Arkadaşlar nerdeyse 2k olduk bunun için size çok teşekkür ederdim :)
İyi okumalar...
Saattimin iç gıcıklayıcı sesiyle gözlerimi araladığımda neredeyse okula geç kalmak üzere olduğumu fark ettim. Hemen üstümü giyinip saçlarımı düzelttim ayakkabılarımı giyip çantamı sırtıma taktım aceleyle önceden çağırdığım taksiye atladım.
Abim gece geç gelmişti bu yüzden konuşma fırsatımız olmadı gerçi iyikide olmadı ona yalan söylemekten pek hoşlandığım söylenemez. Okula vardığımda koşarak sınıfa ilerledim. Neyseki ben kapıyı açarken daha yeni öğretmenler zili çalıyordu.
Buğra olması gereken yerde yoktu anlaşılan geç kalan birtek ben değildim.
Yerime oturmamla öğretmenin içeri girmesi bir oldu.
Son günlerde kendimde değil gibiydim etrafımda görmek istediğim kişiler bir bir beni kullanıp bir kenara savuruyorlardı.
Benim tanıdığım Cem asla bana zarar vermezdi.
Veremezdi.
O beni hep sevdi bir gün olsun bana bağırmadı bile peki ya şimdi neden basit bir intikam için beni harcadı ki ? onunla konuşmak istiyorum evet ama ne diyebilirim ki “hey beni neden kullandın” mı ona kızmak istiyorum ve evet biraz olsun bunu başarıyorumda ama nolursa olsun ondan nefret edemiyorum ona kızınca küçük bir çocuğa haksız yere bağırmış gibi hissediyorum.
Farkındayım yaşadığım şeylerin suçlusu ben değilim ama dünkü olayı abime bile söyleyememişken yaralarımı sarmasına izin verdiğim Buğra…
Ona git gide daha fazla bağlanıyo olmam hiç iç açıcı bir durum değil.
Kafamı sıradan kaldırıdığımda ikinci dersinde sona erdiğini anladım Buğra hala ortalıkta yoktu büyük ihtimalle gelmeyecekti de aslında..
Bekliyor olmam hata.
Her ne kadar yapamam gerektiğini bilsem de bunu yapmak zorunda gibi hissediyordum kendimi sınıftan hızla çıktım ve üste kat merdivenlerine yöneldim ne şans ki Cem de aşağıya iniyordu yanıma geldi ve bana sarılmaya çalıştı bu yaptığı gerçekten fazla iğrenç!
Ne yani önce bir sürtükmüşüm gibi hissetmeme sebep ol sonra bir şey yokmuş gibi gel sarıl.
Bu çok acıttı.!
Onu ittim tüm gücümle ittim. Yüzüme nlamsızca bakarken bir küfür savurdu.
“Biliyorsun?”
“Kahretsin! Alya bak..”
“Buna nasıl cüret edersin ? ha? Ben ayrılsak bile arkadaş kalabileceğimize inanmıştım…”
“Cem!...Sanırım bir daha seni görmek istemiyorum”
Ben bunları söyledikten sonra hızla arkamı döndüm arkamdan yalvarıyordu onu dinlememi istiyordu ama benim onu dinlemem neyi değiştirecekti ki…
Kesin olan şey İntikamın benden daha değerli olduğuydu….
Gözümdeki tek damla yaşı elimin tersiyle silip sınıfa girdim.
3 dersi de monoton bir şekilde geçirdikten sonra öğle yemeği için sınıfın önünde İclal’le buluştuk ardından da yemekhane….
Yemeklermizi almış boş bir masa arıyorduk ki gözüme Efruzun oturduğu masaya takıldı.
Yanına yaklaştım İclal de beni takip ediyordu. Masaya iyice yaklaştıktan sonra Efruzun duyabileceği bi tonda
“Boşsa oturabilir miyiz?” dedim. Gülümsedi gerçekten bugüne kadar gördüğüm kişilerin arasında en güzel gülen ödülünü hak ediyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yersiz Aşk
ChickLitHayatımda en çok değer verdiğim insan babamdı bizi terk edene kadar... Hayatta çok güzeldi ... Babam gittikten sonra her kez hayatimda sorunlar yaşayacağımı biliyordu ama kimse bu kadarını tahmin etmemişti. Onun yokluğunda ilk iki yılım biraz sorunl...
