weet niet hoe blij ik wel niet ben om jou te horen!? Caro lachte. Caro: “Euhm, ok, maar waarom bel je me nu eigenlijk?” Yemi: “Is alles ok met jou? Waarom was je niet op school vandaag?” Caro: “Euhm, ja dat is een lang verhaal…” Yemi: “Je hoeft mij niet uit te leggen hoor, ik weet alles al! Tis door Vince hè?! Heeft hij jou weer gekwetst?!” Caro wou antwoorden maar ze kreeg er geen woord tussen. Yemi: “Omg! Ik wist het hè! Wat voor een eikel is die Vince wel niet! Kussen met Merel & jou ondertussen bedriegen! Wacht tot ik hem nog eens tegenkom morgen op school! Ik zal het hem nog eens goed zeggen dat hij jou vanaf nu echt moet met rust laten!” Terwijl Yemi verder doorratelde keek Caro met een hele rare blik naar Vince. Hij had net dezelfde blik, ze schoten allebei in de lach. Yemi hoorde hen lachen. Yemi: “Zeg, wat is er zo grappig? En wie is er daar nog bij jou?” Caro & Vince waren nog steeds aan het lachen. Yemi: “Caro?? Hallo?? Ben je daar nog??” Caro moest even bekomen van al dat lachen. Caro: “Ja hoor Yemi, ik ben er nog.” Yemi: “Ah eindelijk, wat was er nu zo grappig?  En waarom ben je zelfs zo blij, moet jij geen liefdesverdriet hebben? Caro: “Haha allee Yemi, waarom zou ik nu liefdesverdriet moeten hebben?” Yemi: “Omdat Vince je bedrogen heeft, tiens!” Vince & Caro giechelden, ze vonden het echt grappig om Yemi zo bezorgd te horen. Yemi: “Waarom lach je nu weer? Heb ik iets grappigs gezegd misschien?” Caro: “Ja. Eigenlijk wel ja!” Yemi: “Wat dan, als ik vragen mag, want ik kan niet meer volgen.” Vince die was nog steeds aan het giechelen op de achtergrond en dat had Yemi ook gehoord. Yemi: “En wie is daar nu nog bij jou want ik hoor echt 2 verschillende stemmen. En die 2e stem is precies van een man… Is Scott daar bij jou of zo?” Caro: “Nee Scott niet, maar wel iemand anders…” Yemi: “Kom op, Caro! Wie is het, ik kan daar niet tegen en dat weet je!” Caro gaf haar gsm aan Vince zodat hij iets kon zeggen. Vince: “Hallo Yemi, tis Vince hier!” Yemi: “Huh, wat Caro?? Waarom is Vince bij jou, hij heeft je toch bedrogen?!” Caro: “Rustig Yemi! Is het goed als we nu even facetimen, dan kunnen we het hele verhaal van het begin tot het einde uitleggen.” Yemi: “Ja best wel, want ik begrijp er niks meer van.” Caro: “Ok wacht hè Yemi! Ik ga nu afleggen, dan kunnen we even facetimen.” Yemi: “Ja is goed, want ik heb het gevoel dat ik veel gemist heb…”
Caro & Vince lachten en legden af om te kunnen facetimen met Yemi.
Na een halfuur facetimen
“Amai, wat was me dat?”, zei Caro toen ze eens diep zuchtte. Vince lachte en gaf haar een kus. “Yemi kan soms echt zo…”, zei Caro lachend. “Zo overbezorgd zijn?”, lachte Vince. “Ja”, zuchtte Caro terwijl ze lachte. “Tis wel lief dat hij zoveel om je geeft, hij is echt een goeie vriend!”, zei Vince. “Ja dat is waar! Maar soms is hij toch wel een tikkeltje te actief en veel te losgeslagen”, lachte Caro terwijl ze met haar hoofd op Vince zijn schouder ging liggen. Vince lachte ook en legde dan zijn hoofd op dat van Caro. Na een klein stil momentje zei Caro: “Zouden we niet beter mijn spullen al beginnen inpakken? Dan kunnen we meteen naar huis vertrekken als Titin hier sebiet is.” “Ja, is goed, maar blijf je maar zitten. Ik zal al je spullen wel bij elkaar zoeken want jij moet rusten”, zei Vince. “Das heel lief, maar ik kan dat ook wel zelf hoor”, zei Caro. “Neen Caro, de dokter heeft gezegd dat jij het rustig aan moet doen, dat heb je zelf toch ook gehoord?”, zei Vince die haar probeerde duidelijk te maken dat ze het absoluut wat rustiger aan moest doen. “Ja ik weet het maar…” Vince liet haar niet uitspreken: “Voila, dus geen gemaar, rusten is nu het belangrijkste, anders morgen ook geen feestje!” “Ok dan”, gehoorzaamde Caro met een droevig gezichtje. “En Caro, je moet weten dat ik dit zeg omdat ik jou graag zie en omdat ik om je geef & omdat ik bezorgd ben om jou. Ik wil dat alles terug goedkomt met jou, ik zeg dit niet om jou te plagen, alhoewel ik dat soms wel graag doe.”, lachte hij, Caro moest ook lachen. “Maar nu meen ik dit serieus, volgende week mag je van mij terug alles doen, wat je maar wilt! Ok misschien nu ook niet alles… wie weet wat er dan in jou opkomt, want jij krijgt soms echt de gekste ideeën in je hoofd!”, plaagde hij haar om haar terug een beetje op te vrolijken. Caro glimlachte terug. “Maar nu moet je even je gezondheid op de eerste plaats zetten en moet je gewoon 1 week rusten en dat vooral volhouden! En bekijk het vooral positief want ik ga sowieso bij jou zijn omdat mijn vaders op huwelijksreis zijn & ik dus blijf logeren bij jou voor 3 weken en het is volgende week ook nog eens herfstvakantie. Dus dan ben ik zeker thuis bij en dus kan je mij alles vragen en mij alles laten doen voor jou”, zei Vince. “Mmm… ja eigenlijk heb je wel gelijk… Dat kan nog zo slecht niet zijn. Ik ga jou gewoon gebruiken als mijn slaafje voor een week en daar ga ik serieus van profiteren!”, zei Caro met een ondeugend lachje. “Ok, ik heb echt al lang spijt dat ik dat heb gezegd”, lachte Vince. “Geen nood, ik zal je alleen voor de uiterst noodzakelijke dingen om hulp vragen!”, lachte ze want ze had wel een beetje medelijden met hem. “Neenee, ik zal met veel plezier jouw slaaf zijn, wel maar voor 1 week hè, onthoud dat maar!”, lachte Vince terwijl hij haar een knuffel gaf. “Jaja, het staat genoteerd!”, giechelde Caro terwijl ze elkaar een stevige knuffel gaven. “Er is wel nog 1 ding wat je mij moet beloven…”, zei Vince na de knuffel. “Wat dan?”, vroeg Caro. “Maar echt beloven hè!”, zei Vince nog een keer. “Ja, maar wat moet ik beloven?”, vroeg Caro nieuwsgierig en een beetje ongeduldig. “Dat je nooit, maar dan ook echt nooit meer, in slaap valt op het graf van je mama! Want daardoor lig je hier nu wel in het ziekenhuis en was ik je bijna kwijt…”, zei Vince serieus. Caro zei niets maar gaf nu echt een harde knuffel omdat ze besefte dat hij haar leven echt gered had. Vince drukte haar ook heel stevig tegen zich aan en vroeg: “Beloof je het?” Caro keek hem recht in de ogen en zei: “Ik beloof het!” Ze gaf hem terug een knuffel en kuste hem daarna. Ze kusten weer lang waardoor ze weer niet door hadden dat er iemand was binnengekomen. Het was Titin natuurlijk die terug was om Caro op te halen. Titin was zo blij toen ze hen zag kussen toen ze binnenkwam, ze bleef even kijken naar hen en zei toen lachend: “Amai, tis hier precies gezellig zo zonder mij hè Caro?” Vince & Caro schrokken zich rot en stopten meteen met kussen. “Omg, Titin! Ons zo doen schrikken!”, zei Caro heel geschrokken. “Ja, hoelang sta jij daar al, want wij hebben je niet horen binnenkomen!”, zei Vince die ook even moest bekomen. “Ja dat heb ik gemerkt dat jullie mij niet hoorden, jullie waren druk bezig met ‘praten’…”, knipoogde Titin. Caro & Vince keken even met een klein lachje naar elkaar. “Dus ik veronderstel dat jullie ‘gesprek’ goed verlopen is of heb ik het mis want ja ik weet het niet hoor, het kan zijn dat ik fout ben hè”, lachte Titin. Vince & Caro bloosden een beetje maar ze konden er wel om lachen.