8 Kuralla Hayatta Kal

38. Bölüm: Kural 8

Ssselllammmm^^^

Nasılsınız, heyecan var mı heyecan???

Hadi bakalımmm finale adım adım giderken beni birazcık mutlu edin ve hem bu bölümü hemde diğer bölümleri oylayın :))

Oylama ve yorum yapanları zaten instagram hesabımdan paylaştım ve öne çıkanlarıma ekledim. ( #ozlempoyraz02_)

Sol alt köşedeki '🌟'a basıp, satır arası yorumlarınızı da eksik etmezseniz sevinirimmm....

Keyifli okumalar😍

FİNALE SON 2 BÖLÜM

38. Bölüm: Kural 8
"Kararlı olmak hayatta her zaman mümkün olunması gereken bir duygu..."

O gün biraz daha Batuhan ile kalmak, vakit geçirmek istedim ama ona önemli bir telefon geldiğinde beni eve bırakıp gitmişti. Bende tüm gün evde leyla gibi dolaştım, evi temizledim, ilk defa kendime yemek yaptım, kek yaptım en sonda da ders çalışıp günü sonlandırdım. Dün hayatımın en güzel, en özel ânıydı. 23 Ekim...seni sonsuza denk hatırlayacaktım. Benim ilk öpücüğümdü Batuhan, ilkimdi. Acaba bende onun ilki miydim?

Üç gün sonra başlayacak okulum için yavaş yavaş hem hazırlık yapıyordum hem de derslerimi ihmal etmemek ve unutmamak için sık sık ders çalışıyordum. Sabah uyandığımda kahvaltımı yapıp annemlerle 45 dakikalık bir görüşme yaptıktan sonra hemen ders çalışmaya başladım. Bu yılı sorunsuz bir şekilde bitirsem çok rahat edecektim. Okulumu bitirir bitirmez hemen ailemin yanına dönecektim ve orada öğretmenlik yapmayı planlıyordum ya da çevre illerde ama bu defa kesinlikle ailemden uzakta kalmak istemiyordum. Yeterince uzak kalmıştım artık bir dakika bile uzak olmak istemiyordum.

Şimdi ise bugün yağmurlu olduğu için evde yapabileceğim bir şey olmayınca kahvemi alıp camın önündeki koltuğumda dışarıdaki yağmuru izlerken bu defa hiçbir şey düşünmek istemedim, o hariç... Batuhan...

Onunla şimdiye kadar birçok anı kurmuştum kafamda. Sanırım artık biz olmuştuk onunla, Sevgili... Beni öpmüştü, beni herkesin geçtiği yerde en önemlisi de beni sırf susturmak için öpmüştü. O ânı hâla unutamıyordum çünkü ilk defa biri beni öpmüştü, ilkti. Burak bile kaç defa öpmek istediği için onu reddetmiştim ama bir anda Batuhanla öpüşmem, onun kaderim olduğunu söylüyordu. Aslında başka bir şeyde söylüyordu iç sesim; seni susturacak birçok vakit geçirdiniz, neden dün?

Nedendi, neden bir anda beni öptü, öpmek istedi? Neler oluyordu bilmiyorum ama bir yanım o kadae mutluydu ki sanki içimdeki kız çocuğuna bir pamuk şeker vermişimde mutluluktan şarkı söylüyordu fakat bir diğer yanım giderek zifiri karanlığa doğru ağıran bir oda da köşeye sinmiş ağlıyordu, neden ağlıyordu, neler olacaktı? Hislerimde hiçbir zaman yanılmamıştım ve kesinlikle bunda da yanılmayacaktım.

Telefonum çaldığında hızla düşüncelerimden çıktım ve beni arayan Nil'in çağrısını açtım.

"Efendim Nil?"

"Hazal, neredesin, yanına gelecektim?"

"Evdeyim, istediğin zaman gelebilirsin." diye mırıldandım kahve bardağımı masaya bırakırken.

"Tamamdır güzelim on beş dakikaya oradayım."

Kapatmadan son kez konuştum. "Ha Nil, evde Türk kahvem bitmiş gelirken sizin marketten alır mısın?"

"Tamam canım." Telefonu kulağımdan çekecekken Nil'in yanında bir erkek sesi duydum, Emre'nin sesiydi bu, beraberlerdi. Ama Nil konuşuyordu kaygılı bir şekilde. Telefonu kapatıp kapatmamak arasında kalsamda son anda ismimi duymamla telefonu kapatmak yerine hoparlöre aldım.