EMBRACING ALL THE UNEXPECTED (COMPLETED) PART II

XLVII EMBARRASSMENT

Kabanata 47

Embarrassment

"Totoo nga," sabi ko kay Zeun. "Promise, narinig ko. I'm not lying." Patuloy lang sila ni Zuen sa pagkain ng ice cream na inihanda ko for them pagkapasok nila sa unit namin.

"So, Art wants to surprise you? By proposing to you?" Zuen asked. "Are you really sure of that, Andrea? Sure kang hindi ka namaling dinig?"

"Yan kasi napakachismosa. Alam mo ganito lang yan." Pinagmasdan namin si Zeun na nilulunok muna ang kinakain niyang stick-O. "If magpopropose siya, act like you are surprised. If hindi naman, iyak ka na lang sa kahihiyan. Baka gusto mo na kasi ikasal kaya nagkakaganyan ka."

Para kaming tanga na pinagmamasdan si Art. "Sure ka na today?" Zeun whispered. "There's nothing wrong, I mean there's nothing suspicious. Andrea, feeling ko mapapahiya ka."

Sinamaan ko siya ng tingin. Kanina kasi narinig ko siya na may kausap siya a phone. He said that I already planned it and it's okay to propose today and inayos na niya raw ang oras which means baka later, now, or hindi ko alam. Baka bigla na lang siyang lumuhod or duh magpropose na lang bigla-bigla.

Hindi pa ako ready magkaanak pero okay sa akin na maengage na basta syempre sa kaniya. Kung magpopropose man siya, of course, I'll say yes. I love him so I wanna say I do with him in our future wedding.

Nanonood kaming tatlo. Nasa gitna ako nina Zeun at Zuen habang yakap ko ang pinggan ng popcorn na kinakain naming tatlo habang nanonood. Nasa ibang table si Art at gumagawa ng plates. Kanina pa ako patingin-tingin sa gawi niya habang nag-iisip dahil nga sa natuklasan ko. Ang pangit talaga ng surprise pero alam mo sadyang hindi lang exact time.

"Hindi kayo busy?" Art asked. Tumingin ako salitan kina Zeun at Zeun. Nang humarap sa amin si Art ay ngumisi siya ng bahagya. "I am talking to the twins."

"Hindi kami busy, Art." Ngumunguya pa si Zeun ng sumagot siya. "We decided to rest here. Diba Zuen?"

"Hm... we'll just want to watch an embarrassing moment, I just." Sinamaan ko ng tingin si Zuen. "And, I also give your address to Austin, he'll be here after an hour."

"We'll just order for our lunch. I can't cook today," Art said. "Is it okay, baby?" Napataas pa ako ng kilay at napaayos ng upo. "Are you okay?"

"Oo! Ako pa," sabi ko sabay tawa ng bahagya. Inagaw ko kay Zeun ang iniinom niyang milk tea at agad ako sumimsim. "Hindi masarap," puna ko kaya inagaw ni Zeun sa akin.

"Magkaiba kasi tayo ng taste," sabi niya sabay layo sa akin. "Paghindi iyo huwag kunin. Akin kasi it. Don't expect, baka mapahiya ka." Binato ko siya ng popcorn sa sobrang inis ko.

"I don't want to clean this living room after. Kumain lang kayo, huwag kayo magkalat."

Nang dumating si Austin ay saka rin dumating ang lunch namin. It's already 1 pm so gutom na talaga kami. Since Sunday naman, nakabisita si Austin kasi nakasara raw clinic nila sa ngayon. He's now a veterinarian after all. Dati ugaling hayop, ngayon nangagamot na ng hayop. People change like climate change.

"May balak kayo magpatayo ng bahay bago ikasal? May plano na ba kayo magpakasal na?" Nabilaukan ako kasabay nina Zeun at Zuen. Napatingin sa amin si Art at Austin. "May nasabi ba akong mali?"

"Kanina pa kayo ah? You're all suspicious. May sasabihin ba kayo?" Art asked.

"Excuse me," sabi ni Zeun saka tumayo at dali-daling dumiretso sa comfort room.

"Naalala ko I need to call my secretary," sabi naman ni Zuen sabay alis.

Magkasabay na tumingin sa akin si Art at Austin. Nagpatay-malisya na lang ako saka ako nagpatuloy sa pagkain. Bwiset na dalawa yun, nang-iiwan sa ere. Doon sila magaling.