ŞAH MAT [tamamlandı.]

4.BÖLÜM

Cam kenarına oturmuş, kulaklıklarımı takmıştım. Müzik dinlerken aynı zamanda İnstagram'da geziniyordum. Canım o kadar sıkılmıştı ki, ders başlasın diye içten içe dua ediyordum.

Sınıfta sadece Tarkan ve İlayda ile konuşmuştum. Diğerleri de benimle tanışmak istiyor gibi dursalar da gördüğüm her insana tiksinirmiş ve nefret edermiş gibi baktığım için benden çekiniyor olmalıydılar.  Ama bu benim elimde olan bir şey değildi, benim genel olarak herkese bakışım böyleydi.

Yağız, Buğra ile gittiğimden beri hiçbir yaşam belirtisi göstermemişti. İçten içe pişmanlık hissi duyuyordum. Ona, iddiayı benden sakladığı için kızmıştım ama ben de aylardır Buğra ile aramızdaki meseleyi saklıyordum.

Tabi ki aynı şey değildi, onunki benimkine göre daha ağır basıyordu. Yaptığı yanlıştı. Çok yanlıştı.

"Günaydın abi."

"Günaydın abi!"

"Abi, günaydın!"

"Hoşgeldin abi!"

Kulaklıklarıma rağmen, bana ilişen seslerle kulaklarımı usulca kulağımdan aldım. Kime abi çekiyordu bunlar? Başımı kaldırıp sınıfın giriş kapısına baktığımda, yaklaşık 1.75 boylarında, kumral, Yağızla eşdeğer saç uzunluğuna sahip bir çocuk girmişti.

"Hoşbuldum." dedi ifadesizce. "Günaydın size de."

Onu daha önce hiç görmemiştim. Yeni öğrenci olmadığı da aşikardı.  Gerçi yeni de olsa beni ilgilendirmezdi.Bananeydi?

Başım ağrımaya başlamıştı. Bu yüzden telefonda çalan müziği kapatıp kulaklığımı usulca katladım. Kutusuna yerleştirirken "Sen," dedi biri. Ses tanıdık gelmişti, az önceki çocuğun sesiydi.

Üzerime alınmadım.

Kutuyu, çantama yerleştirirken "Hey," dedi yeniden. "Sana diyorum!"

Önüme gelen saçımı kulağımın arkasına atıp ona doğru döndüm. Yüzüme bakıyordu. "Bana mı seslendin?"

"Orada senden başka biri var mı?" diye karşılık verdiğinde ona cevap vermedim. Bu konuyu uzatmam gerekmiyordu.