Korhanlar ||tamamlandı

32. Bölüm

selamkee

1 günde remsen 3 bölüm attım, kıyametimi bilin bence :(

*BERENDEN*

"Çağrı?"

Karşımda morarmış gözü ve patlamış dudağı olan bir Çağrı görmem ne kadar normaldi şu an?

"Keçi?" dedi benim gibi. Sonra bir adım yaklaştı. Hemen önüme döndüm.

Gerçek değildi.

Gidecekti.

Hem başkalarının yanında gelmezdi ki. Gelemezdi.

"Beren..." dedi ve sustu. Abimlere çevirdim bakışlarımı Yamaç abim hariç hepsi arkama bakıyordu. Yamaç abim ise dikkatle bana bakıyordu.

Gerçek değildi.

Şu an uyuyordum. Evet uyuyordum. Kendime sert bir tokar attım. Attığım tokattan çıkan sesle abimlerin bakışları bana döndü.

Ayağa kalktım. Sağlam olan elimle masayı sıkıca tuttum.

"Sizde görüyor musunuz?" diye sordum kısık bir sesle. Kimse bir şey söylemedi.

Gerçek değildi.

"Size görüyor musunuz dedim!" diye bağırdım. Kalbimin fena halde yandığını hissediyordum.

"Burda." dedi Yamaç abim gözlerini bir an bile benden ayırmadan.

Boğazımın düğümlendiğini hissettim. Başıma giren ağrıyla gözümden bir yaş düştü.

"Sana demiştim Beren. Seni bırakmam demiştim. Yanındayım demiştim. Her zaman. Sana verdiğim bütün sözleri tuttum ben." dedi. Sesi yalvarır gibi çıkıyordu.

Arkama döndüm yavaşça. Bir kaç adım vardı aramızda.

"Sen. Gerçek. Değilsin." diye her kelimeye baskı yaptım. Kafasını iki yana salladı. Gözleri dolu doluydu.

"Gerçeğim Keçi. Gerçeğim..." dedi. Sonra elini cebine attı. Bir şey çıkarıp bana uzattı. Gözlerimi gözlerinden eline doğru çevirdim.

Bu ona aldığım bileklikti.

Daha doğrusu Çağrıya aldığım bileklikti.

"Burdayım. Yanındayım." dedi. Gözünden düşen yaşı izledim. Aramızdaki mesafeyi kapattım.

"Gerçek değilsin." dedim kendimi buna inandırmak istercesine. Sesim mırıldanmanın önüne geçemiyordu.

"Gideceksin." dedim. "Gideceksin. Gideceksin." diye ardarda sayıkladım. Göz yaşları akıyordu.

"Gitmeyeceğim." dedi titreyen sesiyle. İçime çektiğim oksijen zehir gibi içimi yakmaya başlamıştı.

Elimi yanağına uzatıp göz yaşlarına dokundum. İçimden bir şey koptu sanki o an...

"S-sen gerçeksin." dedim ağlarken.

"Gerçeğim güzelim." dedi o da elini yanağıma koyarken.

Buradaydı.

Gitmedi.

7 yıl olmadığımız kadar yakındık...

"B-burdasın." derken ağzımdan bir hıçkırık koptu. Acı çekiyordu sanki.

"Burdayız." dedi benim gibi.

Kalbim deli gibi atarken o an tek düşündüğüm şeyi yaptım.

Ona sıkıca sarıldım...

Ben deli gibi ağlarken onunda gözyaşları boynumu ıslatıyordu.

Kokusunu çekebildiğim kadar içime çektim.