Ruling The Last Section (Season 2- COMPLETED)

Kabanata 182

Kabanata 182:
Trauma

Pagdilat ko ng aking mga mata ay isang pamilyar na kisame ang sumalubong sa akin. I closed my eyes again when I feel a throbbing pain in my head. Napasapo ako sa sentido at bahagya pang mabigat ang paghinga.

I inhale a breath and open my eyes again. I recognize my room. I look at myself. I am wearing now a new clothes. Malinis na rin ang katawan at komportable ako sa kamang kinahihigaan. Malayo sa kalagayan ko sa loob ng madilim na silid na iyon.

Bumuntong hininga ako at saglit na natulala sa kisame para alalahanin ang lahat. Napapikit ako ng mariin pagkatapos sumariwa sa akin ang madilim na pangyayari na iyon. I grip the sheet as I feel my body start to shakes a bit.

Hindi ko na matandaan pa kung ano ang sumunod na nangyari nang yinakap ako ni Jaydiel. Bumigat lalo ang talukap ng mga mata ko at mukhang nawalan yata ako ng malay sa halong pagod, takot at trauma sa nangyari.

I slowly sat on the bed. Nakapakit ako sa gilid at marahan na hinilot ang sentido. I closed my eyes as flashes of memory from what happened to me inside that dark room cross my mind. Naramdaman ko agad ang panginginig ng kamay at lamig sa dibdib ko. Napayakap ako sa sarili at hinaplos ang braso.

I look at myself. Hindi naman nila natuloy ang balak sa akin. Iyon ang lubos kong pinapasalamat. Kaso hindi talaga mawala sa utak ko iyong tunog ng nakakakilabot nilang halakhak, haplos, mahigpit na hawak sa akin, at pagdaan ng mga daliri nila sa balat ko. Kahit anong pilit kong kalimutan iyon, hindi ko magawa.

Ngayong naalalala ko na naman, nanginginig na naman ang katawan ko. Hindi sila nagtagumpay pero ang hatid na trauma na agad sa akin ay sobra sobra. Ginulo ko ang buhok at halos humigpit ang hawak roon nang maalala na naman iyong halakhakan ng mga pinsan habang pilit na hinahaplos at hinahalikan ako.

A sobbed slipped on my mouth and I feel my tears flowing from my cheeks. Nanginig ang balikat ko sa paghikbi. Sinapo ko ang buong mukha.

Sa mga nagdaang minuto ay umiyak ako at pilit na winawala sa isip ang ala-ala na iyon kahit mukhang imposible yata iyong mangyari.

It's even playing in my mind clearly. Na para bang bumalik ako sa eksaktong eksena na iyon. I feel like I turned to that scene, and I am in their arms again. They're caging me, trying to touch and kiss me, while I was hopeless and miserable! I couldn't fight!

Sa ilang taon at ilang beses na pagsasanay ko, hindi pa ako kailanman napunta sa ganoong sitwasyon. Iyong kaawa-awa at wala ng laban. Iniisip ko na sa dami ng bilang nila at mga lalaki pa, talagang dehado ako dahil mag-isa lamang. Isa pa, plinagplanohan nila iyon. While I was clueless and innocent about it.

Ni hindi ko iyon inaasahan.

Gusto kong magalit sa kanilang lahat. Lalo na kay Addison. Gusto kong mang-galaiti sa galit pero ang mas nanaig sa akin ngayon ay ang trauma at takot sa nangyari. I don't know if I could face them again. O kung kaya ko bang makita pa sila. Kung makakaharap ko man hindi ko na alam kung ano pang posible na mangyari.

I am here in my room now. Safe, secure and comfortable. Malayo sa mga gumawa sa akin noon. Wala akong ideya kung ano na ang nangyari kila Addison pagkatapos. Nong nawalan ako ng malay, nawalan ba ng kontrol si Jaydiel at nagawa ang kinatatakutan ko?

Napasinghap ako roon at mas lalong napabangon sa kama.

I was too pre-occupied that I didn't notice that someone entered my room. Kaya nang may biglang tumawag sa pangalan ko at hinawakan ang braso ko ay agad akong nagpumiglas. Nasampal pa ang kamay na humawak sa akin.

It's like my instinct to move immediately and resist. Naalala ko iyong mga nakakadiring haplos sa akin ng mga pinsan na hindi ko na masikmura ang haplos ng iba.