-Hayatta kalmak istiyorsan kurallara uymak zorundasın...
En büyük hayali bir gün öğretmen olup öğrencilerinin hayatlarına dokunup onlara geleceği emanet etmek. Izmirden okumak için kalkıp hiç bilmediği, büyük şehir olan İstanbul'a gelip okurken haya...
Bölüme başlamadan önce lütfen OYLAMA VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYINN!!!!
Yukarıdaki müziği açmayı da unutmazsanız sevinirimmm :))))
Keyifli okumalar^^^
17. Bölüm: Yara "Sahi yara almadan kurtulan var mı savaşlardan?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kimdi o evdeki herif?" Karşımda oturmuş benden açıklama yapmamı bekliyordu. Parka geldiğimizde beni arabada bekliyordu. Nil ve Hande parkta oyalanırken bende hemen Burak'ın yanına gelmiştim. Arabaya bindiğimde itibaren kızgın bir boğayı andırıyordu. Fakat hiç üzülmüyordum. Yaşattığını yaşamaya şimdiden başlamıştı ve bunu beni çok mutlu ediyordu.
"Sen neden böyle yapıyorsun Burak? Ne bu böyle kıskanmış tavırlar?"
"Kıskandım kızım seni, var mı itirazın," başını bana döndürüp üstüne basa basa konuştu. "Kıs-kan-dım." Bu hali o kadar hoşuma gitmişti ki kendimi gülmemek için zor tutuyordum.
"Bunca zaman beni kıskanmadın da şimdi mi kıskanmaya başladın?"
"Hazal konuyu değiştirmeye çalışma. Kimdi o adam?"
"Arkadaşım, oldu mu?" diye mırıldandım bozulmuş gibi.
"Ben niye tanımıyorum o arkadaşını?"
"Sen benim arkadaşlarıma karışamazsın tamam mı?" Konuşmamız tartışma boyutuna kadar gideceğini anladığımda sesimi daha yüksek çıkartarak bağıracakken camım tıklandı. Dönüp baktığımda Nil bizi izliyordu.
Camı açtığımda hemen konuştu. "Kızım ne yapıyorsunuz siz ya? Sesiniz duyuluyor." Burak'a ölümcül bakışlar atarken arabadan indim.
"Hazal bin şu arabaya, konuşmamız daha bitmedi."
"Yarın atacağım konuma gel orada konuşuruz. Şuan eve gitmem gerek." Hızla uzaklaşıp Hande'yi de alıp eve döndük.
***
Nil de tekrardan bize gelip kaldığımız yerden planımıza devam ettik.
"Bizim çocuklara da söyledin mi?"
"Hepsinin haberi var yarın gelecekler."
Üzgün bir şekilde ona baktım. "Selim bana kırgın mı?" Nil başını kaldırıp bana baktı.
"Bilmiyorum ki..." diye mırıldandı. Onu en mutlu gününde yalnız bırakmıştım. Bana kırgın olmakta, kızgın olmakta sonuna kadar haklıydı. Kendi derdime düştüğüm için de onu tamamen unutmuş ve gönlünü almakta hiç aklıma gelmemişti.
"Peki, bitti mi her şey. Sıra sizinkileri akşam bize davet etmekte."
"Ha ona gerek kalmadı canım. Annemler zaten yarın akşam buraya geleceklermiş." Gülümsedim.
