EMBRACING ALL THE UNEXPECTED (COMPLETED) PART II

XXIV ENGAGEMENT PLAN

Kabanata 24

Engagement plan

"What?"

[I heard them talking about your engagement party. Come home already, they are discussing it right away.]

"Kuya..."

[I don't know what happening, Andrea. Come home then handle it. Wala kang mapapala sa akin kasi hindi ko alam ang namamagitan sa inyong dalawa. Obviously na lahat ng nakakakilala sa inyo ay magkasintahan kayo.] Halos manikip ang dibdib ko sa nagyayari. This is not good. [I'll wait for you.]

Nang babaan na ako ng telepono ni kuya ay dali-dali ko kinuha ang bag ko. "Kesley, ikaw muna please... Nakasalalay dito ang buhay ko."

"Okay, Ms. A. Don't worry, ako na bahala rito."

"Thank you so much."

Ilang araw na rin ang nakalipas na hindi kami nagkikita ni Art. Nasa ibang lugar siya dahil sa isang project na inaasikaso niya. Ano na naman ang gagawin ko? Bakit ba hindi na ako nawawalan ng alalahanin? Parang gusto ko na lang magdagat, dagat na dagat na ako dahil sa stress.

Nagdrive ako ng mabilis para makarating kaagad sa bahay namin. Kamuntikan pa ako maaksidente dahil sa aso sa kalsada buti at bigla akong nakapag-preno.

Pagdating ko sa bahay ay nandoon nga ang dalawang pamilya. Nakangiti si mommy na wala naman kasing alam sa mga nangyayari. Nakaupo si daddy at sumisimsim ng tsaa, si kuya ay nakatayo sa tabi ni daddy. Nasa iisang sofa sina Kieran, tito Kris, at tita George.

Meet the parents, huh? Namamanhikan na ba? Surprise pamamanhikan ba ito?

"Oh. There you are, hija." Ngumiti lang ako kina tito at humilik sa mga pisngi nila bago ako naupo sa isang single sofa. "Guess what?"

Plastikan tayo. Simula ng umuwi ako ng Pinas hindi ko na gusto ang mga nasa piligid ko. Siguro ito yung dahilan kung bakit ayaw ko umuwi noon dito hindi lang dahil sanpolusyon kundi dahil sa mga tao. Sa mga chissmosang kapitbahay.

"Nagpapaplano na po ba kayo sa future namin ni Kie?" Wala kaming future. "Can I talk to him privately? I have something to say to him."

Buti na lang at pumayag sila. Halos padabog ko isinara ang pinto ng kuwarto ko ng makapasok na kaming dalawa.

"So. What is this? Sobra-sobra na ito Kie."

Alam ko naman na ayaw niya umamin pero kailan siya aamin kapag tali na siya sa akin? Hindi uso sa akin ang better than late than never. Dapat gora kaagad habang may time pa, parang nasa pisi na ang buhay ko.

"Why can't you just help me huh! Is this because of your ficking first love?" I didn't hesitate to slap him. "I'm s-sorry."

"Ako na nga ginagamit mo ganyan ka pa? Ano ba Kie, ako ang naiipit dito. Kahit wala si Art hindi ko gusto umabot sa ganito ang sitwasyon natin, okay? Ayoko ng ganito, parang wala akong choice. Ako ang tumutulong pero bakit ako na ang kailangan kumilos sa lahat. Ikaw ang dahilan."

"W-wala ako magawa, Andrea."

"Wow!" I shouted. "Make me proud, do something. Bakit wala kang gingawa kasi ayaw mo masira ka pero sinisira mo ang kalayaan ko!"

Anong wala siyang magagawa? Siya ang may pakana nito tapos wala siyang magagawa? Naglolokohan lang ata kami rito eh. Grabe naman ang buhay, maiksi na nga lang naglulukohan pa. Every month is like April. Nagdidiwang ang mga manloloko feeling hindi mga gago.

"I thought you're my best friend. Now get out. I'm tired. Tell them soon, Kieran. I need to rest. Iuwi mo na ang parents mo kasi hindi na ako lalabas pa."

Pinili ko magsketch ng mga gown pero wala akong mabuo. Saka ko lang narealize na ang dami ko na palang kalat dahil sa mga lukot na papel. Dahil sa frustration ay ibinato ko ang sketch pad ko.

Kung dati okay lang na malink ako sa kan'ya ngayon hindi na. Hindi ko kaya, hindi ko pala kaya. Ayoko matulad sa parents ko, ayoko ko na pinipilit lang ako sa isang bagay na ayaw ko naman.

I need to be strong so I can stand alone. Yes, I want to help him but is he saying the truth? I want to trust him but I don't know anymore.

"Ano ba talagang meron? Naguguloham din ako."

"Kuya, walang meron. Were just friend. Yes we are acting like a couple, lahat ng tao nakakakilala sa amin yun talaga ang alam, right? Kasi chissmosa sila, akala nila alam na nila ang totoong nagyayari."

Nakatayo lang si kuya habang tila nag-iisip
"So... what will gonna happen? Magpapanggap kayo hanggang sa totohanin na nga ang engagement party? Totoo nga ba na walang nararamdaman para sayo si Kieran? Kasi kung araw niya talaga sayo siya mismo ang gagawa ng paraan para hindi matali sayo." May pint si kuya. Pero ayoko na kasi talaga mag-isipasyado. Naririndi na ang utak ko. "I think you also need to talk to mommy. Baka magalit. Tsaka what's with you and that Art hah? My friend saw you with that asshole in a grocery."

Grabe naman maka-asshole. Minsan si kuya nakakapuna ng iba pero hindi niya mapuna ang sarili niya. Nakaklimutan noya ata humarap sa salamin at itanong sa sarili na gago rin ba ako? Nakakabaliw na talaga mag-isip, baka dumiretso na ako sa mental hospital sa mga nangyayari.

"Bakit ang tahimik mo at hindi ka makasagot? Sinasabi ko sayo, Andrea. Ako muna mauuna, anak ko ang magiging panganay, huwag kang bida-bida."

Nang iwan ako ni kuya sa k'warto ko ay tumawag ako sa shop. Gusto ko sana bumalik kaso tinatamad na ako kaya minabuti ko na lang matulog.

Pagising ko ay ang daming missed calls na galing kay Art. Kaagad ko siyang tinawagan kasi baka may nangyari dahil sa dami ng missed calls niya.

[Damn! Why didn't you answered my calls?] tanong niya kaagad. [I thought something bad happens.]

"Tulog kasi ako. Nakauwi ka na?" tanong ko para maiba na ang usapan. Baka madulas pa ako at masabi ko lahat. "Matagal ka pa ba diyan?"

[No, actually nakauwi na ako. I want to spend time with you. Where do you wanna go?]

"Actually... dagat na dagat na ako. Gusto ko mag swimming, available ka ba talaga?"

[Yes. Let's go on a vacation. Let's rest together. Want that idea?]

"Yes."

I immediately packed my things. I put in a bag all the things I would take. Dahil hapon na ay bukas na kaagad kami aalis. May nabook na raw kaagad siya na ticket kaya gogora na kaagad kami bukas.

Dagat, wait for me. This is what I want.