Ruling The Last Section (Season 2- COMPLETED)

Kabanata 116

Kabanata 116:
Morning

I was walking back in forth. Hindi mapakali habang nasa tapat ng convenience store. Hawak ko pa rin iyong phone. The call is still on going. Ang naririnig ko roon ay ang mabigat niyang paghinga. Like he's still frustrated and won't calm down not until he will see me.

"I will turn left. Malapit na." sabi ni Kuwai.

"Okay." mahina kong sagot. The road were silent and empty. Since we're here in province, most of the people are sleeping right now. Halos walang tao ang naglalakad sa kalsada. I am standing near the lampost. Nakatingin sa direksiyon na panggagalingan ni Kuwai.

Malakas ang tahip ng puso ko. Kinakabahala ng bahagya.

Nag-iisip ako kung ano ang mga salita na dapat unang sabihin sa kanya. Should I explain first or say my apology? But I think it is better if I will tell my apology first. Pero parang kahit anong unahin ko roon ay parehas lang naman na hindi agad siya hihinahon.

I wanted to rehearse my words in my mind but I am suddenly having a mental block everytime his dark expression will cross my mind. Si Helix kaya alam rin ngayon na wala ako sa mansiyon? I can't check my phone.

Sa dami ng iniisip ko ngayon parang gusto ko na lang talagang kaharapin si Kuwai. I suddenly saw a car just a few meters away from me. Kulay itim at pamilyar kaya alam kong si Kuwai na ito.

May bigla akong narinig na halakhakan hindi kalayuan. Saglit akong napalingon roon at nakita ang sa tingin kong mga lalaking college student na galing sa bar sa katabing convenience store. Sa tunog ng tawa at gewang ng lakad nila halatang mga lasing. Namumula pa ang mukha.

They were about to enter the convenience store when I steal their attention. Napahawak ako bigla sa ulo ko. I suddenly get the hoodie to hide my face but it was too late.

"Hoy ganda non oh." tinuro ako ng isang lalaki. Mabilis akong nag-iwas ng tingin sa grupo nila. Nakita kong patungo na ang sasakyan sa direksiyon ko.

I cursed mentally when I heard their footsteps that is coming towards me.

Hindi dahil sa pag-aalala na lumalapit sila sa akin ngayon. I know who's at the disadvantage once they step closer on my place. Hindi maganda ang timpla ni Kuwai at mas nag-aalala ako sa kanila kaysa sa sarili ko ngayon.

"Miss naghahanap ka ng taxi? Ihahatid na lang kita." sabi ng isang lalaki. Humigpit ang hawak ko sa dulo ng hoodie. Hindi ako nagsalita.

"Miss huwag diyan. Sa akin na lang." singit pa ng isa. Hindi ako bumaling sa kanila at tumingin na sa sasakyan na narito na.

"May susundo na sa akin." sagot ko nang huminto ang sasakyan sa tapat ko. Tumuwid ako sa pagkakatayo at lumanghap ng hangin.

"Umalis na kayo please." pinandilatan ko iyong mga college students. Kaso hindi naman sila nakaintindi. Their eyes are even delighted when they saw me.

"Ito na ba Miss? Samin ka na lang sumabay. I swear you're in a good hands." ngumisi ang lalaki at napabuntong hininga ako.

Iniisip ko nga kung ano ang papaliwanag kay Kuwai ngayon at dadagdag pa sila.

Napahilot ako sa sentido. I heard the door of the driver seat opened. I straightened my back when I saw Kuwai, in his dark and menacing eyes. Hindi siya bumaling sa akin kundi sa limang lalaki na nasa tabi ko.

His brows furrowed. Napawi ang ngisi ng limang lalaki na nasa tabi ko. nang makita siya.

Hindi nabale ang tingin niya sa limang lalaki kahit na lumapit na ako sa kanya.