Wat na de trouw?

Deel 2

“Oh nee…”, zei Caro. “Vince! Kom eens snel!” Vince liep zo snel als hij kon naar de badkamer. “Alles ok!? Heb je ergens pijn? Wat is er gebeurd? Heb je een ziekenwagen nodig?”, vroeg Vince een beetje overbezorgd. “Neenee, alles is ok schat, rustig maar”, zei ze terwijl ze hem geruststelde. “Er is wel een klein ongelukje gebeurd…” Ze wilde verder uitleggen maar Vince onderbrak haar: “Oei vlinder! Vanwaar komt al dat bloed op je prachtige jurk!? Zie je wel, je hebt dringend een ziekenwagen nodig!” “Vince! Luister eens! Ik heb helemaal geen ziekenwagen nodig!” “Maar vanwaar komt al dat bloed dan, liefje!?” “Dat probeer ik al de hele tijd te zeggen maar jij onderbreekt mij steeds! Dus wil je alsjeblieft eventjes zwijgen?” “Sorry vlinder, ik ben gewoon bezorgd om je.” “Ohhh, das kei lief!” En ze gaf hem een knuffel. Vince drukte haar stevig tegen zich aan. “Dus… dat bloed… komt doordat het weer de tijd van de maand is… Snap je?” “Nee eigenlijk niet.” “Ik heb mijn maandstonden… Snap je nu vanwaar dat bloed komt?” “Ah natuurlijk! Maar ik had het eigenlijk wel al door toen je zei ‘tijd van de maand’.” “Zeg! Pestkop!”, zei ze terwijl ze hem een knuffel gaf. “Maar waarvoor heb je me dan eigenlijk geroepen want het is toch niet de eerste keer dat je je maandstonden hebt, veronderstel ik?” “Wel ik wou vragen of je wat maandverband kon komen brengen.” “Ja natuurlijk, waar ligt het?” “Het zit normaal gezien in het tasje dat ik bij me had.” “Ok, ik zal het gaan halen.”
Een paar minuten later
“Alsjeblieft mijn vlinder, hier is je tasje.” “Zeg, waarom duurde dat zo lang?” “Ja sorry, ik wist niet welke soort je moest hebben of welke grootte het moest zijn. Want je hebt precies jouw hele voorraad van alle soorten maandverband in dat tasje gestopt.” Caro moest lachen. “Je moet nu ook niet overdrijven hè”, zei ze al lachend. “Waarom heb je eigenlijk zo veel soorten maandverband mee?” “Amai, jij weet dus duidelijk niets over maandstonden en maandverband”, zei ze nog steeds al lachend. “Ja natuurlijk niet, ik ben dan ook geen vrouw hè”, knipoogde hij. “Ja soms twijfel ik daar toch aan.” “Zeg, het zal gaan hè!” “Nee, ik plaag je maar. Ik neem zo veel soorten mee omdat ik nooit weet of het hevig gaat bloeden of niet. Dus al het zo hevig bloed zoals nu neem ik een grote en anders neem ik een kleine. Meestal bloed het niet zo hevig hoor in het begin. Maar ik had nu pas door dat ik mijn maanstonden had gekregen en daarom is nu mijn jurk helemaal vuil.” “Aaah ok, nu snap ik waarom je zo veel bij hebt. Wel stom dat je jurk nu zo vuil is.” “Ja, dat is het leven van een vrouw hè. Daar moet je mee leren leven dat je kleren soms vuil zijn door al dat bloed.” “Ohh, kom eens hier mijn vrouwtje”, zei Vince en hij gaf haar een knuffel en kuste haar. “Ja het is niet erg, ik ben het wel al gewoon. En die jurk krijgt Titin zeker proper, zij heeft voor alles een oplossing”, lachte ze. “Dan is het goed”, zei Vince. “Wil je nu wel even weggaan dan kan ik mij wat proper maken van al dat bloed en een maandverband gebruiken. Of wil je liever zien hoe je dat moet doen, dan leer je iets bij over maandstonden en maandverband?”, plaagde ze hem. “Nee liever niet, ik laat je wel eventjes doen”, zei hij en hij ging terug naar zijn kamer.
Terug op de kamer van Vince
“Zo, ik ben klaar, jij mag naar de badkamer”, riep Caro vanuit de gang terwijl ze naar de kamer liep. “Niet zo luid roepen hè, vlinder. Straks maak je mijn papa’s nog wakker.” “Geen zorgen, die zijn nog beneden.” Vince hoorde hen inderdaad ook nog praten. Waarover zouden die zo laat nog bezig zijn vroeg hij zich af…