Korhanlar ||tamamlandı

final

:')

FİNAAAAĞĞĞLLLLL

 çok pis ağlıyorum. tşk. öd. bb.

|finale özel 5327 kelime woqjdjw|

*Yazgı Beren*

"Benim telefonum kimde?" Tüm gücümle karşıki dağları cenderme yapacak şekilde bağırdıktan sonra derin bir nefes verdim.

"En son Adar ağzına sokmaya çalışıyordu." diye bana seslenen Yağız abimle ise derin bir nefes aldım.

Eğer 17 yaşındaysanız ve pişmiş tavuk baskılı 3d bir telefon kılıfını yemeye çalışan bir kuzeniniz varsa hayat gerçekten çok zordur.

"Mümin kardeşlerim haberiniz var mı bilmem ama insan denilen mahlukat diğer canlılardan faklıdır. İnsan denilen mahlukatın çok önemli bir özelliği vardır." dedim ve sesimi daha da yükselttim. "İnsanlar beyinlerini kullanıp düşünebilir. Haberiniz olsun."

Ben konuşurken bana doğru yürüyen Yalın abim gülmeye başlayınca ben de gülümsedim. Yanıma gelip elimdeki sırt çantasını aldı ve yanağıma bir öpücük kondurup evden çıktı. 

Her neyse. Şimdi saçma salak şeyler yüzünden modumu düşüremezdim.

Pikniğe gidiyorduk. İneklanda...

Annemlerde gelecekti. Yankının ailesi de orada olacaktı. Yani Yankının babası ve Poyrazın annesi. Ve tabii Poyraz da.

Heyecandan kusacaktım. O kadar ineğin arasında... Yankıyla... 

Ehe.

Ayrıca Yankının babasıyla da ilk defa tanışacaktım. Biyolojik olmasa da annesiyle önceden konuşmuşluğumuz vardı. Yani Yankılara gittiğimde ister istemez konuşmak zorunda kalıyorduk ve cidden iyi bir kadındı.

Ama yine de birbirimizin aileleriyle resmi bir şekilde tanışacağımızı düşündükçe feci geriliyordum.

Yani ya tarih yazacaktık ya da tarih olacaktık bugün...

Hem dün gece Yankı odama tırmandığında da konuşmuştuk bu konuyu. Yaşımız küçüktü ama yine de ailemizden gizli bir iş yapmak istemiyorduk. Abimlere zorla da olsa kabul ettirmiş sayılırdık. Sırada babam vardı.

Yani bence Yankıyı severdi. Sonuçta sevmemesi için bir neden yoktu değil mi?

"Hadisenize lan! Annemler varmak üzereler!" diye bağırarak içeriye giren Ayaz abiyle yerimden sıçradım. 

Hayvan gibi bağırmıştı mübarek.

"Öyle olmaz, lütfen yuttuğun mikrofonun sesini daha da fazla açıp öyle bağır kocacığım." dedim sahte bir gülümsemeyle. 

Dediklerime gülüp yanıma geldi. "Yeter ki sen iste karıcım. İstersen evdeki bütün camları kıracak kadar güçlü bağırayım." deyip yanağıma bir öpücük kondurdu. 

"Ay yok yok. Yalnızca şu aç kardeşini aşağıya indirecek derecede bağırsan yeter." dedim sırıtarak. 

Kısık bir şekilde güldü ve bana göz kırptı. Sonrada seri bir şekilde yerde duran poşetlerden birisini eline aldı. 

"Aaa Beren, markete mi gittin abicim? Ooo demek yiyecek bir şeyler aldın?" diyerek elindeki poşeti ses çıkarması için sallamaya başladı. 

Yaptığı şeyi anlar anlamaz oluşan kahkaha isteğimi bir kenara bırakıp ciddi kalmaya çalıştım. "Evet Ayaz abi, markete gittim." diye bağırdım. 

"Ee Şoktan çiğköfte de almışsın. Açta yiyelim." Flaş tv oyunculuğu cidden göz yaşartacak derecedeydi.

Ben daha ağzımı açamadan evde büyük bir hengame koptu.