8 Kuralla Hayatta Kal

29. Bölüm: Yakınlaşma

Selammmm^^

Uzun bir aradan sonra tekrar geri geldikkk!!

Nasılsınız keyifleriniz yerinde mii???

Yerinde olsun çünkü bu bölüm sizi daha da mutlu edecek. Çünkü beklediğimiz bir bölümü okuyacaksınız şuan❤

Keyifli okumalarrr🌹

29. Bölüm: Yakınlaşma
"Bir konu, tonlarca düşünce... yer bitirir insanın aklını..."

Bir adım geri gidip onunla aramızdaki mesafe bir adım da olsa mesafe koydum fakat o bunu engelleyip bir adımıma karşılık iki adım atıp aramızdaki mesafeyi en aza indirdi. Korkuyla ve telaşla apartmana girecekken kolumdan sert bir şekilde tutup apartmana girmemi engelledi.

"Bırak kolumu hemen!" diye mırıldandım öfkeyle.

Kızgın boğayı andıran bakışları ile dişlerinin arasından konuştu. "Neden yaptın bunu bana?!"

"Bırak kolumu diyorum sana! Ne'yden bahsediyorsun, bırak!"

"Neden diyorum sana kızım neden! Ne yaptım ben sana?!"

Kolumu kurtarmaya çalıştıkça daha da sıkı tutuyordu. Yarına kolumun moraracağını adım kadar biliyordum. Gözlerim bu acıyla dolarken tekrar bağırdım ona.

"Bırak kolumu Burak! Canımı acıtıyorsun!"

"Sende benim canımı acıttın ben kalkıp bir şey dedim mi sana, hah dedim mi?!" İki eliyle kollarımı tutup sırtımı apartman girişine yasladı.

"Bak bırak beni yoksa bağırırım!"

Sinsi bir kahkaha attı. Şuan birinin bizi görüpte yanlış anlamasını istemiyordum. "Bağırsan ne olacak lan! İlk önce uzak duruyorsun sonra doğum günümü kutlama bahanesiyle beni tüm Türkiyeye rezil ediyorsun! Bunun hesabını sormayacağım mı sandın!"

Kafasını bana yaklaştırırken üflediği nefesi ile yeni anlamıştım, içmişti. Koku midemi bulandırken ve bana, karşısındaki bir kadına bağırmasi beni daha da sinir ederken büyük bir güçle onu ittirdim ve sendeleyip kollarımı bıraktı. Bu hareketim üzerine sallanarak yere düşerken kolumun acısını umursamadan yerde atan pisliğe haddini bildirmek için bir tekme attım beline doğru.

"Ne hesabından bahsediyorsun sen be, heh, ne! Beni sayamayacağım kadar kızla aldatıp bir de benimle sevgili olmanı nasıl kaldırabilirdim sen söyle aşağılık herif! Sen olsan bunu yedirebilirdin mi kendine? Çokta iyi yaptım çokta iyi bir intikam aldım, keşke daha fazlasını yapıp seni tüm dünyaya 'rezil, pislik, sapık' biri olarak tanıtsaydım!" Gözlerimden akan tek tek düşen yaşlar onun üzerine düşerken acıdan kıvranan Burak'a baktığımda onun kalkma ihtimali sıfırdı. Onu burada bırakıp apartmana yöneldim ancak arkamdan tekrar bağırdı. Dönüp baktığımda ayağa kalkıyordu.

"Hazal! Hazal bekle!" diye sarhoşluğun verdiği etkiyle yarım yamalak adımı sayıklasa da onu umursamayıp kapanmış apartman kapısına baktım. Öfke ve korkuyla bir kapıya bir de üzerime gelmeye çalışan Burak'a baktım. Kısa sürede yanıma geldiğinde beni kendine döndürüp alkol kokan nefesini yüzüme doğru  üfledi.

"Bana bak kızım, ben seni hâla seviyorum anladın mı seviyorum!"

Kolumu ondan kurtarmaya çalışıyordum fakat alkollü olmasına rağmen çok sıkı tutuyordu kolumu.

"Bırak beni, kendinde değilsin!" Koca mahallede sesimi birinin duymaması neden kadınların öldürüldüğünü bir kez daha hatırlattı bana. Bu defa gözlerimden akan yaşlara izin verdiğimde beni öpmek için bir girişimde bulundu ancak yüzümü çevirmemle bu fırsatı ona vermedim.