Korhanlar ||tamamlandı

finalden sonra

Ayayayay merhabalarrr!

Finali sevmeyen çok kişi var, biliyorum. Okumak istemezseniz de anlarım. 

Ayrıca bayramdan sonra KESİN bölüm geleceğini söylediğim halde bölüm nerede diye soranlar olmuş bir sürü. Net bir tarih vermemiştim. Bana bölüm atmadığım için kızabilirsiniz ama bunun için kızmayın lütfen. Çünkü tarih vermemiştim. 

Her neyse unutmuş olabilirsiniz doğal olarak. Size minik bir yaş sıralaması notu vereyim bari djwmdnwkmx

Yamaç- Ayaz- Adar- Yalın- Yağız- Yazgı Beren

Ve bir not daha: Bölümde Yağmur ismi erkek olarak kullanılmıştır. bilgilendirme bitmiştir. tşk. öd. bb.

İyi okumalarrr <3

...

Yazgı Berenden

-6 yıl sonra

Sonuna geldiğim sigarayı duvara bastırıp çöpe attım. Sonra oturduğum yerden kalktım.

Kulağımdaki kulaklık, hissettiğim şeylerin yoğunlaşmasına yardım ediyordu. Onu da çıkardım ve geniş kol çantamın içine attım.

Eve doğru yürüyordum. Bir elimde içi çikolata dolu olan bir poşet, diğer elimde ise ağırlığından taşıyamayacağım derecede kolumu yoran hukuk kitaplarımın olduğu çantam vardı.

Evet hukuk kitaplarım. 

4. sınıftaydım. Bazı nedenlerden dolayı 1 sene mezuna kalsam da sonuçta hedefime ulaşmıştım.

Evin önüne geldiğimde kapıyı çalmadan önce poşeti yere bıraktım ve çantamdaki deodorantı üstüme boca ettim. 

Derin bir nefesin ardından ise kapıyı hafifçe tıklattım. Elbet birisi duyardı çünkü.

Yerdeki poşeti tekrar elime aldığım anda kapı sertçe açıldı. Kafamı açan kişiye çevirmeden içeriye girdim. 

Zaten sesi çıkmadığına göre Yağız abimdi.

"Neredeler?" dedim ayakkabılarımı kenarı iterken. Kulağındaki kulaklığın bir tarafını hafif kaldırıp elindeki bıçakla bahçeyi işaret etti. 

Yemek yapıyordu. Bu mutfaktan gelen kokuları ve elindeki bıçağı açıklamaya yeterdi sanırım. Ayrıca her mutfağa girdiğinde yaptığı gibi ders notu dinliyordu yine.

Tıp öğrencisi olmak böyle bir şeydi işte.

"Aç mısın?" diye sordu alnıma bir buse kondururken. 

"Hayır." 

Verdiğim cevapla yüzünde buruk bir tebessüm oluştu. Ama bir şey demeden yalnızca kafasını sallamakla yetindi.

Abime birazdan yanına uğrayacağımı söyleyerek merdivenlere yöneldim. Sonunda odamın önüne geldiğimde boğazım parçalanacaktı resmen.

Nefesim bir kat çıkarken bile daralıyordu artık. Bunda sigaranın etkisi de büyüktü, ilaçlarımı aksatmamın da.

Öksürmem hafifleyince elimdeki poşeti ve çantayı masamın üstüne koydum, hızlı bir şekilde de elimi yüzümü yıkayıp üzerimi değiştirdim. 

Aslında bir acelem yoktu. Ama yine de alışkanlık olmuştu hızlı davranmak.

En sonunda çantamdan telefonumu ve masadan da poşeti alıp odamdan çıktım. Merdivenleri bu defa daha yavaş bir şekilde aşıp direkt bahçeye yöneldim.

Yamaç abim hariç hepsi buradaydı. Derin bir nefes verip yanlarına adımlamaya başladım.

Ayaz abim çizim yapıyordu masada. Büyük bir proje almışlardı ve bu onun ilk tek başına halledeceği işti. Artık son düzenlemeleri yapıyordu. Bu hafta teslim etmesi gerekliydi sanırım. Bu proje için günlerce uykusuz kalmışlığımız vardı.