Wat na de trouw?

Deel 48

Vince stond recht, hij liep richting de deur en ging terug naar buiten. Caro dacht na & liep achter hem aan. Ze liep naar de gang en riep: “Vince wacht!” Vince draaide zich om. Caro liep naar hem toe, nu stonden ze recht tegenover elkaar en keken ze elkaar recht in de ogen. “Euhh… Ik… Ik geloof je”, zei ze stil. “Echt?”, vroeg Vince. Caro knikte en ondertussen verscheen er een kleine glimlach op haar gezicht. Caro gaf hem een knuffel, Vince sloot haar in zijn armen. Daarna lieten ze elkaar terug los maar hun hoofden kwamen dichter naar elkaar toe, tot ze elkaar net niet raakten. Vince kwam nu nog dichter met zijn lippen naar Caro. Zijn lippen raakten die van haar, Caro voelde Vince zijn lippen tegen de hare. Ze twijfelde heel even maar kuste hem terug. Ze kusten lang en intens… Tot Vince vroeg: “Gaan we terug naar je kamer? Of wil je liever hier blijven staan?” “Neenee, tis goed”, lachte Caro. Vince deed zijn arm rond haar en zo gingen ze terug naar haar kamer. Terug op de kamer ging Caro terug op het bed zitten en Vince kwam ook naast haar op bed zitten. Caro ging dicht tegen Vince aanliggen en hij deed zijn arm terug om haar heen & gaf haar een kus op haar voorhoofd. Caro keek hem verliefd aan en kuste hem. Ze kusten weer lang tot iemand hun romantisch momentje kwam verstoren. Het was de dokter, hij zei glimlachend: “Sorry dat ik jullie intiem momentje moet verstoren maar ik heb de resultaten van je onderzoeken bij, Caro.” Caro & Vince moesten een beetje lachen en luisterden dan naar de dokter. “Dus Caro… Op het eerste zicht is alles terug in orde, juist nog een beetje een lage bloeddruk maar dat kan je oplossen door veel voedsel te eten dat zout bevat. Maar voor de rest zie ik geen enkele reden om je hier nog langer te houden, dus jij mag naar huis!” “Oh, dat is geweldig nieuws!”, zei Caro blij terwijl ze Vince knuffelde. “Ja maar je moet het de komende week wel nog een beetje rustig aandoen, volgende week is het herfstvakantie dus dat komt eigenlijk perfect uit. Zo kan je lichaam nog een beetje herstellen voordat je terug naar school gaat.” “Ok, bedankt dokter & wanneer mag ik precies vertrekken?”, vroeg Caro. “Ten laatste 19.00 uur moet je van deze kamer zijn, maar je hebt nog wel wat tijd dus doe maar op je gemak. En onthoud dat je het nog even een weekje rustig aan moet doen, dat is erg belangrijk zodat je lichaam voldoende kan herstellen!”, zei de dokter streng. Caro knikte & zuchtte. “Kan ik er op rekenen dat jij haar een beetje in de gaten houdt?”, vroeg de dokter aan Vince met een kleine knipoog. “Geen probleem, ik zal haar wel een beetje in het oog houden!”, knipoogde Vince. Caro zag het en moest lachen. “Goed, ik moet nu naar een andere patiënt dus nog een goede avond verder en tot ziens!”, zei de dokter terwijl hij een hand gaf aan Caro & Vince. “Bedankt!”, zeiden ze tegelijk. Toen de dokter buiten was zei Caro lachend: “Dat… was awkward.” “Zeg dat wel…”, lachte Vince terwijl hij haar kleine kusjes gaf. Caro giechelde een beetje en zei: “Ik ben wel blij dat ik naar huis mag, het begon hier maar saai te worden…” “Ja… dat kan ik wel begrijpen”, zei Vince terwijl hij haar knuffelde. Caro trok zich een beetje terug uit de knuffel want ze moest hem nog iets zeggen. “Euhh Vince… Ik moet eigenlijk nog iets zeggen…”, zei ze een beetje twijfelend. “Ok, vertel maar rustig, is het iets ergs?” “Nee het is niks erg maar… Weet je, ik zal het gewoon zeggen. Eigenlijk kende ik de waarheid al…”, zei Caro. “Wat bedoel je?”, vroeg Vince omdat hij haar niet echt begreep. “Wel, ik wist al wat er echt gebeurd was tussen jou & Merel, voordat jij het kwam uitleggen daarnet…”, zei Caro die zich eigenlijk een beetje schuldig voelde. “Hoezo, van wie wist je dat dan?”, vroeg Vince. “Wel euhh… van Scott… Hij is vanmiddag hier geweest, hij heeft mij een geluidsfragment laten horen van het gesprek tussen jou & Merel, hij had het hele gesprek blijkbaar opgenomen…” “Echt!? Nu snap ik waarom hij de hele dag al zo raar deed!” Caro glimlachte even maar die glimlach verdween al meteen terug. Vince merkte het op en vroeg: “Waarom kijk je zo droevig?” “Gewoon… Ik voel mij gewoon echt schuldig dat ik je niet meteen heb geloofd & dat ik niet naar je wilde luisteren”, zei ze met tranen in haar ogen. Vince pakte haar stevig vast en knuffelde haar, hij zei zacht: “Dat is echt nergens voor nodig Caro! Je hoeft je echt niet schuldig te voelen, echt waar!” Hij keek haar aan veegde haar tranen weg. Vince gaf haar een kus en Caro glimlachte. “Dit heb ik nu echt zo gemist, een Caro die glimlacht!”, zei Vince ook met een lachje. Caro lachte ook en zei: “Ik heb ‘dit’ ook zo hard gemist!” Caro kuste hem. “Ik ook!”, zei Vince terwijl hij haar terug kuste. Daarna zei hij lachend: “Scott die kan wel goed zijn mond houden zeg! Zo liegen tegen mij, hij zei dat hij thuis ging eten deze middag terwijl hij gewoon hier zat.” Caro lachte ook en zei: “Ja maar we moeten hem echt wel bedanken voor wat hij voor ons gedaan heeft.” “Ja dat is waar maar hoe?”, vroeg Vince. “Ik heb misschien wel een idee…”, zei Caro lachend. “Jij hebt altijd een idee, maar vertel!”, lachte Vince. “Dusss… We kunnen hem misschien bedanken door het feest dat hij gaat geven om het met Camille aan te vragen bij jou thuis te laten doorgaan, als jij & je ouders dat natuurlijk goed vinden?” “Wanneer wil hij dat feest dan organiseren?”, vroeg Vince. “Hij zou het vrijdagavond na het rugbytoernooi willen doen, dan valt het minder op. Want als hij dat nu bv. dit weekend zou doen, heeft hij geen reden voor een feestje te geven dus dat zou heel raar zijn”, zei Caro die hoopte voor Scott dat het bij Vince thuis mocht doorgaan. “Ok, voor mij is het goed maar ik weet niet of het van mijn ouders gaat mogen. Want ze vertrekken de dag nadien, zaterdag, ook net op huwelijksreis dus ik weet niet of ze dat zo leuk gaan vinden dat wij een feestje geven terwijl zij sowieso vroeg zullen willen gaan slapen”, zei Vince. “Plsssssssssssss????”, vroeg Caro met puppyoogjes. Vince kon er niet aan weerstaan natuurlijk en zei: “Ok, ik zal hen proberen te overtuigen, maar ik kan wel niks beloven.” “Yes! Je bent een schat!”, zei Caro terwijl ze hem knuffelde & een kus gaf. “Ohh, ik kan echt niet meer wachten tot Scott het eindelijk aanvraagt met Camille morgenavond!”, zei Caro blij. “Huh? Kom jij dan ook naar het feestje?”, vroeg Vince verbaasd. “Ja tuurlijk, dit wil ik niet missen hoor!”, zei ze opgewekt & blij. “Zeg Caro, je hebt de dokter niet gehoord zeker daarnet!? Jij moet rusten!”, zei Vince streng maar vooral bezorgd om haar. “Ik weet het Vince! Scott heeft mij er ook al een preek over gegeven! Maar ik moet & ik zal er bij zijn, geen discussie meer hierover alsjeblieft. Ik ben oud genoeg om zelf te beslissen wat ik doe”, zei Caro die standvastig bij haar beslissing bleef. Vince zuchtte en zei: “Ok dan, het is goed… MAAR op 1 voorwaarde; dat je gaat zitten als het niet meer gaat en dat je naar mij komt als je je niet goed voelt, dan kan je boven even gaan rusten op mijn bed.” “Ok…”, zuchtte Caro dan. “Beloofd?”, vroeg Vince die haar met een serieuze blik aankeek. Caro zei even niets, uiteindelijk keek ze hem ook recht aan en zei ze: “Ja, beloofd.” Ze gaf hem meteen een dikke knuffel & Vince drukte haar stevig tegen zich aan terwijl hij over haar rug wreef met zijn hand. Daarna nestelde Caro zich in zijn armen en zei ze: “Ik vind het wel lief dat je zo bezorgd bent.” Vince zei niets maar gaf haar een kus op haar voorhoofd en deed zijn armen nu nog steviger om haar heen. “Ik zal er altijd voor je zorgen en er voor je zijn. Ik zal je altijd beschermen want JIJ BENT MIJN VLINDER!”, fluisterde Vince in haar oor. Caro zette haar terug wat rechter en ze gaven elkaar een lange liefdevolle kus. Maar ook dit mooi momentje werd weer verstoord, deze keer door Caro haar gsm. *Ping* Caro stopte met kussen en nam haar gsm. Vince vroeg lachend: “Ben ik niet interessant genoeg misschien?” Caro lachte en zei: “Jawel maar het is misschien belangrijk.” Caro keek van wie ze een berichtje had gekregen: “Het is Scott…” Nog voor ze kon uitspreken zei Vince al iets: “Voila, dus het zal niks belangrijks zijn!” Vince nam haar gsm uit haar handen en stak hem in de lucht zodat er niet aankon. “Hey! Dat is niet eerlijk, jij hebt veel langere armen!”, lachte Caro terwijl ze haar gsm probeerde te pakken. “Je kan de komende week nog genoeg op je gsm zitten als je moet rusten, dus nu kan je mij beter wat aandacht geven.” “Plss Vince, het is misschien over Scott zijn feest van morgenavond. Dus laat mij gewoon heel eventjes antwoorden of het is misschien geen feestje morgen”, zei Caro die Vince toen weer met schattige puppyoogjes aankeek. “Ok maar je krijgt hem alleen als je mij een kus geeft”, zei hij met een ondeugend lachje. “Profiteur!”, lachte Caro. Ze gaf hem een kus en vroeg: “Mag ik dan nu mijn gsm?” “Die kus mocht wel iets langer hoor”, lachte Vince. “Als je nu mijn gsm geeft dan krijg je sebiet zoveel kusjes als je wilt maar anders niet he, das ook goed voor mij”, zei Caro met een klein gemeen lachje. “Hier, tis goed, jij wint!”, lachte Vince terwijl hij haar gsm teruggaf. Caro lachte en keek dan naar het bericht dat Scott had gestuurd.