KRONİK PSİKOPAT (dewamke:)

27.Bölüm👅

Bu bölüm benden 7.4k kankime gelsin<3

"Yahu biz niye kaçıyoruz suçlu olan onlar?"

"Benim polise yakalanmamam gerek çünkü."

Bir yandan koşup bir yandan da arkamıza bakıyorduk, daha doğrusu Ayaz bakıyordu benim için bi sıkıntı yoktu çünkü.

Yere serdiğimiz adamlardan biri hafiften kendine gelip eline geçirdiği yumruk büyüklüğündeki taşı bana doğru sallamıştı. Ama ben filmlerdeki gibi aval aval bakıp kafamın yarılmasını beklemek yerine kenara çekildim ve taş arkamızdaki pastanenin camlarını indirdi. Sonra bi baktık polisler geliyor. Dedim ne güzel nezaretteyim bu gece, Rıza Baba'yı ziyaret edicem falan diye seviniyordum. Ki Ayaz birden bileğime yapışıp koşmaya başladı.

Biz koşunca iki polis abi de peşimize takıldı tabi. Ama atlattığımızı düşünüyorum. Ayaz'da öyle düşünmüş olacak ki bi anda durdu. İkiye ayrılan sokakta harabe bi evin önündeydik.

"Gittiler galiba dinlenelim azcık."dedi soluk soluğa. Harabenin kapısından görünmeyecek kadar içeri girdik.

Yine de emin olamayıp kafayı kapıdan sündürüp tekrar kolaçan etti etrafı.

Lan görende cinayet işleyip tabanları yağladık sanır.

Kafasını içeri alıp elimden tuttu ve harabenin daha da içlerine doğru sürükledi beni peşinden.

Bacağına sağlam bi tekme indirince durdu.

"Napıyorsun sen be!"diye bağırdı.

"Asıl sen ne yapıyorsun?"

"Buraya kadar koştuğumuz için yakalanmamaya çalışıyorum."

"Benim öyle bir korkum yok, o yüzden şimdi gidiyorum."

"Olmaz, ispiklersin şimdi beni."

Güldüm.

"O kadar umrumda olduğunu mu sanıyorsun?" dedim.

Sert sert gözlerimin içine baktı.

"Ne bakıyorsun öyle?"

Hâla tuttuğu ellerimi farkettim.

"Elimi tutacak hiçbir fırsatı da kaçırmıyorsun ayrıca?"

Elini hâla çekmedi. Sonra gülerek gözlerimin için baktı ve soğuk bi ses tonuyla;

"Umrumda olduğunu mu sanıyorsun?"

Dizimle indirdim karnına bi tane. Neye uğradığını şaşarak karnını tuttu.

"Ulan! Sağın solun da belli olmuyor ne dedim ben şimdi?"

Polislerin sesini duyunca merdivenin dibine sindim hızlıca, aynı şekilde onu da ceketinden tutarak yanıma ittim.
Ulan bana da bulaştı anasini satim kaldı ki ben nezaretler kraliçesi Sera!

"Çok konuşma, kapının önündeler." dedim.

Gözünün ucuyla kapıyı kontrol etti.
İnandıramıyoz da beyfendiyi!

"Sera?"

Adımla seslendi nasıl ağrıma gitti jzxbxjxb
Aklıma geldi ne var?

"He?"

"En son gidicem diyodun şimdi beni kolluyon ne iş?"

"Sen dedin ya az önce, sağım solum belli olmuyor."

Karanlıkta inci gibi dişleriyle pis pis sırıttı.

"Solun belli aslında ama sağını bilmem."