Hayalet Sokak

Yaralarını benden saklama

15 Mayıs

"Hasta ziyaretinin kısası makbul. Yengem sanada geçmiş olsun, kısa zamanda seni mahallemizde görmek isteriz, Mehdim gitmeden görüşelim inşallah" Mehdi, Batuhan Abi ile tokalaşıp sarıldı, aynı şekilde Ali ilede tokalaştı. Bende Eda ve Feride ile vedalaştım. Batuhan abi Feridenin beni yorduğu konusunda onunla didişmeye başlayıp tam çıkacakları sırada, aynı anda kapı açılmış ve Sevda abla elinde kağıt ile içeri bağırarak girmişti

"Zehra Mektubunu aldım "

Zehra abla içerinin doluluğuna yutkunup elindeki kağıdı arkasına koydu. Suratına yapmacık bir gülümseme takıp "aaa sizde mi buradaydınız, hoş geldiniz, Eda kız sen burda ne arıyon pastaneyi kime bıraktın" dedi yapmak istediği şey konuyu değiştirmek, mektup olayını unutturmaktı.

"Kilitledim geldim, Sevda abla hani sanada haber verdim ya gelirken" Sevda abla Edaya kaş göz yaparken Eda anlamamış bir şekilde bir bana birde Sevda ablaya baktı.

"Merhaba, Mehdicim bunlar kim arkadaşların mı?" Mehdi'nin kaşları çatılmış ortalıkta neyin döndüğünü anlamaya çalışıyordu. Feride her zamanki sıcakkanlılığı ile

"Merhaba ben Feride, Zehra'nın Hayalet sokaktan arkadaşıyım" Feride bana bakıp gülümsedi

"Arkadaşız değil mi Zehra " Ferideye gülümseyip kafamı evet anlamında salladım. Mehdi çatık kaşları ile

"Hoş geldin Sevda abla. Neymiş o aldığın Mektup "

"Ne mektubu Mehdicim mektup demedim ben "

"Senin karşında 3 yaşında çocuk mu var."

"Bakayım aaa, yok valla canımsın Mehdim, benim biraz işim vardı hem odada kalabalık rahatsız etmemeyim ben sizi " Sevda abla gitmeye yeltendiğinde Mehdi durdurmuş Ali ise gülerek.

"Aha kaos geliyor en sevdiğim " dedi Batuhan abi Ali'nin kafasına bir tokat patlatıp gözleri ile dışarı çıkmasını işaret etti.

"Yenge , tekrar geçmiş olsun bana yol gözüktü " dedi çıkmadan da Edanın kulağına "odadan çıkıyorum ama olanları senden dinleyeceğim çilli " dedi Eda kolunu cimcikleyip odadan çıkmasını söyledi. Ne ara bu kadar samimiyet kurmuşlardı anlamamıştım.

Batuhan abi Sevda ablaya bakıp

"Bizde tam çıkıyorduk Sevda hanım bu arada ben Batuhan Mehdi'nin abisi sayılırım, "

"Çok memnun oldum Batuhancım, kalsaydınız ben çıkarım daha çok gelirim buraya "

"Yok yok, çıkalım biz öyle değil mi Feride, hem özel bir işimiz vardı seninle "

"Ne özeli be, benim seninle ne özelim olabilir "

"Yürü başımın belası ben sana anlatırım dışarıda" deyip hepimize gülümseme atıp Sevda ablaya da " kazanız mübarek olsun " dedi ve çıktı. Sevda abla hızla yanıma gelip elimden tuttu

"Kuzum seni çok iyi gördüm."

"İyiyim abla. Bugün ağrılarım daha az, iyileşiyorum" dedim

"Sevda abla. Biraz dışarıda konuşabilir miyiz?" Sevda abla yavaş yavaş arkasına dönüp Mehdiye baktı. Mehdi'nin mektup meselesini kurcalayacağı biliyordu.

"Tabi ablam konuşalım, kuzucum biz kapıdayız bir şey olursa MUTLAKA seslen bize" dedi Mehdi bir anda bana bakıp
"Gözlerini kapatır mısın?" diye sordu, sesi çatlayarak. "Bana bakmaya devam edersen, buradan gidemeyeceğim." Ah ne güzel olurdu gitmesen her ne kadar bakışlarımı ondan çekmesem de çıkmışlardı. Mehdi'nin Onurun bu hastanede olduğunu öğreneceğini biliyordum. Fakat bunu benden öğrenmemesi benim için daha iyiydi. Aynı şeyleri hatırlayıp birde bunu dile dökmek isteyeceğim son şeydi. Hatırladıkça kanım donuyor, kurtulduğuma hayret ediyordum.