Güneş sonunda kendini göstermeye başladığında gözlerimde hala öfke vardı. Yaşadığım o berbat şeyden sonra uyumam zaten mümkün değildi ama Buğranın terasta tam yanıma oturması da sakinleşmeme hiç yardımcı olmuyordu.
Aşağıdaki kapının açıldığını duyunca hızla ayağa kalktım. Abimin beni görmesi hiç hoş olmayacaktı. Alt dudağım yara içindeydi ve boynumun iki tarafında da morluklar vardı.
"Bunları nasıl açıklayacağım şimdi?" sinirle ayağa kalktım. Bu saate kadar tek kelime etmemiştik ikimizde nasıl konuşacaktım ki zaten ne diyecektim. Buğra gayet sakin bir tavırla konuştu.
"Gerçeği söyle" kaşlarımı çattım.
"Ne demek gerçeği söyle?" gözlerini devirdi.
"Anlamıyor musun? Gerçeği söyle seni zorla öptüğümü söyle o boynundaki morlukları da benim yaptığımı söyle sorun çözüldü."
Evet gerçek buydu ama eğer ben bunları abime söylersem hiç hoşuna gitmezdi ayrıca daha söylediği şeyler aklımdan çıkmıyordu bunu ona nasıl yapardım.
"Benim tek güvencem Alpin Buğrayı vurmaması Alya" bunu bana söyleceyen abime kalkıpta Buğra beni zorla öptü diyemezdim.
Abim yukarıya yanımıza geldiğinde bir hışımla buğraya sarıldım. Terasa geçen salondan bize doğru yürürken Buğraya fısıldadım.
"sakın çaktırma" kolunu alıp omzuma koydum.
"Alya!" dedi abim dudağımdaki şişmiş görüntüyü gördüğünde yaralara bakıp kaşlarını çattı sonrada morlukları gördü.
"Ne oldu lan kardeşime?" e tabi abim zekiydi şüphelenmişti ama durumun zorluğundan gözümde biriken yaşlardan birni saldım. Elimin tersiyle yanağımdaki yaşı silerken Buğraya iyice sokuldum ve gerçekten benim çok zordu bu.
"Gece kriz geçirdim." Çatılan kaşları bir anda havaya kalktı gözleri kocaman açıldı.
"Nasıl? İyide neden?"
"Bilmiyorum" dedim titreyen sesimle. "Rüyamda babamı gördüm. Uyandığımda heryer karanlıktı su içmek istedim ayağa kalktım. Merdivelerin başında bir anda ayaklarım titremeye başladı daha sonra kendimi koltukta buldum bu haldeydim." Kolumla Buğrayı dürttüm. Hikayi tamamlaması gerek oydu.
"Yerde Alyayı görünce hemen koltuğa yatırdım. Dudağını basamağın sivri kısmına çarpmış kanıyordu, bir bezle sildim morluklara da krem sürdük ama işte"
Gözleri dolan abim kollarını açtı.
"Gel buraya" ona sımsıkı sarılırken bir taraftan da söyleniyordu.
"Rüyalarında bile rahat bırakmıyor."
&&&
Okula vardığımızda bütün yol yaptığım gibi konuşmadan arabadan indim.
"Neden" kapımı kaparken oda arabayı kilitiliyordu. Anlamamış gibi yaparak
"Ne neden" dedim.
"Abine doğruyu söyleyebilirdin?" gözlerinde nedenini öğrenmek ister gibi bir tavır vardı ama sanki tahmin ettiği şeyi söylememi istiyordu.
"Söyleyebilirdim evet ama söylemedim. Bu durumda bana teşekkür etmelisin bilemiyorum belkide özür dilemelisin." Gülümsedim.
"Ama gerek yok senden duyacağım özürün de teşekküründe bir kıymeti olamayacak zaten.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yersiz Aşk
ChickLitHayatımda en çok değer verdiğim insan babamdı bizi terk edene kadar... Hayatta çok güzeldi ... Babam gittikten sonra her kez hayatimda sorunlar yaşayacağımı biliyordu ama kimse bu kadarını tahmin etmemişti. Onun yokluğunda ilk iki yılım biraz sorunl...
