BACK IN YOUR ARMS

Kabanata 21

Kabanata 21

The Sickness

"Nasaan ka? Ang sabi ni Mama ay hindi ka raw umuwi kagabi. Wala ka bang konsiderasyon, Rouxaire? Kakagaling lang ni Mama sa ospital kaya huwag mo nang dagdagan ang stress niya. Sobra siyang nag-alala sa'yo kagabi!" Si Ate, na kanina pa ako sinisigawan sa kabilang linya ng tawag.

Nag-text na ako kay Mama kagabi, e. Pero nang mai-send ko na, sako ko nalang nalaman na wala na pala akong load. Dala ng aking kalibugan, nawala na sa isipan ko ang magpaalam kay Mama, basta nalang akong sumama kay Damien. What's the big deal? Hindi naman stranger si Damien, e. At isa pa, alam ko naman na hindi siya mapanganib na tao sa'kin.

"Nandito ako sa mansyon ng boyfriend. Wala akong load kaya pakisabi nalang kay Mama na 'andito ako sa bahay ni Damien. Hindi magagalit 'yon dahil kilala naman niya si Damien. Sige na-" Ate Rosianna cut me off. Nararamdaman kong sasabog na siya sa galit.

Ugh. The same and typical Ate Rosianna I Know. Ganito rin siya noon, parati niya akong sinisigawan sa tuwing may ginawa akong hindi maganda. Mga salitang hindi, mismo, angkop sa pandinig niya. She didn't change at all. She's still the same protective big sister I know.

"Bakit diyan ka natulog sa boyfriend mo? Wala ka bang delikadesa? Staying in your boyfriend's means, something and-"

"Mabubuntis ako? Tss. Hindi 'yon mangyayari, ate." Putol ko. "Sige na, bye na. Nag-aantay na si Damien sa'kin sa loob. Sabihin mo nalang kay Mama na uuwi rin naman kaagad ako." I heard my Ate sighed as a sign of defeated. Nang um-oo siya, pinatay ko kaagad ang call.

"Please, stop it, I'm getting married. Don't call me ever again. I already told you, that I don't love you anymore."

"Yes, you love me. Diba, parents mo lang naman ang may gusto no'n? Na ikasal ka kaniya?"

"Yes but... It's too late... I'm getting married. Damn, I'm already engage, hindi mo ba maintindihan 'yon? Please, stop calling me. And also, stop communicating with me."

Napatigil ako sa pagtangka kong paghakbang papunta sa kusina nang marinig ko ang conversation ni Yang sa cellphone niya... Boyfriend niya ba 'yon? It's possible na boyfriend nga niya 'yon, may narinig akong 'love', e. Just like Damien, may nasira na namang relasyon nang dahil sa pwersahang pagpapakasal na 'to. I didn't know, na ganito rin pala ang sitwasyon ni Yang.

Yang doesn't deserve Damien. Damien won't give her the equal love that she wanted from him. She'll just hurt herself.

"Boyfriend mo?" Mahina kong pagkakatanong kay Yang. Dahan-dahan na akong naglakad palapit sa kaniya. Halos mapatalon na nga siya sa gulat nang dahil sa biglaan kong pag-singit.

I noticed that she immediately ended the call, like she was hiding it from me. Lumaki pa ang mga mata niya nang dahil sa sobrang pagkagulat. "No! He isn't my boyfriend!" She denied.

"Like I believed you." Pumamewang ako saka lumapit sa kaniya.

"In my opinyon," umupo muna ako sa tabi niya at nagsalin ng orange juice sa baso ko at saka tinungga. Kanina ko pa nararamdaman na minu-minutong tumutuyo ang lalamunan ko, kaya madali akong nauuhaw. Sinalinan ko na rin siya ng orange juice at binigay sa kaniya. "Kung mahal mo siya, you should stop the wedding also, magtulungan kayo ni Damien na putulin ang kasal."

"Stop giving me that reasons, kaya mo sinasabi sa'kin ang mga 'to dahil gusto mo, na kayong dalawa, mismo, ni Damien ang magkakatuluyan. Cause you wanted Damien, to end with you," she said it with a full of confidence, siguradong-sigurado siya sa sinabi niya and she doesn't regret it.