-Hayatta kalmak istiyorsan kurallara uymak zorundasın...
En büyük hayali bir gün öğretmen olup öğrencilerinin hayatlarına dokunup onlara geleceği emanet etmek. Izmirden okumak için kalkıp hiç bilmediği, büyük şehir olan İstanbul'a gelip okurken haya...
Bölüme başlamadan önce sizlere aşağıda bir açıklama bıraktım onu okumadan lütfen geçmeyin...
Şimdi yukarıdaki müziği açalım ve bölüme öyle başlayalım.
Keyifli okumalar🌹🌹
9. Bölüm: İntikam "Küllerimden yeniden doğuyordum..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatım boyunca ailem tarafından hiç üzülmedim. Hep mutlu edildim. Ve sanki çevremdeki insanlar mutlu olduğumu bilmişler gibi beni üzdüler. Yeri geldi üzüldüm karşı çıktım yeri geldi susup oturdum yeri geldi hayatımdan çıkardım. Zorda olsa bunları yaptım. Zordu, çok zordu. Bazen insanlar birilerine ihtiyaç duyar. Arkasında dağ gibi dursun diye, bir yanlışı olduğunda onu düzeltsindiye, içi dolup taştığında ağladığında ona omzunu yaslasın diye, yani insanlar birine ihtiyaç duyuyor. Yanlarında olsun diye. Onları koruyup kollasın diye. Kimileri o insanları en çaresiz anında bırakıyor ve gidiyor. Kaldıramadığım dediğim her anda hep bir mucize doğdu benim için. Ve ben her mucizenin peşinden koşa koşa gittim. Yeri geldi takılıp düştüm, yeri geldi yanlış yerlere bastım ama hep bir mucize sonrası ben ayaktaydım, dimdiktim.
Mucize 'ye inanır mısınız bilmem ama inanın. Çünkü hayat mucizelerle bize kendini gösteriyor. Evet dedim bitti Hazal! Bundan sonra yapacak bir şeyin ykk, bitti artık ayağa kalkamazsın! Her ümitsiz anımda yine ayağa kalktım. Yeri geldi elimden tutuldu yeri geldi tutarlarken bıraktılar... Ama ben bir şekilde ayağa en güçlü halimle kalktım. Şu son yaşadığım şeyle yine düştüm ve şimdi yine her zamanki gibi ayağa kalkıyordum. Her zaman olduğu gibi en güçlü bir şekilde ayağa kalkıp kendimi toparlayacaktım. Her seferinde tek başıma kendimi toplamaktan yorulduğum için o adamın teklifini kabul etmiştim. Pişman mıyım? Bilmiyorum. Ama tek bir şey biliyorum, Batuhan'ın beni en güçlü halimle ayağa kaldıracağından eminim.
Gece olmuştu ve ne Nil gelmişti ne de Emre. Onları merak etmiştim ama en çokta Nil'i. Batuhan'a soramıyordum. Bir ara uykuya dalmıştım ve gördüğüm rüyanın en güzel yerinde Batuhan'ın telefonuyla uykumdan uyanmıştım. Uyuduğumu bile bile odadan çıkmayıp yanımda konuşmuştu. Şimdi odadaki televizyondan rasgele bir kanalı açmış boş boş izliyordum. Yatağımda zor da olsun dikleşmiş bir şekilde oturuyordum. Neden bu gece burada kaldığımı bilmiyordum. Müşahade altında tutulmamam gerekiyordu. Normal bir baygınlık geçirmiştim.
Belki Batuhan seni düşünüp bu gece burada kalmanı istemiştir. Olabilir miydi! Bunu yapmış olabilir miydi? Beni daha tanımamasına rağmen bunu yapmamıştır. Umarım yapmamıştır.
"Sen uyusana artık. Neden hâla ayaktasın?" Televizyondan gelen sesle birlikte zorda olsa ne dediğini anlamıştım. Sırf sesini duymamak için sesini biraz yüksek açmıştım.
