-Hayatta kalmak istiyorsan kurallara uymak zorundasın...
En büyük hayali bir gün öğretmen olup öğrencilerinin hayatlarına dokunup onlara geleceği emanet etmek. Izmirden okumak için kalkıp hiç bilmediği, büyük şehir olan İstanbul'a gelip okurken haya...
Lütfen bölüme başlamadan önce YORUM VE OYLAMA YAPMAYI unutmayınnnn :(((
Okunma sayısı kadar oylama gelmiyorrr lütfen emeğe karşılık istiyorum... :((
Keyifli okumalarrr^^🌹
18. Bölüm: Boks Ringi "Bir nokta gibi hissedilmek dünyanın en onur kırıcı durumuydu..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1 Hafta sonra...
Yeni bir sayfaya başlamak yeniden doğmak gibidir. Bir karar alırsın ve bu kararın belkide bunca zamandır yaptığın en doğru adımındır. Bu adımı atmak için önce bir şeyler yaşaman, zorlu yollardan geçmen ve birçok şeyi geride bırakmanma başlar. Tertemiz bir sayfanında tertemiz bir iyilik dolu başlangıcı olmalı, bana göre... Ben ilk sayfamı kendime yapacağım iyilikle doldurdum. Hayatıma en baştan başladım, yeniden doğdum ben artık...
Buraya kadar gelmemde, bazı olaylae yaşayıp görmemde emeği geçen herkese şuan tek tek teşekkür etmek istiyorum. Onlar olmasaydı belki de ben şuan hâla o aptal Hazal olacaktım ama artık o yoktu. Güçlü her şeyin üstesinden gelebilecek olan Hazal Akyol vardı artık.
Annemler dün gece gitmiş ve evde artık tek başıma kalmıştım. Onlara şu on gündür o kadar çok alışmıştım ki onların şuanki yokluğu beni yalnız hissettiriyordu, her zaman olduğu gibi.
Kendimi bir hafta önceye kadar daha dinamik hissediyordum, toparlanmıştım. Zorundaydım zaten kendimi toplamakta. Güçlüydüm ben. Güçlü insanlar gibi bende hayata tutunacaktım. Her aldatılan kadınların yaptığı gibi bir hafta ağlayıp ikinci hafta dimdik ayaktaydım.. Biz kadındık zaten üstesinden gelemeyeceğimiz hiçbir şey yoktu. Aslanlar gibi her işin sonunda eski kendimize kavuşmuştuk.
Aradan bir hafta geçmesine rağmen ben gayet iyi durumdaydım. O gecenin akşamında biz eve geç geleceğimizi haber verdikten, kafamızı dağıttıktan sonra evlerimize dağılırken bizde Nil ile ayrılmıştık. Eve geldiğimde herkes uyumuştu. Sessizce ağlayarak odama girip duşa girmiş ve hiçbir şey düşünmeden uyumuştum. Ertesi sabah annem çökmüş halimi gördüğünde ona Burak ile ayrıldığımızı söylemiştim. Annem daha fazla üzerime gelmemiş ve birkaç gün beni rahat bırakmıştı. Tam da annemlerin geldiği zamana denk gelmesi onlarla vakit geçirmemi engellemişti. Kısa bir süre sonra annemlerin gitmesine yakın kendime gelip annemler gittikten sonraya ağlamamı erteleyip onlarla vakit geçirmiştim. Babam gitmeden bir önceki akşam ısrarla Batuhan'ı tekrar çağırmamı istemiş ancak ona Batuhan'ın bir iş dolayısıyla şehir dışına çıktığını söyledim. Bu duruma çok üzülse de bu durum beni günler sonra biraz güldürmüştü. Askerlik arkadaşlarını yıllar sonra bulduğunda bu kadar görüşmek istememişti... Hayat işte kimini güldürüyor kimini ağlatıyor. Ağlayan taraf olmamak için ayaktaydım, dimdik halime.
