Ruling The Last Section (Season 2- COMPLETED)

Kabanata 184

Kabanata 184:
Argument

"She's just hallucinating, father." nag-ngitngit ang ngipin ko nang iyon ang sabihin ni Addison sa harap ng lahat ng kamag-anak na narito sa loob ng silid.

My knuckles balled into a fist in a sudden burst of anger in my chest. Hinaplos ni Mama ang kamay kong nakakuyom at nag-aalalang tumingin sa akin. Papa is so serious and his eyes were dark. I can't read his expression. His lips were in a tight grim line like he's suppressing himself to speak.

Ganoon rin ang ekspresyon ni Jaydiel na nasa harap ko. Gigil na gigil pero pinipigilan ang sarili na sumabog. I am burning in anger too.

Hindi ko alam kung tama ba ang naging desisyon ko na pumayag na dumalo para sa pag-iimbestiga tungkol nangyari sa akin.

Ngayon alam ko na kung bakit ilang beses na na may naganap na pagpupulong rito pero hindi pa rin masara sara na may kasalanan sila Addison. They can't just announced that Addison and my other cousins are guilty. Hindi ako makapaniwala na umabot ng ganitong katagal. Hindi rin ako naniniwala na dahil isa sa mga rason ay ang hindi ko pagdalo para sa mga nakaraang pulong.

They are making a story that will make it turn the table. Pinabulaan ang mga kasinungalingan para maging pabor sa panig nila na wala silang kasalanan. They use a trick to lure us on not getting the justice!

Our family is very private and traditional. They inherent the rules from our merciless ancestors. We're all gathered here in the secluded room to hear the statements of both sides to do the investigation. It's like a hearing of a case. Nakaupo rin ang pamilya ko sa kanang bahaging row ng upuan. We're just four here.

Si Mama, si Papa, si Jaydiel at ako lamang ang nasa panig ko habang halos mapuno at hindi sila magkasya sa kabilang bahagi. Lahat ng pinsan ko ay naroon, kasama ang mga magulang at kamag-anak naming natitira. I didn't mind the disadvantage of the numbers who believe on me.

I don't care about it. I hold the truth so why would I be bothered to lose the justice?

Ilang linggo akong nag-ipon ng lakas ng loob rito dahil hindi ko masikmura na kaharapin silang lahat. At ngayong naririnig ang mga kasinungalingan ay mas lalo ko lamang kinasuklaman na kaharapin pa sila.

All of my male cousins that were present in the incident where sitting in the left row. Lahat sila doon nakaupo dahil sila ang nasasakdal rito. Ang mga may matataas na posisyon sa pamilya kagaya ni Lolo ay nasa harap, kasama ang iba pang mga kamag-anak namin.

Lolo is the judge. Seryoso siya at tila nang-uusig sa mga sinasabi ng pinsan ko. Kinuyom ko ang kamao.

Addison is looking at me. I loathe him more when our eyes met again. He look at me as if he's not even a little guilty on what he did to me! Ang ibang pinsan ay ganoon rin! Kakaunti lamang ang nakikitaan ko ng takot at konsensiya. Hindi makatingin ang iba sa akin na para bang mapapaso sila sa nagbabaga kong tingin. I hissed when Addison stared on me.

I am holding on my control so bad. Gustong gusto ko siyang lapitan at paduguin ang bibig.

"A hallucinogens was seen on the pocket of your jeans, Raiven." napamaang ako sa sinabi na iyon ng isang pinsan. Halos hampasin ko ang lamesa sa biglang sumiklab na galit.

"Hindi iyan totoo!" sigaw ko. Halos awatin ni Mama sa ambang pagtayo. Napamaang ako ng ihagis ni Addison sa harap ni Lolo ang isang plastic na pakete at kung may anong nakalagay na kulay puti na tableta sa loob noon.

I shook my head in so much anger. I can't really believe this!

"See, she's taking drugs. She might be hallucinated that we're doing something to her that day." Addison pointed the thing he throw in front of me, that's the hallucinogens he's fucking talking about.