ŞAH MAT [tamamlandı.]

9.BÖLÜM

"Aşkın, bir dakika!" Barış, bileğimden tutarak hızımı kestiğinde omzumun üzerinden yüzüne baktım.

"Ne var?"

"Nereye gidiyorsun? Öfkelisin, yanlış bir şey yapmana izin veremem."

Bileğimdeki elinden kurtulup tamamen ona döndüm. "Öfkeli olmam, düşünmeme engel değil. Peşimi bırak, kalbini kırarım."

"Kır," dedi umursamaz bir tavırla omuz silerek. "Yeter ki kendine zarar getirecek bir şey yapma."

"Sen beni neden bu kadar önemsiyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. "Beni daha yeni tanımaya başladın." Başımı iki yana sallayıp elimi omzuna koydum. "Üç günlük tanıdığın bir kız için, endişelenme ve yıllardır kardeşin gibi sevdiğin çocuğu da karşına alma. Benden sana tavsiye olsun Barış." Elimi yavaş yavaş omzundan alıp son kez yüzüne bakarak onu öylece bırakıp devam ettim yürümeye.

Koridorun öbür ucunda gördüğüm kişiyle derin bir nefes alıp adımlarımı hızlandırdım.

"Buğra!"

Adını seslendiğimde duraksayıp arkasına döndü. Beni gördüğünde ise kaşları havalandı şaşkınlıkla.

"Vaay Aşkın Hanım," dedi gülerek. "Hayırdır? Hangi dağda kurt öldü?"

"Konuşmamız gerek." dedim kendimden emin bir tavırla. "Hemen."

"Konuşalım," dedi yüzüme bakarak. "İstersen bana kantine kadar eşlik edebilirsin."

"Olur." Aramızdaki mesafeyi birkaç adımda kapatıp tam yanında yürümeye başladım.

"Anlat," dediğinde ellerimi ceketimin cebine yerleştirdim ve derin bir nefes verdim.

"Okulda olanları biliyorsundur, Yağız ve ben.."

"Biliyorum." dedi sözümü keserek.

"Lafı dolandırmayacağım." Yürümeyi bırakıp durduğumda o da bana ayak uydurdu. "Seninle işbirliği yapmak istiyorum. İkimiz de ondan nefret ediyoruz, ikimiz de onu alt etmek istiyoruz. Amacımız aynı, düşmanımız aynı."

"Düşmanımın düşmanı dostumdur." dedi omuz silkerek. "Anlaştık, ortak." Tereddüt etmeden elini uzattığında etrafa kısa bir bakış atıp kimsenin olmadığını görünce uzattığı elini sıktım.

"Kafamda bir plan var." dedim hızla.

Sessizce güldü. "Sakin ol şampiyon. Hızına yetişemiyorum."