Hayalet Sokak

Bilinmeyen sen miydin?

Medya : Mehdi , Zehra

Bölüm sözü:Ya birine doğru koşmaktır sadakat, ya birinden kaçmaktır. Kaçtığın şeye önünde sonunda yakalanmaktır sadakat.

🍃🍃🍃

Gözlerimi usul usul açıp etrafa baktım. Hava henüz aydınlanmamıştı, Mehdi gece işi olduğunu söyleyip gitmişti, bende o gittikten sonra kapıları tembihlediği gibi kilitleyip uyumuştum gelin görün ki rahat edememiş yine kargalar bokunu yemeden kalkmıştım.

Terasa çıkıp odaya hava girmesi için cemekanı kaydırdım, gözlerimi kapatıp derin bir nefes çektim. Havalar git gide daha da ısınıyordu, bu sıcaklık normalde beni bunaltsada şu sıralar o bile güzel geliyordu gözüme, galiba aşk bütün olumsuzlukları olumlu yapmaya meyilliydi.

Artık Mehdi'yi sorgulamayı bıraktım belkide alışıyordum, bu sokağa ona ona ait olan herşeye, ne zaman başladığını bilmediğim bu yeni hayatın büyüsüne çoktan kapılmıştım, sorgulamıyordum artık, çünkü biliyordum ki herşeyin bir zamanı vardı, onunla mutlu olmak olmaya çalışmak bana yetiyordu, hem başka bir insanın hakikati, onun sana açıkladığı şey değil, açıklayamadığı şeydedir.bu yüzden onu anlamak istersen, söylediğine değil, söyleyemediğine kulak ver. insan sustuğu şeyler kadardır ve insan insanı, anlatamadığı yerden anlaya biliyorsa yakındır diyordu yazar bir kitabında artık o anlatmasa da nasıl bir yaraya sahip olduğunu anlayabiliyordum. Bazen hikayeler farklı da olsa acılar aynıdır, hissettirmesede anlatmasa da derinlerde bir yerde bütün ruhunu acıyla kaplayan bir yarası olduğunu biliyordum.

Ketlla sıcak su ayarlayıp kendime kahve yaptım, canım kahvaltı yapmak istememişti, bulaşıkları hızlı bir şekilde yıkayıp üzerimi değiştim. Mehdi'nin verdiği anahtarla kapıyı güzelce kitledim ve cebime attım

Pastaneye geldiğimde kapının önünde oturmuş kapının açılmasını bekleyen bir adet Eda yi görmeyi beklemediğim için hızla yanına gittim beni görür görmez ayağa kalkmış yapmacık bir gülüş atmıştı.

"Ne işin var senin burda Eda, senin işte olman gerek miyor mu?"

"Sanada günaydın çiçeğim"

"Günaydın günaydın da bir sorun yok değil mi ? "

"İçeri geçelim mi ?" Dedi yorgun sesi ile onu kafam ile onaylayıp içeri girdim, ters dönmüş sandaliyeyi düzenleyip bir ona bir bana yer ayarladım ve onu dinlemek için oturdum. Edanın konuşması için onu dürtüp

"Ee hadii" dedim.

"Ben iki haftadir ise gitmiyorum" söylediği şeyin şaşkınlığı ile ona bakıp anlamaya çalıştım daha sonra aklıma sürekli pastaneye gelip bize yardım etmesi gelince anladım. Demek o yüzden sürekli izinliyim ayağı yapıp buraya geliyordu iyi ama gece vardiyasında ne yapıyordu ,ben nasıl farketmedim ki onlar asla hafta sonu harici izin vermezlerdi.

"Nasıl, onlar mı çıkardı ne oldu çatlatma anlat "

"Ne olduğunu bilmiyorum, elime tazminatım verildi ve çıkarıldım, evdekilere söyleyemedim. Babamı biliyorsun elimden alır içkiye yatırır diye korkuyorum. "

"Ee anlamadılar mı geceleri vardıyasının yerine ne yapıyorsun "

"Geceleri Muratla oturuyoruz sabah olunca eve getiriyor. Gündüzleri de arada buraya geliyorum zaten bir kaç yere başvuru yaptım sonuçlarını bekliyorum, o zamana kadar da idare edeceğim. "

"Öyle olmaz. Yeni işin hayırlı olsun " ikimizin bakışlarına kapıya dönünce Sevda ablanın ciddi yüzü bir anda gülümsemeye döndü, ben söylediği şey ile çok mutlu olurken Eda hala anlamamıştı.