Fasenix Serisi 2 - VANORA

⚚ Kristâl Kuvars 4

Alıntı ve paylaşımlar için instagram sayfası: fasenix_series 

Bu bölümde Celtic Woman yorumuyla "I see fire" sizlerle ❤

                              𝔉                  𝔉              𝔉

  Cy, benden bir an önce kurtulmak istercesine hızla yol almıştı. Ayaklarım yere basar basmaz ondan ayrıldım ve,

-Gerçekten de yeryüzüne gidecek miyiz? diye sordum.

-Senin gitmeyeceğin kesin.

 Cevabıyla sorumu kestirip atarken kendimi önemsiz bir ayrıntı gibi hissetmiştim.

-Şaka yapıyor olmalısın! En iyi arkadaşım onların elinde ve alt çember üyesi olarak burada oturacağım öyle mi?

-Bu, tartışmaya açık bir konu değil.

-Seninle tartışmıyorum zaten, bildiriyorum. BEN DE GELİYORUM!

 Cy her şeye rağmen eğleniyor gibi görünüyordu. Ben ise endişe, suçluluk ve üzüntüyle doluyken oldukça sinirliydim.

-O güzel, narin kanatlarınız oluşmadan hiçbir yere gelmiyorsunuz Reina.

 Özellikle 'güzel' ve 'narin' kelimelerini vurgulamış ve sözündeki bu ima tüylerimi diken diken etmişti.

-Hâlâ bir çift ateşten kanat göreceğini düşünüyorsun değil mi?

-Konu sen olunca beni artık hiçbir şey şaşırtmıyor. Şimdi izninizle.

 Bana arkasını dönüp gitmeye kalksa da son anda öne atılarak onu engellemeyi başardım.

-Lütfen beni böyle cezalandırma. Amity benim dostum, onun için bir şeyler yapmama izin ver.

 Cy tuttuğum koluna uzun uzun baktıktan sonra tekrar bana döndü.

-Seni cezalandırmıyorum, koruyorum. Bırak da görevimi yapayım.

-Korunmak istemiyorum, yardım etmek istiyorum!

-Öyleyse Jachint'ten dışarı adımını atma! Kanatsızken bize ancak ayak bağı olabilirsin. Bunu görmen bu kadar zor mu?

 Kolunu kavrayan elim gevşedi ve nihayetinde onu serbest bıraktı. Ne diyebilirdim ki? Sonuna kadar haklıydı. Beni odamda bırakıp gidişini izlerken Jayr'ın nefretini iliklerime kadar hissettiğim o anlardan biriyle daha baş başa kalmıştım ve o dakikadan sonra gözyaşlarım saatlerce durmadı... Birazcık, yalnızca birazcık daha erken davranabilseydim belki de onu kurtarabilecektik...Ya da belki de onları duyduğum gün Karolek'e haber vermeliydim. O benim kadar dikkatsiz olmaz ve tören esnasında da sonrasında da gözünü Amity'den asla ayırmazdı...

 Ağlamaktan şişen gözlerimi biraz yatıştırabilme ümidiyle yüzüme soğuk su çarptım. Bulanıklaşan görüşüme aldırmadan üzerimdeki resmi kıyafetten kurtulmak için kıyafet odasına geçerek kendime rahat bir gecelik buldum. Aynı zamanda Brogan'ı düşündüğümde içimi kaplayan tarifi zor hissin ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Ne yapmaya çalışıyor ve Amity'den ne istiyordu? Onlarla biraz daha vakit geçirip Brogan'ı tanımak için zaman ayırsaydım, ondaki tehlikeyi sezebilir ve Amity'i uzaklaştırabilirdim. Amity'nin mutlu olduğunu düşünerek geri planda kalmıştım ama Karolek haklıydı; ona sahip çıkamamıştık.