Wat na de trouw?

Deel 34

Ze werd tegengehouden door Mr. Wolfs. “Hey Caro, ik zocht je.” “Ah ok, waarom zocht je mij?”, vroeg Caro verbaasd. “Ik wilde vragen of alles ok was en ik moet je nog iets zeggen…” “Jaja, alles in orde”, loog ze eigenlijk maar ze wilde niet dat hij ook al bezorgd om haar was. “Ok, als er iets is of je wilt eens praten met mij, mijn deur staat altijd open voor jou…” “Bedankt maar wat moest je mij nog zeggen?” “Ah ja, ik kom zeggen dat jij & Merel deze middag gewoon naar huis mogen want er kan geen leerkracht bij jullie blijven voor de strafstudie, we hebben een vergadering vandaar. Maar jullie krijgen wel een extra taak om te maken die jullie morgen moeten indienen en die kwam ik je geven. Hier is de taak.” En hij gaf ze aan Caro. “Ok bedankt”, zei ze terwijl ze doorliep naar de toiletten. Ze dacht: “Van een perfecte timing gesproken, nu kan ik Scott wel direct na school spreken, ik zal hem dan nu maar eens sturen.” Terwijl ze begon te typen op haar gsm liep ze verder door de gang richting de toiletten. Maar omdat ze zo druk bezig was met haar gsm liep ze tegen iemand aan… Ze liep tegen Vince. “Oei, sorry, het was…”, zei ze maar toen ze zag dat ze tegen Vince was gelopen zweeg ze & liep ze door. Maar Vince nam haar arm & hield haar tegen. “Caro wacht ik…” Maar Caro trok haar arm weg en zei: “Sorry dat ik tegen je liep, ik moet naar het toilet.” Ze liep verder en Vince bleef alleen achter. Caro was nu weer helemaal van de kaart doordat ze Vince tegen het lijf was gelopen, ze moest weer aan hem denken. Maar toen dacht ze: “Waarom kwam ik nu weer naar hier? Ah ja, ik ging een bericht sturen naar Scott.” Ze nam haar gsm en verzond het bericht dat ze aan het typen was:

Caro: Hey Scott, kan ik je spreken, ik heb met Camille gesproken over je weet wel…

Scott: Hey Caro! Ok, direct na school? Ah nee, dan kan je niet zeker door je strafstudie? Anders wacht ik wel op jou hoor.

Caro: Nee, ik heb geen strafstudie, ik moet gewoon thuis een extra taak maken omdat de leerkrachten vergadering hebben dus kunnen ze geen strafstudie geven. Mr. Wolfs is me dat daarnet komen zeggen…

Scott: Ok, ik zie je sebiet nog wel in de les maar wandelen we daarna samen naar jouw huis? Ik moet toch die richting uit want ik ben te voet gekomen naar school.

Caro: Perfect! Tot straks x

Scott: Tot straks x

Caro ging naar hun lokaal voor de volgende les want de bel was ondertussen al gegaan.
’s Middags na school (het was woensdag)
Scott & Caro gingen samen naar huis. Toen ze een beetje verder van school waren vroeg Scott: “En wat heeft ze nu gezegd?” “Wel, ze heeft overduidelijk gevoelens voor jou, dat zie je. En ze heeft het me ook zelf gezegd nadat ik het haar vroeg.” “Ok, en nu?”, zuchtte Scott. “En nu?! Nu moet jij de eerste stap zetten, door dat feest te geven. En niet te lang meer mee wachten want ze is van plan om zelf te zeggen wat ze voor je voelt.” “Dat is toch goed, dan moet ik het niet meer doen”, zei Scott opgelucht. “Serieus? Heb jij nu echt geen gevoel voor romantiek?”, lachte Caro. “Hoezo?”, vroeg Scott, hij snapte Caro niet echt. “Het is toch veel romantischer als de jongen de eerste stap zet, dat vind ik toch…”, zei Caro. “Ja ok, ik zal morgen sturen in de groepschat van de klas wanneer het feest doorgaat”, zei Scott maar hij kreeg geen antwoord terug van Caro. Hij keek toen naar haar, hij zag dat ze in gedachten verzonken was. “Weer aan Vince aan het denken?”, vroeg Scott bezorgd. Caro knikte & Scott dacht terug aan wat ze net gezegd had: “Het is toch veel romantischer als de jongen de eerste stap zet, dat vind ik toch…” Hij vroeg haar: “Heeft Vince de eerste stap gezet op de trouw?” Ze zuchtte en zei: “Ja… Ik ging naar hem toe om te vragen of hij ook geholpen had met de brieven van mijn mama, ik vroeg: Jij ook? Hij knikte & ik wou hem toen bedanken en zeggen dat ik hem nog graag zag maar toen kuste hij mij…” Caro glimlachte een beetje toen ze het vertelde, ze miste hem enorm. “Jij hebt spijt hè, dat je het hebt uitgemaakt?”, vroeg Scott. Caro knikte en er rolde een traan over haar wang. Scott gaf haar een knuffel en zei: “Het komt wel goed tussen jullie! Ik heb ook met Vince gesproken deze ochtend en ik zag ook wel dat hij jou heel erg miste. Praat het zaterdag gewoon eens goed uit & dan komt alles zeker terug goed tussen jullie. Jullie zijn voor elkaar gemaakt, al van de eerste keer dat jullie elkaar zagen wist Vince gewoon dat hij voor jou wilde gaan. Dat heeft hij mij zelf verteld afgelopen zomer toen jij terug in de Ardennen was. Ook al hadden jullie toen ruzie, hij is altijd voor jou blijven vechten. En dat heeft blijkbaar ook gewerkt want kijk nu, jullie zijn een koppel. Nu misschien even niet maar dat komt allemaal door Merel. Ik zweer het je Caro, Vince zal voor jou blijven vechten, echt waar!” “Mooie speech”, lachte ze. Scott moest ook wel een beetje lachen maar zei: “Ik meen dit wel echt hoor Caro. Vince zal je nooit laten gaan…” “Bedankt Scott!” “Is niks, maar beloof me dat jullie zaterdag echt eens goed praten!” “Ja, ik beloof het”, zei Caro. Ze namen afscheid want ze waren al bij Caro haar huis. Daarna ging ze naar binnen, ze zei dag tegen Titin en dan gingen ze eten.
Een halfuur later
Caro had gedaan met eten en ging naar haar kamer. Ze verveelde zich, ze wist niet goed wat ze deze namiddag zou doen. Ze besloot eerst haar taken voor school te maken dan was ze daar al vanaf, daarna kon ze nog zien wat ze ging doen.
Iets meer dan een uur later
Ze had gedaan met haar huiswerk dus keek ze wat op haar gsm. Opeens kwam ze een foto van haar & Vince van op de trouw tegen. Ze bleef ernaar staren en kreeg weer tranen, ze dacht ook aan wat Scott daarstraks allemaal zei… Ze wist wel dat dit zo niet verder kon…
Maar toen kreeg ze een idee…