Hayalet Sokak

Parmak Mendilliği

9 Mayıs
karantınanın bitmesi için Allah'a yalvardığımız dönemlerimizde galiba benim için tek güzel şey bu kitap oldu birde sizin güzel destekleriniz. Henüz daha hiç olumsuz bir eleştiri almadım. Bu beni çok mutlu ediyor. Kitabım biraz geç keşfedildi ama geç olsun güç olmasın.
Umarım beğenirsiniz

~ İnsanlara sevilmemek ağır gelirdi, bana sevmek yük oldu.🍁

"Baban, Mehdi bu sokak için babanı feda etti.!" Parmak uçlarıma kadar ürpermiştim. Parmak uçlarıma kadar kırılmıştım. Mehdi benim için bu sokağa yine benim babamı feda etmişti. Defalarca onun ölümünü hayal etsemde, bunun bu şekilde olacağını asla tahmin etmiyordum. Şuan içimde hissettigim duygunun adı asla acı değildi. Koca bir kandırılmışlık hissiydi, onun ölmesini herkesten çok istiyordum. Ama onu böyle bir oyuna feda etmek aklımın ucundan geçmezdi.

Feride ayaga kalkıp Pelinin üzerine yürüdü.

"Ne saçmalıyorsun sen kes sesini".

"Yalan mı ? Niye doğruları konuşmuyoruz"

"Doğruları konuşacak en son kişisin. Bu sokaktan neden atıldığını unutma"

"Unutmadım merak etme, aptal zavallı bir kız yüzünden. Sence değdi mi Feride. Mehdi'nin bu kiz yüzünden ailesini bu sokaktan uzaklaştırdığına değdi mi. "

"Kes sesini bak elimde kalacaksın " dedi bense olan biteni bir tiyatro sahnesinin oyununu izler gibi izliyordum. Melek teyze ve Melisa da bu sokaktan benim yüzümden gitmişti. Bana annesinin hastalığı nedeni ile gittiğini söylemişti fakat oda koca bir yalandı. Herşey yalandı benim yere göre hatta göğsüme sığdıramadığım bu sevgim onda yalandı. Ben ona çok küçük bir yalan söylemiştim. Ama o bana koca bir yalanla gelmişti .

Ayağa kalktığımda başımın dönmesi ile sendeledim Pelin ve Feride kavga ediyor bense sadece uğultu duyuyordum. Beynim bana acı veren hangi kelime varsa seçiyor sanki beynime çivi çakar gibi çakıyordu.

"Sen Mehdi'yi Zehra'nın evini taşlattığında kaybettin kızım. Şimdi buradan defolup gidiyorsun". "Sen Mehdi'yi Zehra'nın evini taşlattığında kaybettin kızım" peki ben kazanmış mıydım kaybetmiş miydim ? Şaka gibiydi duyduğum herşeyin bir rüyadan ibaret olması için neleri mi vermezdim bilemezsiniz

Onları ardımda bırakıp yürümeye başladım. Gözlerim buğulanmaya başlamış dizlerim bedenimi taşımakta zorlanıyordu. Arkamdan gelen 'Zehra ' sesini umursamayıp yürümeye devam ettim.

"Zehra!" Bu sokak herkes herşeyi biliyordu fakat ben salak gibi ayakta uyuyordum. Sahi ne zaman anlatacaktı bana bu olanları. Beni bilinmeyenden korumak isterken çevresinden nasıl koruyacaktı kendinden nasıl koruyacaktı, bana zarar vermelerinden korkarken bana asıl zarar veren kişinin sevdiğim adam olması da ayrı güzel di.

Kolumdan çekilmem ile ruhsuz bedenim ile Ferideye baktım, defalarca kez özür dilese de bazı şeyler özür dilemek ile geçmiyordu. En sevdiğim insanlardan yemiştim bütün darbelerimi.

"Ben ne yapacağımı bilmiyorum. "

"Gel bak, biraz şuraya oturalım. Ben Mehdi'yi çağırayım konuşalım"

"Neyi? "

"Anlamadım "

"Neyi konuşacağız ?"

"Bak Pelin ne diyorsa saçmalıyor, hükümsüz yargılama "

"Doğrusu ne peki ?"

"Bilmiyorum" yürümeye devam ettim. Hepsi yalan söylüyordu. Tekrar aynı sekilde kolumdan çekilince derin bir nefes alıp Ferideye baktım.