Korhanlar ||tamamlandı

33. Bölüm

*BERENDEN*

"Nasıl davranmamız gerekiyor?" dedi Yağız abim.

"Bilmiyorum amına koyayım. Mahvoldu resmen." dedi Ayaz abi de.

"Benim suçum." diyen Yamaç abimle kaşlarımı çatmamak için zor tuttum kendimi.

Yaklaşık 1 saattir benim uyuduğumu düşündükleri için başımda konuşuyorlardı. Ama benim gözüme gram uyku girmemişti...

"Çocuğu dövmüşsün dostum. Ayıp lan ayıp." dedi Adar abi kınayıcı bir şekilde. Konuş lan! Haklı kekim...

"İyi yapmış o pezevenge. Bereni ne kadar ağlattı." dedi Yalın abim sinirle.

Sende haklısın Yalın kekim ama... Aması var işte...

Daha fazla benim ve Çağrı hakkında teorileri dinleyemeceğimi anlayınca yerimde kıpırdadım ve yeni uyanıyormuş imajı çizmeye çalıştım. Yemin ediyorum benden iyi bir oyuncu olurdu. Bu seçeneği düşünmeliyim...

Gözlerimi yavaşça açıp etrafa baktım. Hepsinin bakışları benim üstündeydi. Kocaman gülümsedim.

"Günaydın." dedim neşeyle. Kaşları havaya kalktı.

"Size pek aymamış anlaşılan. Maşallah hepiniz taş gibisiniz. Ama tip anlamında değil karakter olarak..." dedim ve yatakta doğruldum.

"Yeni uyanmadın değil mi?" dedi Yamaç abim şüpheyle.

"Yoo yeni uyandım." dedim inkar ederek.

"Yalan söyleme Beren. Sen normalde sabahları a1 Türkçe konuşuyorsun." dedi imayla.

Yamaç? Sen biraz zekileştin mi yavrum?

Ya da hep zekiydin. Neyse susuyorum.

"Belki kendimi geliştirdim? Ne bu tantana kardeşim?" dedim ayağa kalkarken.

"Nasılsın?" diye soran Ayaz abiye baktım. Ve gülümsemem daha da büyüdü.

"İyiyim kocacım." dedim. Kaşları havalandı.

"İyisin? Emin miyiz bundan?" dedi Yağız abim. Gözlerimi devirdim.

"Kötü olmam gerekmiyor bence. Ortada bir neden yok kötü olmam için." dedim net bir şekilde.

"Bir şey hissetmiyor musun?" dedi Yalın abim. Ona döndüm ve elimi göğsüme koydum.

"Walla bi açım bi açım ki anlatamam gardaş. Önüme bir kuzu koysanız açlıktan kuzuyu değil masayı yerim. O derece açım." dedim abartarak.

Yok lan. Aslında galiba abartmıyordum...

"Bak işte. İş burda bana düşüyor. Hazırlan da kahvaltıya gidelim." dedi Adar abi kolunu omuzuma atarken.

"Hesaplamalarıma göre hesaplar sana girecek." dedim sırıtırken. Omuzlarını silkti.

"Bana olan bir şey yok bro. Olan amcamla babamın sabah akşam çalıştıkları şirketin muhasebesicisinin kestiği faturaların yazıcısına kağıt almaya giden amcaya oluyor..." dedi Adar abi.

"Dinimiz amin." dedim gülerken. Maşallah maşallah. Bihter Ziyagil yan çardı mübarek...

"Babamlar seninle konuşmak istiyordu. Önce onlarla konuş. Sonra çıkarız." dedi Yamaç abim. Kafamla onu onaylayıp banyoya girdim.

Anladığım kadarıyla Yamaç abim her şeyi babama anlatmıştı. Ve babam bizim o dağ başına gitmemizi istemişti. Sakince konuşalım diye.

Cidden acayip sakin bir konuşmaydı...