Selammmm^^^
Çok geçmeden biz geldikkk!!!
Nasılsınızzz???
Biraz zorlu bir süreçten geçiyorum lütfen oylama ve yorum yaparak bana destek olabilirsiniz <3
Keyifli okumalarrr🌸
FİNALE SON 7 BÖLÜM
33. Bölüm: Ölüm
"Hayatta rüya olmasını istediğimiz her şey gerçek..."
Kendimi kötü hissettiğim anda hemen kahvemi yapar her zaman salonumda bulunan battaniyemi üzerime alır ve dinlendirici bir müzik açar kahvemi yudumlarken kendimi neden kötü hissettiğimi düşünürüm. Neden böyleydim, neden kendimi kötü hissediyorum, neden nefes almak varken ben boğuluyordum? Saatlerce kafa patlarsam da hiçbir sorumun cevabını asla bulamazdım. Nerede yanlış yapıyordum tam olarak bilmiyordum ve bu yüzden hep düşünerek zaman kaybedip hayatı kaçırıyordum. Evet, insanlar hayatlarını yaşarken ben düşüncelerimde boğuluyordum. Yoruluyordum ve bunu yorgunluk olarak değil de, cevabını bulmadığım sorular için kendimi bir çeşit cezalandırma yöntemim olarak tanımlıyordum.
Yıllarca hayalini kurduğum üniversiteyi kazanıp bilmediğim bir şehre gelip yeni bir hayata başlamıştım. Yurt çıkmadığı için ev tuttuğum bu şehirde hayatımın aşkını bulacağımı hiç bilmezdim. Tüm okulun o çocuğa aşık olduğu o çocuğun bir gün benim sevgilim olacağını da. İlk zamanlar cicim aylarıydı ilişkimiz, fakat daha yeni anlıyorum bir zaman sonra ilişki her şeyi öldürür; sevgi, saygı, ve aşkı... kendimi kaptırmıştım bir masala ve bu yolda bana gerçekleri söylemek yerine mutluluğumu bozmamak için susan arkadaşımı bile görmemişim.
Bu ilişki bitti diye üzülüyor muydum, tabii ki hayır. Aksine bir beladan kendimi tam zamanında kurtarmıştım. Belki de o masala inanıp onunla evlenecektim ve yine aynı şeyleri evliyken de yapacaktı. Ya evlenseydik, ya çocuğumuz olsaydı? Düşünmesi bile berbat bir şeydi!
Bu şehri tabii ki kötü hatırlamayacaktım, iyi anılarım da vardı. Ev sahibim mesela, Fatma Teyzem... bana hep bir babaanne sevgisiyle yaklaştı. Huysuz olduğu kadar yumuşak ve sevgi dolu bir kalbi vardı. Bazen anlaşamasakta ona bağlanmıştım ve ne zaman kendimi kötü hissetsem hemen yanına gider onu dinler kendime gelirdim. Sanki bir büyü vardı kendisinde, insan onun yanına ne zaman gitse tüm dertlerinden, kederlerinden hep kurtulurdu. Peki şimdi dertlerimi kime anlatacaktım?
"Üzgünüm, başınız sağ olsun,"
"Fatma Hanım'ı kaybettik..."
Doktorun açıklaması ile beynimizden vurulmuşa döndüğümüzde ayaklarım hislerini kaybetti ve yere düşmek için harekete geçti ancak biri hızla beni tuttu ve benimle birlikte yere oturdu, tam hastane koridorunun ortasına. Kulağımda başlayan uğuldama önüme ağlayarak çöken Nil'i duymuyordu. Neden ağlıyordu Nil, neden ayaklarım hislerini kaybetti?
"Üzgünüm, başınız sağ olsun..."
"Üzgünüm, başınız sağ olsun..."
"Üzgünüm, başınız sağ olsun..."
"Üzgünüm, başınız sağ olsun..."
"Fatma Hanım'ı kaybettik..."
"Fatma Hanım'ı kaybettik..."
"Fatma Hanım'ı kaybettik..."
"Fatma Hanım'ı kaybettik..."
Ve o an anladım onu kaybettiğimizi ve o an ilk defa çıktı boğazımdan o feryat.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
8 Kuralla Hayatta Kal
Mystery / Thriller-Hayatta kalmak istiyorsan kurallara uymak zorundasın... En büyük hayali bir gün öğretmen olup öğrencilerinin hayatlarına dokunup onlara geleceği emanet etmek. Izmirden okumak için kalkıp hiç bilmediği, büyük şehir olan İstanbul'a gelip okurken haya...
