Meet KATE BARTOLOME 2 [On Going]

10: BABYGIRL

JAMES POV

Fvck it!

It frustrating me so damn much! All I wanted is to see you again!

Hindi ko makalma ang sarili ko dahil sobra sobra ang galit ang nararamdaman ko ngayon.

Ibinaon ko naman ang mukha ko sa kamay ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Niloloko ko lang ang sarili ko. Nababaliw na talaga ako!

"James?"

Napalingon naman ako sa pintuan ko ng marinig ko ang boses ni Hillary.

"James, can I come in?"

Tumayo naman ako para pagbuksan ito ng pinto. Nang mabuksan ay bumalik ako sa pagkaka-upo sa kama.

"Do you need something?" Walang gana kong sabi sa kanya. Imbes na sumagot ito ay inangat niya ang first aid kit.

"Inagaw ko kay Vivian, dahil alam kong mas lalong iinit iyang ulo mo." Sabi nito at kumuha ng isang upuan tsaka pinuwesto sa harapan ko.

Napatingin naman siya sa side table ko kung saan nakalagay ang pinagkainan ko.

"Kung hindi ka pa inuwi ni Karl malamang ay mamatay ka sa gutom." Sabi nito at binuksan ang kit na hawak niya.

"Tss.. I can buy my own food."

She chuckles. "Para kang bata kung mag-isip ngayon." Sabi nito at may pinahid sa mukha ko.

Napangiwi naman ako sa sakit. "Dahan-dahan ka nga." Reklamo ko.

"You look desperate." Sabi nito, tinignan niya ako sa mata at nginitian. Hindi naman ako sumagot.

"We all misses Andrea, James. Ang iba lang ay tanggap na naming wala na siya. And you don't."

Naiyukom ko naman ang mga kamao ko sa sinabi niya. Huwag lang siyang tumulad kay Karl.

"But, I understand you. Hindi mo matanggap kasi dahil sayo nawala siya... Kaya namin sinasabing kalimutan ang nakaraan para mamuhay ka ng maayos, James. Look at you, you are getting insane and desperate. Hallucinating is not good to your health, James. It'll make you dead insane. Moving forward is the only way.." She explained.

"Sana malinawan ka.. Karl just doesn't want you to disappoint yourself." Dagdag pa nito at inayos na ang gamit.

"Sleep tight." Nakangiti nitong sabi and left me hanging and speechless.

I can't deny, she has a very good point there. Mas malinaw na sa akin. Ayaw lang nilang biguin ko ang sarili ko ng paulit-ulit hanggang sa ikabaliw ko ito.

*RING*

Kinuha ko naman ang phone ko sa bulsa ko at nakita ko ang pangalan ni Auntie Colin kaya naman ay sinagot ko ito.

"Auntie.."

"James, are you okay!? Okay lang ba kayo ng mga kasama mo diyan!? Wala bang nasaktan sa inyo ha!? Tell me."

"Tita, calm dow—"

"How can I calm! Narinig ko lang naman na may sumabog diyan malapit sa tinutuluyan niyo."

Natawa naman ako sa kanya.. "We're fine, Auntie. No one's hurt even a scracth." Sabi ko bigla na lang napahawak sa sugat ko. Paano ko naman kaya ito ipapaliwanag?

Narinig ko naman itong huminga ng malalim.

"Thank goodness all of you are okay.. Well, how's the vacation?"