-Hayatta kalmak istiyorsan kurallara uymak zorundasın...
En büyük hayali bir gün öğretmen olup öğrencilerinin hayatlarına dokunup onlara geleceği emanet etmek. Izmirden okumak için kalkıp hiç bilmediği, büyük şehir olan İstanbul'a gelip okurken haya...
3. Bölüm: Korku "Savunmasız hayat olacak kötülüklere karşı davetiye çıkarır..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geldiğimiz bar oldukça sakin ve güzel bir yer demek isterdim ama nerede ayyaşın teki, nerede birbirini utanmadan dans pistinde yiyişen insanlar hepsi sanki bu bardaydı! Emre'nin sık geldiği ve arkadaşının barıymış ve bizi de her zaman oturduğu koltuklara yönlendirmişti. Zengin olmal böyle bir şeydi herhalde? Oturalı çok geçmeden gelen garson bizi görünce gülümseyerek yanımıza geldi.
"Hoşgeldiniz Emre Bey. Sizde hoşgeldiniz hanımlar. Ne alırdınız?" Emre bize dönüp aynı samimiyetle konuşmaya başladı.
"Hoşbulduk. Ne içersiniz kızlar?" Nil ile birlikte garsona hafif bir baş selamı verdik. Nil bana dönünce kaşlarımı havaya kaldırdım ve o hemen garsona dönüp konuşmaya başladı.
"Biz Meyve Kokteyl'i alsak iyi olur." Emre de hafif bir içki isteyip garsonu yolladı. Böyle yerlerde asla içki içmezdim. Hayatımda 1-2 kere içtim ve pişman olup bir daha içmemek için tövbe ettim.
Emre Nil'e dönüp sohbet etmeye başlayınca bende ortada sap gibi kalmıştım. Umarım iyi bir çocuktur ve Nil ile birlikte güzel bir çift olurlar.
22 yaşında genç bir kız olmama rağmen böyle yerlere asla gelmezdim. Birkaç defa Nil ile gelmiştik ama kendimi huzursuz hissedince geri dönmüştük. Nil ile o kadar çok farklı karakterlerdik ki, ben huzur isterken o hep eğlence isterdi. Nil ile aynı yaştayız fakat isteklerimiz hep farklıydı ama birbirimizi hep bir şekilde tamamlamıyorduk. Sakin ve huzurlu bir hayat istiyordum. Aileme yük olduğumu düşünüyorum. Ben burada bir ev tutmuş oturuken onlarda orada kalıyorlardı. İlk zamanlarda okuluma ödedikleri paranın haddi hesabı yoktu. Onlara yardım etme amaçlı part-time bir işe girmeyi planlıyordum fakat sınavlar yüzünden bunu başka bir zaman ertelemek zorunda kaldım. Ailem İzmir de ben ise İstanbul da yaşıyor, okuyordum. Ben üniversiteyi kazanınca ailemin benimle birlikte gelme gibi bir şansları yoktu. Çünkü küçük kız kardeşim Hande ilkokul 2'ye gittiği için onun eğitimini yarıda bırakmamak için benimle gelemediler. Ara tatillerde ya ben giderdim onların yanına ya da ailem gelirdi. Yakın zamanda yaklaşan bir ara tatil var ve Annem ve Babam uzaktan bir akrabamızın Mardin'de olacak düğünleri için Mardin'e gidecekler ve Kardeşimi gitmeden önce bana bırakacaklarını söylemişlerdi. Yani birkaç hafta sonra evde tek olmayacaktım.
Kendi kendime konuşmayı sevdiğimden içimden keşke gelmeseydim dedim. En azından eve gider derslerime çalışırdım. Dördüncü ve son sınıfta olduğum için birkaç ay içinde gideceğim staj yerini araştırıyordum. Araya girecek olan ara tatil ile staj yerlerimizi hemen bu hafta içi bildirmemizi istediler. Çocukları seviyordum. Onlarla da iyi anlaşıyorum diye Çocuk Gelişim bölümünü seçtim. Hiçte pişman değilim. İleride evlenirsem eğer çocuğuma nasıl bakmam gerektiğini, bir ebeveyn olarak ne gibi sorumluluklarım olduğunu bilmeyi istiyorum. Artık ne yazık ki hiçkimse kendi çocuğunu nasıl büyüteceğini bilmeden doğuruyor. Bende bu gibi olayları göz önünde bulundurarak bu bölümü okumaya karar verdim. Hem öğretmen olma gibi bir şansım varsa bunu çok iyi değerlendirmeliydim.
