EMBRACING ALL THE UNEXPECTED (COMPLETED) PART II

XXXIV SORRY

Kabanata 34

Sorry

"You're designs are good. Alam mo irerecommend kita sa mga kakilala ko. I love the way you put some effort on your costumers. It's not about how you design it but it is also how you manage what the costumer wants. Okay lang ba talaga sayo ang mag-adjust?"

I smiled politely. For me hindi naman pag-aadjust ang tawag doon. It's about want quality of your costumer wants. Hindi naman ibig sabihin na mag-aadjust ka ay buong design na ang papalitan mo. Deserve nila na bumagay sa kanila ang mga damit.

"They deserve it. As long na kaya pa or kaya namin, ibibigay namin para sa kanila."

Matapos ko makipagkita sa isang costumer ay dumiretso ako kung saan kami magkikita ni Art. Dahil niya naman daw, magkita na lang kami. Sa isang coffee shop lang naman kami magkikita.

"Sorry. Kanina ka pa?" bunggad kong tanong. Nang umiling siya ay naupo na ako. "How's work?"

"Good. How's my baby?" Kamuntikan ko pa maibuga ang iced coffee na inorder niya sa akin. "Bakit?" natatawang sabi niya. 

"Tigilan mo nga ako. Alam mo ang landi mo."

"What's the matter? Hindi ka pa rin sanay? Bakit wala ka bang mga naging boyfriend?" Tawa lang ang naisukli ko sa tanong niya.

Panay ang pag-akbay niya sa akiin. Bigla na lang siyang tatawa at hindi ko talaga maintindihan ang gusto niyang mangyati. Kanina pa ako nauurap sa kaniya. Nangtitrip lang ata ang lalaking ito.

Dahil sa inis ko sa pang-aasar ni Art  ay iniwan ko kaagad siya. Kung minamalas ka nga naman gusto kami makita ni Kieran. He invited us for a dinner. Hindi ko alam kung magandang sa unit niya magdinner. Sa tuwing naalala ko iyon ay nag-aalala ako sa magiging reaksyon ni Art. Hindi ko alam kung safe ba na huwag na niyang banggitin ang mga nangyari.

"Ano ba, Zeun?!" Kanina niya pa ako kinukulit na kausapin ko raw si Kesley para sa kaniya eh kung iisipin naririnig na kami ni Kesley kanina pa. "Ang pangit mo. Lumayas ka rito. Nakakaabala ka kaya. Pumunta ka sa kompanya niyo at doon ka mamb'wiset. Kapag ako talaga nab'wiset hindi ka na kakausapin ni Kesley!" Lumingon siya kay Kesley at napangiti ako ng tumango ito.

"Kes."

"Leave. Nakakaistorbo ka na sa trabaho namin. Kahit kaibigan mo si Ms. A sana matuto ka rin magmasid na marami kaming ginagawa."

Humagalpak ako ng tawa ng tuluyan na nga na umalis si Zeun. Ang harsh noon ah. Wala ako magagawa, sa sobrang busy namin nakakaabala na talaga siya. Mukhang may kailangan na naman akong suyuin.

"Kesley, ikaw na kaya manuyo sa kaniya." Inirapan niya ako para matawa ako. "Nakakapagod kaya suyuin no'n. Masyado ata naging harsh ginawa natin."

"Pabayaan mo na yun. Isip-bata naman yon," sabi ni bago ako iniwan at lumabas.

Ako ang sumundo kay Art. Sa lahat ng lalaki sa mundo siya yung napakatamad magdala ng sasakyan. Nagcab lang daw din siya kanina so kinailangan ko siyang sunduin. Nang makita ko na kasama niyang lumabas ang mga katrabaho niya ay binuksan ko ang bintana ng sasakyan. Nang makita niya ako ay kaagad siyang kumaway dahilan para mapatingin sa akin ang mga kasama niya.

Patakbo siyang lumapit sa akin. Hindi kaagad siya pumasok at nanatili sa labas. Nang yumuko siya ay kinurot ko ang pisngi niya.

"Pasok na kasi," sabi ko.

Lumipat siya sa kabila saka pumasok. Nang isara ko na ang bintana ay bigla na lang niya ako hinila at pinatakan ng halik. Pagmulat ng mata ko ay nakatitig siya sa akin.

"Kainis naman eh." Tinakpan ko ng dalawa kong kamay ang mukha ko. "Badtrip ka."

Nang makapagseatbelt na siya ay kaagad ko ng inistart ang engine ng sasakyan. Nakatitig lang siya sa akin kaya kanina ko pa gustong ibangga ang sasakyan.

"Art, please stop."

"Hm."

Sinamaan ko siya ng tingin pero tanging pagtawa lang ang ginawa niya. Mas lalong nangunot ang noo ko ng idantay niya ang kamay niya sa hita ko. Tumawa lang siya kaya lalo ako naasar.

Nang nasa parking lot na kami ay lalabas na sana ako pero hinawakan niya ang kamay ko.

"Kaya ko ba?" he asked. I glared. "I'm talking about his unit. Baby, you know what we saw last time."

"Huwag mo na kasi isipin. Tara na," sabi ko pero hindi niya pa rin ako binibitawan. "What do you want to do?"

He pouted that's why I sighed.

I grab his collar and kiss him on his lips down to his jaw upon his neck. His hands are now exploring in my thigh so I continue kissing him on his neck.

"Andrea," he groaned.

I saw his eyes full of admiration. I smiled and stopped kissing him. 

"Let's go inside. Now there's something that can ease what you saw last time."

I heard him chuckled.

Not in the car.

Nang nasa harap na kami ng unit nila ay kumatok na lang ako. Ayaw ni Art ng basta ulit kami papasok nakakatrauma raw ang live show. Gawin ba namang live show ang nakita niya.

"Mamaya ka sa akin," Art whispered. "Binitin mo ko. How about bitinin din kita."

"Whatever."

Nang bumukas ang pinto ay si Kie ang sumalubong sa amin. Sumakap ako sa kaniya kaya natawa siya. Kaagad niya kami pinapasok. Hindi pa raw tapos magluto si Vincent. Naupo kami sa sofa at nagbasa ako ng iilang emails.

Nasa baywang ko ang kamay ni Art habang ang isa ay nakasuporta sa ulo niya habang nakapikit siya. Ginabayan ko ang ulo niya para sa balikat ko na ito sumandal kaya nagising siya.

"Just rest," I whispered before he closed his eyes again. Nakayakap na ngayon ang mga braso niya sa baywang ko habang pilit siyang nagsusumiksik sa akin.

Halos isang oras pa naman bago nakatapos magluto si Vincent. Maliligo muna raw siya kaya naiwan si Kie. Naupo si Kie sa single couch habang tulog na si Art.

"How are you?" he asked. "Maayos ba yang jowa mo?"

"I'm fine. Nakakaasar siya pero ayos lang."

Nag-usap lang kami ni Kie tungkol sa mga bagay-bagay na nangyari. Nang matapos si Vincent ay ginising ko na si Art.

"First of all, I want to say sorry. Sa inyong lahat." Tumingin sa aming tatlo si Kie habang kumakain na kami. "Sorry kasi ginamit pa kita, Andrea." I smiled. "Art, sorry kung nagamit ko yung mahal mo tapos medyo naging hadlang pa ako sa inyong dalawa."

"It's okay. As long that she love me I know na sa akin siya uuwi," sabi niya kaya tinampal ko ang hita niya. "Totoo naman eh."

"Sorry din, babe." Parang biglang napantig ang pandinig ko sa narinig ko. Maging si Art ay natawa na lang din. "Sorry for what I have done, guys. Sobrang pressure lang talaga ako. Even I am a man para sa paningin nila hindi ako kailanman makikita as lalaki kasi bakla ang turing nila sa akin."

"Don't mind them," I said. "As long as you're happy I am here still supporting for your happiness. Please take care of him and love him wholeheartedly, Vincent. I love him and he will always be my bestfriend."

Natapos ang dinner namin ng masaya. Sa amin umuwi si Art at parang siya na ang anak nina mommy at daddy. Nakalimutan na ako. Inayos ko ang iilang gamit niya na naiwan na sa k'warto ko. Mag-iiwan na raw siya ng mga damit para hindi na hassle for him.

Nagpaplano na rin sina kuya sa kasal nila kaya busy din ako sa mga isusuot nila. Sure na sure na talaga. Bagay na bagay naman sila. At nakakaproud ang relationship nila. Hanggad ko na maging masaya sila at malampasan lahat ng hamok para sa mag-asawa.