Hayalet Sokak

Kalbinize not düşün, hayat hesapla değil nasiple yaşanır

♡♡♡♡♡

Ben önde Mehdi arkada yürümeye devam ediyorduk, nereye gittiğimi bilmiyordum yürüyordum öyle işte. Neden ona evet dedigimi neden onunla bu oyuna ortak olmak istediğimi bilmiyordum ayaklarım yürüyor bense ona eşlik ediyordum.

Arkamı dönüp birden durunca mehdi de durdu hemde tam dibime.

"Şey daha yürüyecek miyiz "

"Bende tam bu soruyu ne zaman soracaksın diye merak etmiştim " cevap beklercesine yüzüne baktım. Baktım ama baktıkça ona çekildiğimi hesaba katamadım.

Kavisli kaşları ,uzun kiprikleri, uzun zamandır kesmediği sakalları o kadar muhteşemdi ki, sanki bir ressam onu özel olarak çizmiş ve ona beden dikmişti.

"Öncelikle seninle küçük oyunlardan başlayalım. Oyunun adıCesaret" bir adım geri çekilip,

"Nasıl bir oyun"

"Şu gördüğün apartman varya, zillerine basıp kaçacağız " şaşkınca ona bakıp ciddi olup olmadığını sorguladım, tam ağızını açıp itiraz edecekken buna izin vermeden elimden tutup beni o apartmana doğru çekmeye başladı.

"Mehdi dur ne yapıyorsun gecenin bu saatinde bak gel başka bir oyun bulalım hem sen çocuk musun ?" Mehdi beni dinlememiş önünde durduğumuz apartmanın zillerine bütün parmaklarıyla basmaya başlamıştı, daha sonra elimden tekrar tutup deli gibi koşmaya başladık. Pencereden dışarıya çıkan hatta arkamızdan hakaret eden insanları aldırmadan koşuyorduk. Nefesimin yetmediğini aldığımda boşta kalan elimi göğsüme koyup kendimi sakinleştirmeye başladım, Mehdi bunu anlamış olacak ki gördüğü ilk ara sokağa girip durdu.

"İyi misin?" Bunu sorarken nasılda sırıtıyordu anlatamam size.

"Sen bunu nasıl yaparsın ya görselerdi bizi"

"Sen hiç çocukken böyle şeyler yapmadın mi Zehra oyun oynuyoruz işte "

"Bana baksana sen " dedimde gözlerini gözlerime sabitlemiş

"Oyun oynayacak yaştamıyım ben." Gerçi oyun oynamam gereken yaşta bile oynayamamıştım ki.

Halalarım gelir kızım iki gün sonra el kapısına gideceksin iş öğren iş, Zehra ceyizine hazırlık yap anan öğretmiyor gel ben öğreteyim, Abi vallahi bu kızın okuyacağı yok bunu kocaya verin, kendi kızlarına gelince benim kızım okuyor mühendis olacak derdi. Böyle böyle beyinlerini yıkayıp bütün çocukluğumu elimden almışlardı hoş görüyorsunuz annemde dememişti sanane benim kızımdan diye, bir sillede o vurmuştu bana,

"Oyunun yaşı olmaz Zehra oyunun derecesi olur, zaten hayatımız bir oyun üzerine kurulu değil mi onların yazdığı bizim ise o yazılanı oynadığımız." Doğru söylüyordu, onların çevirdiği dümende biz sadece kuklaydık. Kafamı evet anlamında sallayıp ona hak verdiğimi gösterdim varsın bu gece çocukça oyunlar oynayalım zaten gece 12 den sonra yine bal kabağına dönüşecektim.

Bu sefer o eli tutan ben oldum fakat karşılığını almam geç olmamıştı. Biraz ilerledikten sonra gördüğüm ilk apartmanın ziline basıp kaçmıştık. Koşarken hem arkamıza bakıyor hemde kaçacak sokak arıyorduk. Biraz daha koştuktan sonra dar bir araya dönüp durdum fakat ardımdan gelen Mehdi-yi göremedim. Kendi etrafımda dönüp durdum Mehdi hala gelmemişti. Başka sokağa girmiş olma ihtimalini göz önünde bulundurup o sokaktan çıkmak için hızla yürümeye başladım, her an sönmeye yüz tutmuş sokak lambası içime bir korku salmıştı. Titrek sesim ile adını telafuz ettim.