Korhanlar ||tamamlandı

15. Bölüm

*BERENDEN*

"Siktir!" diye bağıran Yamaç abi aynı zamanda üstünden düşmemem için beni tutmaya çalışıyordu.

"Lan!" diye bağırdı Ayaz abi.

Kolum... Hassiktir!

"Beren! Beren iyi misin abicim? Beren?!" Yamaç abi telaşlı bir şekilde sorularını sıralarken beni yere oturtturmuştu.

Şu an ona cevap vermek yerine sadece koluma bakıyordum. Kanıyordu. Hemde fena. Kusucam galiba.

"İyi misin? Beren? Cevap ver!" dedi endişeyle yanımıza gelen Yalın.

"İ-iyiyim." dedim. Hâlâ yaraya bakıyordum. Kusucam.

Bizimkilerin hepsi başıma toplandı hemen. Hepsi korkuyla bakıyordu. Benim ise kalbim deli gibi atıyordu. Lan çok fena ağrıyor!

"Ağrıyor!" dedim dehşetle. Yeni farketmiş gibi. Ağrıyor!

"Sakin ol. Sakin ol." dedi Yağız. Ama onlarında benden pek bir farkı yoktu. Dehşetle bana bakıyorlardı.

"Lan kanıyor!" diye bağırdı Adar. Sağol Adar fark etmemi sağladın. Çok sağol...

"Lan soktuğumun piçi!" diye elinde bıçak olan çocuğun üstüne atladı Ayaz abi. Kafamı tam onlara bakmak için çevirmiştim ki Yamaç abi suratımı kendine döndürdü.

Ağrıdan dolayı yüzümü buruşturmuştum. Yamaç abinin gözlerinde ise sinir ve korku vardı.

"Çok mu acıyor?" dedi.

Kafamla onayladım. Ağrıyordu. Ama ağlatmıyordu...

"Biz hastaneye gidiyoruz. Ayaz sizde buralar." dedi ve ben daha ne olduğunu anlayamadan beni hemen kucağına aldı.

"Abi babamı arıyorum ben." dedi Yalın bizim arkamızdan. Yamaç abi bir şey demedi. Acaleyle beni arabaya bindirip kemerimi taktı. Sonra kendiside binip gaza yüklendi.

Arada bana kısa bakışlar atıyordu. Telaşlandığı ve endişelendiği belli oluyordu. Bense bir şey diyemiyordum. Hâlâ şoktaydım. Şu an kolum kanıyor lan!

"Torpidoda tişört olması lazım. Onu al, yaraya baskı yap. Ya da hayır yapma. Yanlış bir şey yaparız belki. Amına koyayım keşke ambulans çağırsaydık! Zaten bok vardı da buraya seni de getirdik. Ya önemli bir şey varsa? Ya kanamayı durduramazlarsa? Ya ko-" diye sinirle sıraladığı cümleleri böldüm.

"Sakin olur musun? Telaşlanma bu kadar." dedim.

"Senin canın yanıyor! Nasıl sakin olabilirim?" dedi.

Bir şey demedim. Zaten kolum ağrıyordu. Kan midemi bulandırıyordu. Bu şeyler beni yeterince geriyordu.

Hastaneye ulaştığımızda hemen indi ve gelip hızla benim kapımıda açtı. Sonra koluma dikkat ederek kemerimi açıp beni kucağına aldı yine.

Galiba kanamadan dolayı hem midem bulanıyordu hem de kendimi güçsüz hissediyordum. O yüzden kucaklamasına bir şey demedim. Zaten deseydimde bir şey değişmezdi heralde.

"Doktor!" diye bağırdı acil kısmına girince. Sakin. Biraz sakin mi olsak?

"Sorun ne?" dedi hızla yanımıza gelen bir doktor. Daha Yamaç abi bir şey demeden kolumu gördü ve eliyle sedyeyi işaret etti.

"Nasıl oldu?" diye sordu yaraya bakarken. Yamaç abi lafa girmeden ben konuştum bu defa.

"Kavgada." dedim hemen. Doktor önce suratıma baktı sonra da yanımızdaki hemşireye döndü.