-Hayatta kalmak istiyorsan kurallara uymak zorundasın...
En büyük hayali bir gün öğretmen olup öğrencilerinin hayatlarına dokunup onlara geleceği emanet etmek. Izmirden okumak için kalkıp hiç bilmediği, büyük şehir olan İstanbul'a gelip okurken haya...
Bölüme başlamadan önce yukarıdaki müziği açmayı unutmayalımmm...
* Yukarıdaki müzik bölüm içindeki müziktir!
Vee bölüm bittikten sonra YORUM VE YILDIZLAMA YAPMAYI lütfen unutmayalımm...
Bölüm sonundaki açıklamayı okumayı da okursanız sevinirim çünkü bir sonraki bölümler hakkında bilgi verdim..
Hadi bakalım sizlere keyifli okumalar🌹
13. Bölüm: Lunapark "Bizi bu arsız korkular bitirdi..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öylece olduğu yerde durmuştu ve yüzünde bir mimik bile oynamamıştı. Gözlerimin içine baktı ve geri çevirdi bakışlarını. Kabul etmiş miydi yani bunu? Bu kadar çabuk muydu? Böyle despot bir adamın peşinden koşacağını mı sandın Hazal! Öyleydi ama bu kadar çabuk olacağını tahmin etmemiştim.
"Karar senin, bir şey demeyeceğim. Ama buradan çıktığımız anda sana bir daha asla yardım etmem bunu da bilmiş ol!"
"Senden çok bir şey istemiyorum ki? Neden tanımadığın bir kızla böyle ilgileniyor ve yardım ediyorsun? Kimsin sen? Sen beni nasıl tanıyorsun bilmiyorum ama sen beni tanıyorsun, benim de seni tanımak hakkım değil mi?" Bir şey demedi. Balkonun kenarına ellerini dayayıp aşağıyı izlemeye devam etti. Cebinden çıkardığı sigara paketinden bir dal alıp çakmakla yaktıktan sonra derince bir şekilde çekti sigarayı içine. Yanına ulaşıp bende onun tam tersi yönüne sırtımı dayadım balkona. Ben ona bakıyordum ama o bana bakma gereği bile duymuyordu.
"Kimsin sen Batuhan Arıkan?" Çoktan yarısına geldiği sigaradan bir nefes daha çekip önüme gelip elleriyle beni kıskacına aldı. Benim bedenim balkona yaslıyken o aramızda sadece bir santim kala dibimdeydi.
Sigara kokan nefesini hiç çekinmeden yüzüme doğru konuşurken üfledi.
"Tanımak isteyeceğin biri değilim, sandığın gibi biri hiç değilim. Çok fazla kurcalama Küçük Hanım..." konuşması ürkmemi sağlarken başımı sağa çevirdim zira bu yakınlık kanımın sebepsizce kaynamasına neden oluyordu. Uzaktan göründüğü kadar yakından daha da yakışıklıydı.
"Uzak dur benden." Burnundan gülüp önümden çekildi. Neden yaptığı anlamadığım bu hareketi beni oldukça korkutmuş ve tedirgin etmişti. "Eve gitmek istiyorum."
"Hay hay, gidelim." Rahat bir tavırla çıkışa doğru yöneldi. Bende onu takip edip asansöre binmek için hızla ilerledim. Elindeki sigarasını çoktan söndürüp çöpe atmıştı. Asansöre binip indiğimizde kalabalık çoktan dağılmıştı. Park yerine doğru giderken yanından geçtiğimiz bir oyuncak dükkanında gözüme çarpan atlı karıncalı müzik kutusu oldukça güzel duruyordu. Çeşit çeşit duran vitrinde gözüme sadece o çarpmıştı. Kar küreleri, peluş oyuncaklar yerine o gözüme çarptı. Hayran hayran bakarken bir anda bulunduğum durumun farkına vardığımda arkamı dönmüştüm ki arkamda olduğunu fark etmediğim Batuhan'a çarptım.
