Wat na de trouw?

Deel 7

20 minuten later
Caro had zich klaargemaakt om mee te gaan met Vince, ze had haar salopette en een warme hoodie van Vince aan want het begon toch al frisjes te worden voor deze tijd van het jaar. Ze hadden nog wel een half uurtje voor ze moesten vertrekken naar de training dus besloten ze om nog even hand in hand een wandelingetje te maken in de buurt. Ze waren aan het genieten van de omgeving en van elkaar ;-) Toen vroeg Caro: "Weet eigenlijk iemand van ons klas het al dat wij samen zijn?" "Ik heb geen idee, maar Scott had het wel al door dus het zal niet zo lang meer duren of heel de school weet het." "Nee dat is waar. Maar heb je vandaag al met Scott gestuurd dan?", vroeg Caro. "Ja, daarstraks toen jij nog sliep. Hij had mij er trouwens aan herinnert dat het vandaag training was. Maar Scott zei daarna wel iets raar..." "Oei, wat dan?", vroeg Caro een beetje bezorgd. Vince nam zijn gsm en toonde de berichtjes aan Caro. "Weet je wat hij aan jou zou willen zeggen?", vroeg Caro nadat ze de berichtjes gelezen had. "Nee, ik heb echt geen idee." "Ik hoop dat het niks te erg is." "Ja, ik hoop het ook. Maar wat ik raar vind is dat hij absoluut niet wou dat de andere boys het zouden horen." "Ja dat is raar, en de meisjes dan wel, of wij ook niet? Want hij weet toch dat de meisjes daar ook zullen?", vroeg Caro. "Waarom zouden zij ook naar de training komen?", vroeg Vince die het niet snapte. "Die hebben toch ook altijd training als jullie training hebben, voor het cheerleaderteam?" "Ah ja juist, was ik vergeten." "Jij vergeet precies wel veel eh. Ik hoop dat je niet vergeten bent dat ik je vriendin ben sinds gisteren.", plaagde Caro hem. "Natuurlijk niet hoe zou ik dat nu kunnen vergeten." En hij gaf een kus die wel een tijdje duurde. Daarna zei Vince dit: "Maar euhh, dat van de meisjes, ik heb geen idee of zij het wel mogen weten." "Misschien is hij het ook vergeten dat ze komen, net zoals jij.", lachte Caro. "Ja dat kan. Maar 1 ding weet ik wel heel zeker en ben ik niet vergeten.", zei hij met een glimlach. "Ah wat mag dat dan wel zijn?", vroeg Caro nieuwsgierig. "Dat is dat ik weet dat jij... heel veel kietels hebt!" Caro liep al lachend weg, zo snel als ze kon. Maar Vince kon natuurlijk veel sneller lopen dus haalde hij haar in en pakte hij haar vast en begon hij haar terug te kietelen. Maar Caro kon een uitvlucht verzinnen: "Moet jij niet dringend vertrekken naar de training?" "Jij hebt geluk eh, maar wacht maar tot we terug thuis zijn want ik ben nog lang niet uitgekieteld!" zei hij met een ondeugend lachje terwijl hij haar losliet. Ze wandelden hand in hand terug naar huis waar Vince eerst nog zijn sportkleren ging aandoen. En daarna vertrokken ze met de brommer van Vince naar de training.
Op het sportveld van het SAS
Ze kwamen aan als eerste, juist Mevr. Crabs was er al. Caro & Vince gingen op de tribune naast het veld zitten om te wachten op de anderen. Ze zaten rustig met hun armen rond elkaar op de bank en ze wilden elkaar kussen tot Mevr. Crabs hun momentje verstoorde: "Ah Mr. Dubois! Ik zie dat je al goed op tijd bent en weliswaar goedgezind. Dus dan kun jij je al beginnen opwarmen eh totdat iedereen hier is. Begin maar met 10 toeren rond het veld!" "Ok, Mevrouw", zei Vince met spijt in het hart want ze had nu net hun mooi momentje verstoord. Vince zette zich recht en gaf Caro nog een kus. "Allee Vince, niet treuzelen jongen!", riep Mevr. Crabs die knipoogde naar Caro. Caro moest lachen en zei: "Laat hem maar eens goed zweten hoor, Mevrouw!" "Komt in orde! Dat zal zeker geen probleem zijn!", lachte ze naar Caro. Vince riep vanuit de verte, want die was net begonnen met lopen: "Dat zet ik u straks nog betaald hoor, vlinder!" Caro lachte. "Amai, er hangt hier precies een gezellig sfeertje tussen jullie twee", knipoogde Mevr. Crabs naar Caro. Caro begon een beetje te blozen. Gelukkig kwam toen de rest aan, de andere jongens en ook het cheerleaderteam. Maria kwam Caro gedag zeggen: "Ah Carootje, ik wist niet dat jij ook mee kwam cheerleaden?" Caro had Maria niet gehoord want ze was naar Vince aan het kijken. Maria keek mee in haar richting, toen ze Vince zag werd het haar allemaal wel duidelijk. "Ahh, ik snap al waarom je hier bent." Caro schoot wakker. "Ah, hey Maria, wat zei je? Ik had je niet gehoord." "Ja dat heb ik gemerkt.", zei ze met een knipoog. "Sorry, wat zei je daarnet?", zei Caro al blozend. "Ik vroeg waarom dat je hier was maar ik heb het al door hoor", zei Maria terwijl ze van Caro naar Vince keek. Caro moest lachen. Plots was er iemand die naar hen toe kwam gestapt. Caro herkende die persoon onmiddellijk en vroeg met een verbaasde stem: "Wat doe jij hier?"