BACK IN YOUR ARMS

Kabanata 20

Kabanata 20

The Comfort

Kasalukuyan, 'andito na ako sa itaas ng City lights, ang lugar na alam kong makakapagbigay ng kapanatagan sa isipan ko, kasama ko si Damien. Nakapunta na kami noon dito. Gusto ko kasing pumunta sa isang lugar na maaari akong makapag-hinga nang mas maluwag. Sumisikip na ang dibdib ko, sa puntong nahihirapan na akong huminga.

Dito, sa itaas, malayo sa syudad... Gumagaan ang pakiramdam ko. Nalalanghap ko ang sariwang hangin. Malamig rin ang kapaligiran, katulad sa nararamdaman ko ngayon.

"Wala na pala si Papa, Damien. Hindi ko manlang alam 'yon. Ano 'to? Pakiramdam ko, parang isang joke lang 'tong buhay ko." Emosyonal kong pagkaka-kwento kay Damien. Gustong-gusto kong ilabas ang sama ng loob na naipon ko kanina! na hindi ko magawang ilabas kaniya!

"It's not your fault, dahil wala ka namang alam sa mga nangyari. Don't blame yourself to a situation that you didn't like to happen. Move on, baby," Damien gently layed my head in his chest and started to caressed my hair using his fingers. "Blaming yourself won't change everything."

"Damien," parang isang bata na pagsusumamo ko. "Sa tingin mo, may kasalanan ako? Tingin mo ba, mapapatawad ako ni Papa?"

"Why would he forgive you? Because at the first place, wala ka namang kasalanan... Kapag mayroon, 'oo' kaagad ang sagot diyan. Wala namang magulang ang kayang tiisin ang kaniyang anak." Ani Damien.

Sa paraan ng mga pananalita ni Damien, I felt like I'm the immature in here pagkatapos siya ang mature. Ang mature lang niyang magsalita. Pero kahit papaano ay nagpapasalamat na rin, kahit papaano ay nabawasan ang bigat ng damdamin ko.

"Punta tayo ng sinehan?" Nakangiti kong katanungan.

"Anong oras na 'to? Baka close na ang mga 'yon," aniya.

"Baka may open," ngumuso ako. "Boring kasi, at saka, gusto kong i-diverted ang isipan ko sa isang bagay. Open pa 'yon! 7pm pa lang naman, oh!" Pagpupumilit ko kay Damien na parang isang bata na inagawan ng lollipop. Para na rin akong nagta-tantrums.

"Anong papanoorin mo do'n? I have netflix here." He suggested.

"The nutcracker and the four realm! Basta kung ano lang ang makikita ko do'n, gusto kong panoorin. Please..." I puppy eyes.

"Hindi kita matiis, baby." Tumayo si Damien at hinalikan ako sa tuktok ng aking ulo. Kinuha niya kaniyang ang susi sa bulsa ng pants niya saka tumitig sa'kin. "So? Let's go?"

Habang nagro-roadtrip, ay nakabukas ang car window ni Damien dito sa shotgun-seat kaya pumapasok mismo ang hangin rito sa loob ng sasakyan niya. Malakas ang paghampas ng hangin sa mukha ko, habang malaya namang nakakalipad ang mahaba kong buhok. Pakiramdam ko ay lumilipad na ako sa tuwing ilalabas ko ang ulo ko sa car window, wala namang may dumadaang sasakyan, e'. This nostalgic feeling, nakaka-miss lang.

"Stop it, baka mahagip ka ng mga sasakyang dumadaan," Damien held my waist and pulled it towards him, para mailayo niya ako sa car window. "Nandito na tayo sa mainroad. Madilim ang paligid. Baka may dadaang mga sasakyan nang hindi mo nalalaman." Pangangaral niya. His hand was still helding my waist tightly, while his fingers were doing a circular motion.

"No'ng makita mo ang beach ng Isla Gigantes no'n, ano sa tingin mo, Babe? Is it beautiful? Did you enjoy it?" Si Damien na sabik na sabik sa isasagot. Hindi nga niya inaalis ang ngiti sa kaniyang labi, hangga't sa hindi pa ako nakakasagot.

"Sa beach? No'ng ipinasyal mo ako do'n? Sorry, madali kasi akong makakalimutin." Paglilinaw ko habang kumukunot ang aking noo.

"Yes, last time. Did you enjoy watching it's beautiful view?" He asked again, while the smile were still sculpted in his lip.