First Signs of Fall (COMPLETED)

Chapter 57

R-18

"I hate you..."

Mahinang tumawa saka kinuha ni Micheal ang isang kamay ko at idinala iyon sa kanyang labi, maharang nag-paulan ng halik sa likod ng kamay ko at hindi inaalis ang tingin sa mata ko.

"No, you're not."

Iling napabuntong-hininga ako. Muli kong itinuloy ang pag-ubos ng pagkain. Habang ang isang braso ni Micheal ay ipinatong sa ibabaw ng inuupuan ko.

Nang matapos ako ay sumandal ako sa upuan. Agad kong naramdaman ang mainit na kamay ni Micheal sa ibabaw ng balikat ko.

"Busog ka na?" Tanong niya.

"Hmm..." Napaisip ako. I think I'm craving to something sweet. As always naman. Ganitong oras talaga ay kumakain ako ng matatamis na pag-kain. Sweets are my comfort food. "Gusto ko ng matamis."

"Kukuha ako," at tumayo siya para bumalik sa buffet table para kuhaan ako. Ilang minuto ay bumalik siya, may dala-dalang dalawang plato.

Parang lumiwanag ang mga mata ko nang ilapag niya sa lamesa ang mga plato. There's a marshmallows covered with chocolate, chocolate soufle, a piece of milk & oreo cake and chocolate pudding pie.

Nilingon ko si Micheal na nakaupo na ulit sa tabi ko. Ngumiti ako, "Thank you for these."

"You're welcome. Dig-in."

Tumango ako at sinimulan ko ng kainin ang desserts na kinuha niya para saakin. I'm careful dahil ayokong madumihan ang suot kong damit. Paminsan-minsan ay panay punas ni Micheal sa gilid ng labi ko sa tuwing may bakas ng chocolate roon.

Micheal waited patiently. Nang matapos ako ay inabutan niya ako ng tubig.

"You really have a sweet tooth."

Mahina akong natawa, "Parang hindi ka naman sanay na mahilig ako sa matatamis."

"Mukhang lumaki na ang anaconda sa loob ng tyan mo." Matalim ko siyang tinignan habang umiinom ako ng tubig. "Let's go to dad?"

Tumayo siya at nilahad ang kamay niya. Malaki ang ngiti sa labi na tinanggap iyon at tumayo. Ikinawit ni Micheal ang kamay niya sa bewang ko saka sabay kaming nag-lakad para hanapin ang Papa niya.

Sumibol muli ang kaba sa dibdib ko habang hinahanap namin ang Papa niya. Tulad sa Mama niya, hindi ko alam kung paano siya kakausapin. Hindi pa kami nag-kikita mag-mula nang mangyari ang tungkol sa magulang ko. Nang malaman ko na siya ang nakasagasa saamin ay para akong pinagbasakan ng langit at lupa. Tito Joanthan treated me nicely when Micheal introduce me to him. And I never thought he will hurt me but I guess... it's not. It's all in my mind.

And that's when I realized, no matter we are good to someone or the person treating us nicely, thinking they will never hurt us but their mistakes will be the unexpected pain for us.

"Oh, I found him." Rinig kong sambit ni Micheal. Sinulyapan niya ako at napatingin din ako sakanya. "Are you okay?"

Huminga ako ng malalim sabay tumango. This is it. I already let go the past. Our past. This is how we and I forward for the future. He is the father of my boyfriend. Not something else. Not a criminal but a father.

Maliit na ngumiti si Micheal. Sabay namin pinuntahan ang lalakeng nakatalikod saamin, may hawak-hawak na wine glass.

"Dad..."

Lumingon saamin si Tito Jonathan. Nakangiti ito pero nang lumipat saakin ang tingin niya ay unti-unting nahulog ang ngiti niya. Napalitan ng pag-kagulat ang mukha niya.