8 Kuralla Hayatta Kal

40. Bölüm: Veda

Selammm :')

Nasılsınız keyifler yerinde mi???

Ben sanırım biraz üzgünümmmm, bugün son kez geldikkk :((

Üzgün müsünüz?

Hadi bakalım çok fazla sizi oylamayayım hemen başlayın bölüme.

Bu bölüm kitap sayfası olarak tam 30 sayfaya denk geliyor lütfen oy vermeyi unutmayın♥️♥️💜

Ama lütfen bari final bölümü için bu kez oylama ve yorum yapın.?

Yukarıdaki müziği açmayı, oylama yapmayı ve satır arası yorum yapmayı unutmazsanız sevinirim...

Yukarıdaki müziği kesinlikle dinleyin bence, çünkü tam bu bölümlük bir müzikkk🎵

Tarihi de hemen buraya bırakalım.

01.12.2021

Son kez,

Keyifli okumalar😥🦋

40. Bölüm: Veda
"Her veda bir vazgeçişmiş,.vazgeçtim sevgilim bu gece bizden..."

Son bulan yaşam değil, son bulan insan değil, son bulan hayat... hayatın ta kendisi. Yaşıyoruz, nereye gittiğimizi bilmeden, amacımız olmadan, sevmeden sevilmeden sadece yaşıyoruz. Fakat hayata neden geldiğimizi sorgulamıyoruz, amacımızı öğrenmiyor kendimizi korumuyoruz. Neden diye sormuyoruz mesela. Neden geldik biz bu dünyaya? Her nefesin bir yaşama amacı var ancak hepimizin nefes alışı aynı. Amaç hiçbir zaman nefesi aldığımız olmadı, kim daha çok nefes alıyorsa en çok yaşamayı hak etmiyordu mesela. Fakat öyle bir gençlik yetişti ki insanlar artık aldıkları nefesin bile hesabını verir oldular. Sorguluyorlar işte, neden nefes alıyorum, neden yaşıyorum?

Benim cevabım her zaman ailem içindi. Tutanacak bir dalım vardı benim. Yaşayan arkamda dimdik duran yaptığım her işin arkasında olan bir anne ve babam ve beni annem babam yalnız bıraksa da tek başıma bırakmayacak bir kız kardeşim. Başka hiçbir dayanağım veya dalım yok. Sevgi dolu bir ailede büyüyem, yeri gelince tartışmalarımız, kavgalarımız ve en çokta birlikte attığımız kahkahalarımız... bunların hepsi benim hayata geliş için bir nedenim, ve onlar için tutunduğum amacım. Çevremde çok görmüştüm hayata karşı bir amacı olmayan insanlar, ben olmadım onlar gibi, ben hep belli bir amaç doğrultusunda ilerledim hayatım boyunca, öyle de devam edeceğim, son nefesime kadar...

Dünkü magazin haberlerinden sonra annem ayrı babam ayrı hatta hiç görüşmediğim akrabalarım ayrı aramıştı beni. Bende anne ve babamın benim arkamda durdukları gibi dimdik durarak onlara haberleri doğruladım ve hatta belki abartarak evleneceğimizi bile söylemiş olabilirdim. Annem verdiğim her kararın arkasında olduğu için ve yeni bir ilişkiden çıkıp böyle bir yeni ilişkiye atılmam da biraz şoka uğrayıp sonradan rahatlatıp arkamda dursa da babam için böyle bir şey söyleyemecektim. Karşı çıkmıştı, son senemde böyle bir ilişkimin benden değil de kocaman harflerle magazinden öğrenmek onu bir hayli kızdırmış ve kırmıştı.

Yorgundum, dünden beri susmayan telefonlarıma cevap vermek yerine sessize alıp yastığın altına atmıştım. Sabah erkenden uyanamamış gece geç uyumuştum. Eve gelir gelmez sanki hissetmişler gibi annemler aramıştı, onlarla tartışma yaşadıktan sonra oturup saatlerce ağlamış ve uyumuştum. Sabahta erken kalkamamıştım ancak Nil sayesinde uyanabilmiştim.

Koltukta Nil'in dizine uzanmış gözlerimi kapatıp sessizliği dinliyordum. Gözlerim dolmuştu ancak açarsam ağlarım diye açamıyordum. Nil ise elinde telefon ile dinlemek istediğim sessizliği magazinde yazan haber başlıklarını okuyarak bozuyor ve engelliyordu.