Ruling The Last Section (Season 2- COMPLETED)

Kabanata 135

Kabanata 135:
Sick

I walk out after I said those words to them in the bathroom. I accidentally slammed the door and it automatically locked. Napahilamos ako sa mukha ng makapasok roon. Nag-init ang mga mata ko.

They are all look taken aback when I shouted those words. Natigilan silang lahat. Hindi ko kayang manatili roon habang pinapalibutan nila akong lahat kaya tumakbo na lang ako papalayo sa kanila. Ang pinto lang ng bathroom ang nakita kong takbuhan. Kung lalabas pa ako ng condo ay alam ko lang naman na hahabulin lang rin nila ako.

Isa pa, sa dami nila roon baka hindi na ako makalabas dahil haharangan nila ako panigurado. I suddenly feel suffocated that all of them is here. The anxiety is attacking me again. The dark thoughts that keep bugging my mind is controlling my body. Nanginginig ang buong katawan ko nang makaapak sa loob ng bathroom.

Nakarinig ako ng mga yapak na papalapit sa pinto at mas lalo lamang bumigat ang paghinga ko. I saw a shadow behind the door that coming here and a dark image cross my mind. My knee wobbled.

"Raiven? Anong problema?" si Light na kinatok ang pinto ng banyo at napaigtad ako sa tunog na ginawa niya. Lumabo ang mga mata ko sa mga luha sa gilid ng mga mata ko. I leaned on the wall. Napaupo ako sa sahig ng bathroom dahil sa sobrang paghihina. Agad kong naramdaman ang lamig ng dingding sa likod.

Hindi ko sinagot ang tanong ni Light. I am panting to breath. Gusto ko na lang na mapag-isa at iwan na lang nila ako ritong lahat.

I bent my knees and hugged them. Tinuko ang baba roon. Kinagat ang pang-ibabang labi at tahimik na umiyak. Pinakawakan ko na ang luha na nangingilid sa mga mata ko kanina pa. My tears rolled down my cheeks.

Damn it. Bakit ba ako nagkakaganito? May tiwala naman ako sa kanilang lahat na hindi nila iyon magagawa sa akin pero bakit ganito ang inaakto ko? Wala pa ngang kasiguraduhan kung totoo ba talaga ang lahat ng nakasulat doon sa letter ni Porsia, and I am now judging them because of what I had read?

I am guilty and scared as well. Guilty dahil umiiwas ako sa kanila ngayon at lumalayo dahil may parte sa akin na nag-iisip na baka magaya ako kay Porsia. I am guilty because I am thinking this way!

While I am scared because I don't want to avoid the last section at baka sa paglayo kung ito mahinuha nila na iyong rason ko na nagpapanggap sa kanila ay totoo.

Baka mas lalo pang magbago ang tingin nila sa akin. Pilit kong pinipigilan ang hikbi sa pagkagat ng labi pero may mga ilang kumawala roon. Mas lalo lamang akong naiyak dahil sa mga iniisip ngayon. Gusto kong pagalitan ang sarili pero nanlambot at nanghihina ang katawan ko.

I hate that I have this androphobia. If I didn't have this, I wouldn't act this way in front of them. Baka hindi ako tumatakbo ngayon na para bang pusa na takot na takot.

"Raiven!" I heard Helix's voice behind the door and I flinched again when he knock.

Pilit kong inaalala lahat ng mga bagay na nagawa nila para sa akin. Kakalimutan ko ba iyon dahil lang sa nabasa ko sa sulat? Ayoko ng ganito. Ayoko ng takot na nararamdaman ko. After what they have done to me, they doesn't deserve this kind of treatment from me. Bakit ba ako matatakot sa kanila?

But the good thoughts is battling with my dominating dark thoughts. I am having a mind battle. Sumasakit na ang ulo ko.

"Umalis na lang kayo, p-please." nabasag ang tinig ko.

Nalungkot ako ng sobra noong lumayo sila sa akin nang malaman nilang lahat ang totoo. I was so sad and hurt when they give me a cold treatment at kung kailan naman lumalapit na sila ngayong lahat sa akin ay saka ko naman sila itataboy.