Bulutların İçinde

Dengesiz

Merhaba, her bölümde tam kadro burada bulunan yedi kişiye selam olsun. Sizi tanımasamda, görmesemde asla unutmayacağım, konuşmanın öncesinde size teşekkür etmek istedim. İnsanlara dayatma yoluyla bir şeyler yaptırılmasını seven biri değilim. Burada şu kadar oy, şu kadar yorum gelirse yeni bölüm gelir diyecek biri de değilim. Ben sizin gönlünüzden kopmayan hiçbir şeyi şart koşarak yaptıramam çünkü istediğim sizin gerçek duygu ve düşünceleriniz. Beğendiğinizde, beğenmediğinizde her fikrinizde - saygı çerçevesinde - sizinleyim. Herkes sevecek, herkes okuyacak diye bir şey yok. Buraya kadar her şey tamam ama buranın da kendine göre bir düzeni var sanırım, hikayenin öne çıkabilmesi adına desteğinize ihtiyacım var, tabii ki sizin isteğiniz dahilinde. Benimle tanışmak,  konuşmak, eleştirmek , beğeninizi dile getirmek isterseniz daima buradayım. Keyifli okumalar. ♥️

Medyada Ahu'nun bahsettiği şarkı var. 😄

"Anne ?"

Annem elinde örgüsüyle, gözünde gözlüğüyle durmuş bize bakıyordu.

"Hoşgeldiniz, geçin." Yavuz ve Mehmet çekinmişti. "Geçsenize oğlum, haydi."

Yavuz'a dönüp fısıldadım. "Haberimiz yoktu." sorun değil der gibi kafa sallamıştı.

Annem tam kapıyı kapatırken binada bir yaygara koptu.

"AYY başımıza gelenler. Ne bitmez çilem varmış, sizi karakoldan da mı toplayacak-" Annemi görünce, bir şok daha yaşadı. "Asiyeciğim, hoşgeldin hayatım. Hiç de söylemedin, bilsem karşılardım." çevir kazı yanmasın. Annem kafasını bana çevirip, kaşlarını çattı. "Hoşbulsam mı, bulmasam mı bilemedim Tarık. Ne karakoluymuş bu ? " 

"Asiye teyzem, oturalım anlatacağım ben sana. Siz de geçin haydi." Canan annemin koluna girmişti, herkes salona doğru adımlarken ben mutfağa geçip çay koydum.

"Anne aç mısın ? Bir şeyler hazırlayayım."  Annemin anlamadan yargılamayacağını biliyordum. Her zaman böyleydi, bir arkadaş gibi. "Hayır kızım, akşam yemeğinde birlikte yeriz. Sizde kalırsınız değil mi oğlum ?" Yavuz ne diyeceğini bilemiyor gibi bana baktı, kafa salladım.

"Zahmet olmazsa, kalırız efendim." Hem saygılıydı hem tatlı, burası da çok sıcaktı.

"Ne zahmeti ? Ayrıca bana teyze diyebilirsin, lütfen rahat olun." Mehmet'e de baktı. "Şimdi anlatın bakalım. Karakol meselesi ne ?" Tarık bombayı patlatmış, hiçbir şey olmamış gibi bir köşede sessizce oturuyordu.

Canan lafa gireceği sırada, Mehmet ondan önce davranıp anlatmaya başladı.

"Asiye teyze, anlatmadan önce kızların bir suçu olmadığını söyleyeyim. Ben istemeden bir kavgaya karıştım, Canan ve Ahu uzaktan görüp gelmişler. Beni öyle görünce de kurtarmak için kavgaya girmişler, ben sonradan farkettim."

Hemen arkasından Yavuz konuştu. "Ben bugün orada değildim efendim, sonradan Mehmet arayınca yanlarına gittim. Bu durumun yaşanmasını hiç istemezdim." kafasını bana hiç çevirmiyordu kavgadan beri. Allah Allah sanki ne yaptık ? Kaynımızı kurtardık.

"Siz aynı yerde mi çalışıyorsunuz." Annem onlar hakkında hiçbir şey bilmiyordu. "Anneciğim, Yavuz ve Mehmet kardeş aynı zamanda da bizim gittiğimiz spor salonunun sahipleri." Annem anlamış gibi başını salladı.

"Sizi gördüğüm iyi oldu. Bizim kızların durumu nasıl, dersten kaytarıyorlar mı ?"  Ne diyorsun anne, orası ilkokul mu ? Gülecek gibi olduysalarda gülemediler.

"Neden sadece kızları soruyorsun Asiyeciğim, ben senin evladın değil miyim ?" Tarık hüzünlü bir tonda konuşmuştu.

"Tarıkcığım, senin de oraya gittiğini şimdi senden öğrendim. Arayıp sorduğun mu var ? Hiçbir şeyinden haberim yok. " Annemden almam gereken çok ders vardı. Saniyesinde Tarık'ı kendine karşı mahcup bıraktı. Tarık koşarak anneme sarıldı. "Benim neler çektiğimi biliyor musun bu kızlarla ? Her günümüz bir olay, koydun gittin başıma bunları." Yuh resmen anneme şikayet ediyordu. Neyse ki annem bizim ne kadar düzgün kızlar olduğumuzu biliyordu.