8 Kuralla Hayatta Kal

37. Bölüm: Kural 7

Seelllammmm^^^

Biz geldikkk, hadi bakalımmm finale doğru giderken şu yüzümü güldürün...

Oylama+Yorum= Sizde

Lütfen oylamanızı ve yorumunuzu esirgemeyinnn...

10. 11. 2021♾

FİNALE SON 3 BÖLÜM🌟

37. Bölüm: Kural 7
"Ne kadar cesaretli olursan o kadar iyi bir savaşcı olursun..."

Yorgunluğum hiçbir zaman mental olmadı. Hep daha çok çalıştım, en iyisi için, en rahatı için... bu yüzden insanlarla ilişkimi bir zaman sonra kesip kendime ayırdım. Birkaç arkadaşım dışında kimseyle muhattap olmayıp geleceğim için hep çok çalıştım. Başardım, geleceğimi kurtardım ve üniversiteyi kazanıp hayallerime bir adım daha yaklaştım. Şimdi istediğim üniversitede istediğim bölümü okuyup bu yıl mezun olacak ve karşıma çıkacak her bir çocuğun hayatına dokunacağım. Onlara iyi bir dünya emanet edebilmek için kendilerinden bazı şeylerden vazgeçip dünyayı onlara bırakabileceğimizi anlatıp onları karşılacakları şeylere hazırlayacağım. Peki kendim için ne yapacaktım onlara yardım ederken?

Birkaç gündür içime gelip yerleşen 'korku' hissi yakamı bırakmıyordu. Bana bir şey demek istediğini anlıyordum ancak ne olduğunu çözemiyordum. Sanki... sanki birkaç gün sonra hayatım sonsuza denk değişecekti, çok büyük bir değişiklik olacaktı ama neydi, neydi bu his? Birini mi kaybedecektim yine yoksa bana mı bir şey olacaktı?

Korku hissi hiçbir zaman yakamı bırakmamıştı aslında hayatım boyunca. Bir işe veya herhangi bir şey yapsam ilk korkum benimle oluyordu. Yapabilir miydim, bana bir şey olur muydu, çevreme zarar verir miydi? Hiçbir zaman bırakmadı. Hep korktum ama hiç belli etmedim taki o karşıma çıkana kadar. Bar gecesi... aslında çevremdeki herkes çok güçlü olduğumu ve bunu nasıl yaptığımı sorarlardı fakat ben aslında içten içe hep korkardım. Sırf beni korkağın ve eziğin teki olduğumu bilmesinler diye hep içimden korktum. İçten içe aslında hep korkağın ve eziğin tekiydim, beceriksiz ve işe yaramayan biriydim. Ne kadar ailem bunu bana hissettirmese de sakardım, bir işe başlarken korkardım. O gece de aynısı oldu. Korktum ama yine de içten içe daha da korktum. Kimse duymadı o gece sesimi, kimse gelmedi yanıma. O duydu beni, o geldi kurtardı beni. Bana yaptığı teklif ilk söylediğinde saçma gelse de ona ihtiyaç duydum belki o korkağın ve eziğin teki Hazal'ı yok eder yerine daha da güçlü bir Hazal getirir dedim. Öyle de oldu mu bilmiyorum ama korkum şimdi diğer korkularıma göre daha da çoktu. Bu his bana birini kaybettirecek miydi?

Dün bolca beraber vakit geçirdikten sonra Emre ve Batuhan bizi evlerimize bırakıp dağıtıldıktan sonra eve girer girmez içime bir kuşku düşmüştü. Staj yerimi ayarlayamamıştım ve geçen grupta okuduğum kadarıyla herkes yerini ayarlamıştı, bir ben kalmıştım. Birkaç yere haber yollamıştım ancak kimse geri dönüş yapmamıştı. Yorgun olduğum için eve girdiğimde hemen hızlıca bir duş aldıktan sonra saçlarımı kurutmadan uyumuştum.

Sabah erkenden kalktığımda keyifim pek yoktu ancak regl olduğum için sürekli yemek yemek istiyordum bu yüzden kendime kahvaltı hazırlayıp kahvaltımı yaptım. Ders çalışmak için salonda kendime ortam ayarlarken kapı zili çaldı. Kolumdaki saat dokuz buçuğu gösteriyordu, kim gelirdi ki bu saatte? Elimde duran kitapları masaya bırakıp kapıya ulaştım. Kapı deliğinden bakmadan açtım. Kimdi bu?

"İyi günler Hazal Hanım," elinde küçük siyah bir kutu ile genç yaşlarda bir delikanlı bekliyordu. "Beni Batuhan Bey yolladı bunun için,"

Elindeki kutuyu bana verdiğinde ben kutuya bakarken tekrar ona döndüm. Bu defa da cebinden bir kağıt çıkardı. "Bu da size iletmemi söyledi. İyi günler."